Deze zomer hoorden we hem in de debuutsingle Concrete Man van Sad Boys Club en ook met The Rats was hij aan een debuut toe, want in september verscheen de ep Disco To Disco. En toch laat hij die razend goeie deuntjes thuis! Gilles Dierickx wordt door ons even gedropt op een onbewoond eiland en neemt mee…
DIIV — Oshin (2012, Captured Tracks)
Zoals dat ging in 2012 ontdekte je nieuwe releases via indieblogs en gelijkgestemde pseudo-connaisseurs. Zelfs RifRaf bestond nog, wat een droeve vaststelling. De debuutplaat van DIIV kwam in elk geval op zulke manieren tot mij, kleurde mijn late tienerjaren met streepjes 90’s geïnspireerde gitaren zoals ik die nog niet eerder hoorde en liet me tot op heden niet meer los.
Met Doused alleen al zou ik best vrede kunnen nemen, maar in gezelschap van die al die andere shoegazende kraut-parels is dit dé plaat die me zoet kan houden voor de rest van mijn dagen.
TALKING HEADS – Stop Making Sense (1984, SireWarner Bros.)
Mocht er op dat eiland ook een HDMI-kabel of iets dergelijks liggen, dan grabbel ik de concertfilm der concertfilms uiteraard integraal mét beeld mee. Maar met de muziek op zich kan ik zonder problemen ook wel even voort. Banger na banger, hit na hit, met een groove-opbouw en strakheid die bovenmenselijk is en interpretaties van songs die zichzelf overstijgen.
Letterlijk anderhalf uur open mond in de Sphinx (in Gent, nvdr.) begin dit jaar. Als ik lang genoeg tussen zand en zee vastzit, probeer ik wellicht ook wel nog een groot vierkant pak te maken uit kokosbladeren. En sowieso tijd genoeg om Davids choreo te leren!
BADBADNOTGOOD – III (2016, Innovative Leisure, Pirates Blend)
Drie kunstige types die aan het conservatorium van Toronto hun realbooks aan de kant legden en aan de slag gingen met akoestische bewerkingen van hiphoptracks: klassiekers à la Nas én (toen) weird hipster stuff als Odd Future. Was dit mijn toegangspoort tot de Jazzzzz? Grote kans!
Na twee mixtapes was III uit 2016 de eerste volwaardige plaat met eigen nummers van dit trio, en nog steeds voelt die piano-bas-drums-combo als sonoor goud. Hoekig, ingetogen, dansbaar, uitgekiend, steeds met ruimte voor impro, lagen originele elektronica en een sax-uithaal hier en daar. BBNG deed iets wat fris en puur aanvoelde al enkele jaren vóór die befaamde new wave of jazz in Londen zou ontspruiten. Het verdere verloop van de band is dan weer minder fris, ze zetten onlangs zonder overleg Matthew Tavares, medestichter en pianist, aan de deur en schrapten hem uit alle credits. Ik zou wellicht snel doordraaien mocht deze dubbelaar niét mee zijn in de povere platenkast op dat eiland.
Gilles Dierickx staat graag op de planken! En daar kan je bij zijn, zowel als ie dat doet met The Rats (RATS) als met Sad Boys Klub (SBK):
15/11 – Sad Boys Klub – Sint-Niklaas
20/11 – SBK – Bonnefooi, Brussel
21/11 – The Rats – STOEMP!, Cheval Marin, Brussel
22/11 – SBK – De Living, Lauwe
28/11 – SBK – BarMuze, Mol
29/11 – The Rats – Geruis, Dendermonde
07/12 – The Rats – Kaffee ’t Hof, Middelburg (NL)
25/01 – The Rats – Dirty Dender Fest, Aalst
31/01 – The Rats – Bandcave, Tielt
01/02 – The Rats – Leietheater, Deinze
07/02 – SBK – Nijdrop, Opwijk
Gilles Dierickx / The Rats / Sad Boys Klub
