Al jaren, of beter gezegd decennia, is Erik Debny voor vele muzikanten en muziekliefhebbers de rots in de branding van de Limburgse alternatieve muziekscène. Door drummer David Schroyen (Evil Superstars, Peuk) ooit omschreven als “John Lennon meets Urbanus meets Monthy Python”. Een vergelijking die zit.
Solo en met zijn band The Shovels arrangeert Erik op zijn dooie gemak de meest geniale songs die je maar bedenken kan. Popsongs. Maar dan niet van het soort die na een tijdje de prullenbak ingaan, maar liedjes die in je hoofd blijven hangen. Compagnons die deel uitmaken van je leven. Liedjes die je in een trieste wereld toch vrolijk maken. Binnenkort heeft Erik groot nieuws aan te kondigen, maar voorlopig houden we het op zijn drie platen voor een eiland…
Erik: “Normaal gezien als ik naar een eiland zou verbannen worden (wat ik overigens heel erg zou vinden) en maar drie platen mocht meenemen zouden dat automatisch drie platen van The Beatles zijn: Revolver, Sergeant Pepper’s Lonely Hearts Club Band en Magical Mystery Tour, maar om het wat diverser te houden ga ik voor één plaat van The Beatles.”
THE BEATLES – Sergeant Pepper’s Lonely Hearts Club Band (1967, Parlophone)
Deze plaat is in één woord adembenemend. Het is zonder enige twijfel de lp die ik in mijn leven het meest heb beluisterd. The Beatles waren zo goed en hun muziek is zo boeiend dat je die platen telkens opnieuw kan draaien zonder ze ooit beu te worden. Sergeant Pepper’s Lonely Hearts Club Band wordt beschouwd als het ultieme meesterwerk van The Beatles en ik ben het daarmee eens. Er zit bij deze plaat ook een soort van glinstering in de klank waar ik enorm van hou. The Beatles werden beter bij elke plaat die ze uitbrachten.
Puur technisch gezien is Magical Mystery Tour die volgt op Sgt Pepper dus nog beter eigenlijk. Het probleem was dat de gelijknamige film flopte en dat alle tegenstanders van The Beatles hun kans zagen om ze volledig af te breken. Dit zorgde ervoor dat The Beatles bij hun volgende release (The White Album) een andere muzikale koers gingen varen en terugkeerden naar hun roots. Jammer eigenlijk, het pad waarop ze zaten bij Magical Mystery Tour was volgens mij beter.
Wat ook haast absurd is, is dat Sgt Pepper op vier sporen is opgenomen. Ogenschijnlijk is dat haast niet mogelijk, maar toch is het zo! Ook Magical Mystery Tour is op vier track. Ik hoef de nummers niet te overlopen denk ik, het zijn stuk voor stuk meesterlijke songs. Ik vind het wel vermeldenswaard dat het grappig is dat Ringo Starr With A Little Help From My Friends zingt, met de hulp van zijn drie vrienden had hij het inderdaad ver gebracht.
Wat ook interessant is, zijn de stiekeme verwijzingen naar de transistor en de problemen van de radiolamp. “What do you see when you turn out the light I can’t tell you but I know it’s mine! I could be handy mending a fuse when your lights have gone.”
En gewoonweg brilliant bij A Day In The Life: “ I read the news today oh boy, about a lucky man who made the great, he blew his mind out in a car, he didn’t notice that the lights had changed.” Ze voorzagen de problemen die er zijn met radiolampen, namelijk dat hele nieuwe totaal anders zouden klinken dan oude. Het is één van de eerste van hun platen waar ze op transistorversterkers speelden.
SIMON & GARFUNKEL – Bridge Over Troubled Water (1970, CBS)
De titelsong van deze plaat is één van de mooiste nummers ooit. De tekst is prachtig en de mooie stem van Art Garfunkel maakt het beluisteren als een mystieke ervaring. Hoewel Paul Simon zegt dat dat toeval is, lijkt de plaat te draaien rond een thema van mensen die wegtrekken en de boel verlaten. Het is de laatste plaat van het duo en ze boeit van voor tot achter. Er staan ook meerdere hits op zoals Cecilia en The Boxer. In mijn ogen heeft Paul Simon solo nooit het niveau van zijn werk samen met Art Garfunkel kunnen evenaren.
PINK FLOYD – The Dark Side Of The Moon (1973, Harvest)
Dit is zo een plaat die doet nadenken over de zin van het leven en ons bestaan. De plaat is zelfs naar tegenwoordige standaard nog steeds hypermodern. De klank en de geluidseffecten zijn onwaarschijnlijk en nooit overtroffen. Hoewel ik ook hou van hun eerdere werk en de plaat met Syd Barrett is The Dark Side Of The Moon mijn favoriete plaat van Pink Floyd. Ik vind ook dat Roger Waters een groter genie was dan Syd Barrett. Jammer hoe het is gelopen voor Syd, door zijn experimenten met LSD heeft hij heel zijn volwassen leven in een hel doorgebracht.
