De gekleurde veren van Dirk Punk schitteren nog steeds bij Funeral Dress. Belgische punk van de bovenste plank. Ook hij werpt een blik op zijn Belgische favorieten.
Wat is voor jou het beste Belgische album ooit?
Ik vind dit een vrij moeilijke vraag, omdat het afhangt van de tijd, de ‘mood’ waarin je bent, enz. Ik weet dat ik in 1978 of 1979 het album Crapule De Luxe kocht van Bert De Coninck en Fran. Dat album heb ik zot gedraaid. Nummers zoals Johnny en Crapule Sec! Maar vooral het nummer Crapule De Luxe is voor mij nog steeds één van de beste nummers ooit. Die tekst is echt geweldig.
“Wanneer hij morgen stiepelzat
en straalbezopen uit z’n wagen stapt
en daarna zomaar voor de vieze grap
een ouwe vent tegen z’n ballen trapt
totdat die kermend door z’n benen zakt
Crapule de luxe roept:
‘Olé, geef ons nog een tournée!’
Geef de rechter er twee!”
Crapule de luxe is ok.”
Toch écht een geweldige tekst.
Rond dezelfde periode verscheen ook het album Spritz van Herman Brood met onder andere Dope Sucks en Saturday Night. Dat speelde ik ook zot als 14-jarige. Ik zet dit album erbij en je zal zeggen: “Herman Brood is toch een Nederlander…” Natuurlijk, maar de typische sound op deze lp werd gebracht door zijn gitarist Danny Lademacher en dat is een Belg, wat de lp ook Belgisch maakt. In die tijd was ik helemaal wild van Nina Hagen dus dat is ook de link naar Brood. Ons eerste echte groter festival dat we deden was samen met Herman brood op Akkerpop. Ik vermoed in ‘89. Super gewoon.
Als we enkele jaren vooruit spoelen, kwam het album Made In Belgium uit van Zyklome A. Dan zitten we in 1984. Mark (RIP) (Mark Verbeeck, zanger en bassist bij Zylome A en Ear Damage, stapte in 2018 na een langdurige ziekte uit het leven, nvdr.) was een goede vriend van mij. Later, toen hij bij The Agitators speelde en we regelmatig samen toerden, deelden we vaak dezelfde kamer. We waren even oud en deelden toffe herinneringen aan toen. Made In Belgium blijft een superplaat.
Wat is voor jou de beste Belgische single aller tijden?
Net zoals de vorige vraag: zeer moeilijk hé… Maar ik ga terug beginnen met mijn jeugd. Het was rond 1981 denk ik, dat ik twee singles van Red Zebra kocht. Innocent People/ I Can’t Live In A Livingroom en Tv Activity. Het was niet I Can’t Live In A Livingroom, maar vooral het nummer Tv Activity dat ik honderden keren opzette.
Enkele maanden later kocht ik twee maxi’s van Front 242: Principles en U-Men. Ik heb ze grijs gedraaid. In ‘83 deed ik mijn legerdienst en ben ik naar Front 242 gaan kijken op Mayfollies in Lier met onder andere ook Sisters Of Mercy. Twee jaar later kocht ik Martens Jij Ouwe Rukker (ep van The Dirty Scums, nvdr). Ik was echt zot van die single. De A-kant in het Nederlands en de B-kant in het Engels. Ik ga nu ook stoppen, want anders schrijf ik een boek vol (lacht).
Naar welke Belgische artiest kijk je op?
Opkijken is een groot woord. Ik heb respect voor elke muzikant die zijn ding doet en speelt wat hij goed vindt en dit jaren aan een stuk. Het maakt niet uit of dat in een café of op groot podium is.
Wat is jouw mooiste Belgische muziekherinnering (festival, optreden, ontmoeting…)?
Dat is ook een moeilijke, daar elk optreden z’n charme heeft en een ander gevoel. We hebben in cafés voor 10 man gespeeld en op de grootste festivals voor 20 000 man.
Het leukste vind ik het contact met de fans, maar sluit graag af met een grappige herinnering: in 2004 moesten we op Dudstock (Brugge) spelen met Praga Kahn, Donna Summer, Hof Van Commerce, enz. Rond 17 uur komen we daar aan met de auto en rijden de artiestenparking op. Die van de parking vroeg: “Wie zedde gij?” “Awel, we komen hier straks optreden. Funeral Dress.” Waarop die gast antwoordde: “Dat kan niet want Funeral Dress is hier al 2 uur aanwezig.” De organisator werd erbij geroepen, waarvan we hetzelfde te horen kregen: “Niks ervan, gelle zijt hier al uren. Goed geprobeerd. Gewoon betalen zoals de rest.” Ik zei: “Ok, dan spelen we niet hé. Bel naar onze boeker.” Na 10 minuten wist hij dus toch dat wij Funeral Dress waren, maar hij bleef redelijk pissed op ons. Hij had dus ook al een rondleiding gegeven aan die andere gasten, hen de backstageruimte en het restaurant getoond en hen eet- en drankbonnen gegeven.
We hebben ze natuurlijk ook nog wel gehad. Hij dacht – en ik vermoed dat hij dat nog altijd denkt – dat we met die andere gasten onder één hoedje hebben gespeeld. Toen we op de weide rondliepen kwamen de kapoenen die het gedaan hebben wel zeggen: “Hé, we zijn hier gratis binnen geraakt en hebben drankbonnen gekregen!” We hebben er goed mee kunnen lachen!
