Het Brusselse kwartet Of Blood And Mercury brengt naar eigen zeggen een mix van darkpop, ghostpop, avant-garde, noir rock met 80’s vibe. Op Waterfront kan je ze aan het werk zien op vrijdag 4 oktober om 20u50 in de Gentse Parnassus kerk.
Kunnen jullie jezelf eens voorstellen?
Wij zijn Olivier en Michelle van Of Blood And Mercury. Wij zijn de twee hoofdrolspelers in deze band die verantwoordelijk zijn voor het concept, de muziek en de teksten. Live speelt Olivier voornamelijk gitaar en is Michelle de zangeres. We worden bijgestaan door David Alexandre Parquier op keyboards en Jonas Sanders op drums.
Hoe moeten we jullie muzikale geschiedenis tot nu voorstellen?
Olivier: Of Blood and Mercury is een compleet nieuw project, maar gedurende zo een twintig jaar ben ik reeds actief in de invloedrijke Belgische black metalbands Enthroned en Emptiness. Er was voor mij een grote drang om andere muzikale horizonten te verkennen, dus het zal voor mij ook hier niet stoppen.
Michelle: Mijn muzikale reis begon met de doom metalband Serpentcult. Van daar belandde ik steeds een beetje in diezelfde scene, weliswaar met andere acts. Ik wilde al een tijdje iets helemaal anders. In de zomer van 2016 zijn Olivier en ik rustig muziek beginnen schrijven. We hebben een ep met 3 nummers uitgebracht in februari dit jaar. Hierna hebben we de tijd genomen om de juiste mensen te zoeken om mee samen te werken (label, booker etc.). We leggen nu de laatste hand aan de mix van ons eerste album.
Wanneer volgde het besef dat muziek spelen jullie passie is?
Olivier: Toen ik vijftien was kreeg ik mijn eerste gitaar. Ik was meteen verkocht aan het spelen in verschillende bands. Als je zo jong bent ben je vrij nonchalant bezig met het ontdekken van muziek, eerder dan het ontwikkelen van concepten. Deze naïviteit maakt het op een of andere manier makkelijker om te genieten van het spelen in bands. Met het voorbij gaan van jaren verandert die passie. Ze werd meer verfijnd en ik wilde me ook wil uitdrukken op andere manieren, via concepten en het schrijven van muziek. Dat doe ik nu ook al jaren, maar nog nooit echt buiten de metalscene.
Michelle: Eigenlijk besefte ik al heel snel dat muziek mijn passie was, als jonge kleuter al. Constant muziek luisteren en zingen (tot grote ergernis van mijn vader) zat er altijd in en ik was erg nieuwsgierig naar ‘andere’ muziek. Ik herinner me iets later nog de “goeie ouwe tijd” van cd’s huren in de bib en cassettes van mijn broer en zus beluisteren.
https://www.youtube.com/watch?v=ZJBAdslwL1k
Waterfront is een Belgisch showcasefestival. Wat maakt volgens jullie de Belgische muziekscene uniek, of is die helemaal niet uniek? Heb je bands waarvan we vinden dat we absoluut naar ze moeten uitkijken?
Michelle: Ik denk dat de Belgische scene zeker uniek is. Er zijn een aantal Belgische acts die een schitterende soort ‘je m’en fous’ hebben en niet zo zot zijn van hokjes denken. Die bands komen dan wel eens met iets experimenteel of rauw op de proppen, en dan wordt het pas echt interessant. Er is een soort “gekte” waar ik van hou, die vaak terug komt bij Belgische bands. Denk maar aan een band als Raketkanon.
Wie zijn voor jullie inspiratiebronnen en hoe zou jullie muziek het best omschreven moeten worden?
Olivier: De nostalgie van de muziek uit mijn jeugd is zeker een inspiratie. In mijn andere bands kwam dat niet aan bod. Ik zou onze band omschrijven als ambient, ghostly, nostalgisch.
Michelle: Ik denk dat de vraag niet wie is maar eerder wat. Een mix van melancholie en twijfel is wat ons voornamelijk drijft. Onze muziek is een les in existentiële crisis voor gevorderden. Wat betreft de omschrijving horen de termen ghostpop wel eens, dreampop en laatst hoorde ik avant-garde noir rock… Wie zal het zeggen.
Met welke band of artiest worden jullie vergeleken, hoewel jullie dat absoluut niet willen?
Olivier: Alles onder de noemer post-rock of new age. Dat is gewoonweg niet mijn ding. Ik vind absoluut niet dat we zo klinken, maar je weet maar nooit…
Michelle: Alles wat met gothic bands te maken heeft pas ik vriendelijk voor, gelukkig zijn we daar nog nooit mee vergeleken. We krijgen wel eens vergelijkingen met Louise Lemon, Julee Cruise, Ulver (album Assassination of Julius Cesaer), Massive Attack, … allemaal complimenten wat ons betreft.
Voor welke band willen jullie graag het voorprogramma spelen en waarom?
Olivier: Napalm Death… Tame Impala omdat hun muziek goed uitgedacht is, er is een super goede groove, interessant uitgewerkte baslijnen en synthgeluiden.
Michelle: Beach House, omdat ze super goed zijn en we er goed bij zouden aansluiten. MGMT voor dezelfde redenen.
Wat maakt jullie anders dan andere bands?
Michelle: Het feit dat we allemaal uit de metalscene komen en ‘pop’ maken? Olivier komt uit Enthroned, onze drummer Jonas speelt in acts zoas Pro-Pain, David onze keyboardspeler is van Luminance en ik van Bathsheba. Dit geeft toch een beetje een donkere ondertoon aan onze muziek en geluid.
Wat wordt de volgende (grote) stap voor de band?
Olivier: Ons eerste album Strangers uitbrengen in april 2020 via Consouling Sounds. In november komt onze eerste video clip er aan ook.
Welk album kunnen jullie ‘on repeat’ beluisteren?
Olivier: Irezumi – Endurance, Diapsiquir – 180°
Michelle: Era Vulgaris van Queens of the Stone Age.
En wat is jouw/jullie favoriete plaat aller tijden en waarom?
Olivier: Aphex Twin – Selected Ambient Works, omdat er dan andere dimensies erg waarneembaar worden.
Michelle: Mellow Gold van Beck. Het brengt me terug naar de jaren ’90 en het is zo een spontaan, onschuldig, creatief album.
Wat is het mooiste en het minst mooie aan muziek?
Olivier: Het kan echt een hint geven van de hoogste trilling waarneembaar. Alsof je muziek kan horen die nog niet geschreven is. Het minst mooie is de decadentie van de propaganda. Oftewel, wanneer het niet meer om muziek gaat maar om verkopen of alleen dient om een “merk” te verkopen.
Michelle: Het mooiste is de muziek zelf in feite en het gevoel dat daarmee gepaard gaat. Het minst mooie is hoe er tegenwoordig met muziek wordt omgegaan. Het lijkt vaak nog weinig met muziek te maken te hebben.
Met wie zouden jij/jullie het niet erg vinden om 8 uur mee in een lift te zitten en waarom?
Olivier: Met Michelle en met mijn bandleden.
Michelle: Met Olivier natuurlijk! En met Jordan Peterson, een van de meest briljante intellectuelen van onze tijd.
Door het digitaal tijdperk kwamen we nog nooit zo veel in contact met bands als nu, zodanig dat het moeilijk wordt om door het bos de bomen te zien? Hoe kun je opvallen of denk je dat kwaliteit sowieso komt bovendrijven?
Olivier: Het is geweldig als mensen je opmerken en van je muziek houden. Maar ik speel muziek voor mezelf en niet om op te vallen in een massa. En jezelf dingen opleggen en dwingen tot het maken van iets ‘waar de massa van houdt’, dat zou voor mij gewoonweg niet gaan.
