De Belgische scene zit meer dan ooit in de lift en boert meer dan uitstekend. Daar heb je het talent van artiesten voor nodig, maar ook mensen die hun nek durven uitsteken en de muziek willen uitbrengen. Een van die durvers is Tony Vandenbogaerde, oprichter van Mayway Records, het label dat zich met haar compilaties Belgian Nuggets steeds meer en meer in de kijker weet te zetten.
Dag Tony. Laten we het eerst eens over je platenlabel Mayway Records hebben. Wie richt er in 2017 nu nog een label op? Ik veronderstel dat veel mensen je gek verklaren…
Ja, behoorlijk wat. ‘Dat zal nooit lukken’ of ‘Daar is niets meer mee te verdienen’, krijg ik regelmatig te horen. Hoe meer ik dat hoor, hoe meer het mij motiveert het tegendeel te bewijzen. (lacht)
Het feit dat ze nog bestaan die labels, betekent dat er mensen zijn die er vertrouwen in hebben. Wanneer vertrouw jij een artiest om er mee in zee te gaan?
Vertrouwen? Als de artiest en ikzelf voelen dat we op dezelfde golflengte zitten. Dat weet je doorgaans na één ontmoeting.
Wie zit er zoal op je label en door wat laat je je leiden?
Natuurlijk moet de muziek zelf goed zijn en dat zat direct goed bij Mooneye, JTOTHEC en Gesman.
Daarnaast vind ik het ook belangrijk dat de organisatie rond een band goed geregeld is zoals sociale media, bookings, en dat de band een zekere ambitie heeft, een doel. Dat moet daarvoor niet zijn ‘het Sportpaleis uitverkopen’.
Mayway Records is een label gericht op de Belgische scène. Die is altijd ongelooflijk bloeiend geweest, maar, vraag me niet waarom… ik heb de indruk dat die nu nog explosiever is dan vroeger. Iedereen speelt in een band! Wat vind jij ervan?
Dat klopt. Er wordt heel veel uitstekende muziek gemaakt in België tegenwoordig. Ik leer heel regelmatig nieuwe bands of songs kennen die mij verrassen of zelfs omverblazen.
Dat is de belangrijkste reden waarom we heel binnenkort onze reeks ‘Belgian Nuggets’ Spotify playlists lanceren. We willen de vele goede Belgische muziek, van vroeger én nu aan de oppervlakte brengen en houden. Ik heb ook, net als jij dus, het gevoel dat er alsmaar meer goeie Belgische muziek gemaakt wordt.
Je kijkt naar de toekomst, maar je blikt terug via jouw Belgian Nuggets-compilaties. Kun je daar iets meer over vertellen?
Daar is het allemaal mee begonnen. Er is zoveel goede muziek nooit aan de oppervlakte gekomen.
Dat is de opzet van de compilatiereeks Belgian Nuggets 90s-00s. Minder bekende of zelfs volslagen onbekende, maar sublieme nummers uit de jaren 1990 tot grofweg 2010 verzamelen en ergens een tweede adem proberen in te blazen.
Hoe selecteer je de bands die op de verzamelaars terecht komen?
Ik heb een paar jaar geleden het geluk gehad een grote voorraad cd’s, vooral promo’s en singles, van de VRT op de kop te kunnen tikken. Muziek die labels en bands naar de VRT stuurden in de hoop door radioprogrammatoren ontdekt te worden. Die voorraad was de basis, maar ondertussen komen de songs uit de compilatiereeks mij uit verschillende hoeken aanwaaien. Mensen mailen suggesties of artiesten nemen zelf contact op.
Iemand die zo’n compilaties samenstelt moet een encyclopedische kennis over Belpop hebben. Ben jij een Belpopfanaat ?
Ik ben vooral een muziekfanaat, niet alleen van Belgische muziek. Maar door de compilaties en het gewone labelwerk ben ik dagelijks bezig met de Belgische muziekscene van vroeger en nu. Ik ben dus inderdaad goed op de hoogte.
Je graaft in het obscure. Ik veronderstel dat het soms een gigantisch werk is om bepaalde mensen op te sporen?
Dat valt wel mee eigenlijk. De nummers zijn nog niet zo oud. De meeste artiesten leven nog en zijn meestal snel te vinden via Facebook of via contacten in de muzieksector.
Tussen iets willen en effectief uitbrengen ligt nog een lange weg. Is het gekibbel over auteursrechten geen hel of valt dit nog allemaal mee?
Bij major labels komt er wel wat meer gemail en papierwerk aan te pas, maar het leeuwendeel van de Nuggets is uitgebracht op kleine labels of eigen beheer en dat loopt behoorlijk vlot.
Hoe reageren de artiesten op Belgian Nuggets?
Van goed tot soms laaiend enthousiast. Voor het eerste volume heb ik wel veel overtuigingskracht nodig gehad – ik kon ook nog niets laten zien – maar voor volume 2 ging het heel erg vlot. De meeste artiesten en labels werken heel graag mee aan dit project. Ik heb eigenlijk nog maar twee keer bot gevangen. De eerste keer wou de (nu heel bekende) zanger van een klein groepje met één single niets meer te maken hebben met die periode uit zijn carrière en de tweede keer wou de groep een bepaald nummer niet clearen omdat ze het zelf niet meer goed vonden na al die tijd. Twee keer jammer, want dat waren heel mooie ‘Belgian Nuggets’ geweest.
Je gaat ook iets doen met een Belgian Nuggets-site. Vertel eens iets daarover?
Ja, op onze gloednieuwe website (www.belgian-nuggets.be) vind je naast info over de releases en de Spotify lijsten ook twee rubrieken, die ook op onze Facebookpage aandacht zullen krijgen en waar liefhebbers van weetjes en lijstjes zullen van smullen. Er is ‘song facts’ waar we een bepaalde song (een ‘nugget’ of een andere) in de spotlight zetten en en er is de rubriek ‘3 Nuggets’ waar elke maand een bekende Belgische artiest zijn 3 favoriete Belgische songs, liefst de niet heel bekende, belicht. Elsje Helewaut van Elisa Waut bijt de spits af.
Er is een tweede volume. Vertel eerst iets over de eerste. Hoe verliep dat? Tevreden over de reacties?
Ja, kon niet beter. Tot mijn verbazing was daar heel veel interesse voor. Heel enthousiaste reacties, reviews, interviews,… Ook voor volume 2 zit dat weer goed, dus ben ik nu wel gerustgesteld dat er een plaatsje in de Belgische muziekwereld hiervoor is. Benjamin Praet van Het Nieuwsblad schreef vorige week zelfs: ‘Belgian Nuggets is het meest interessante muziekproject van het moment’.
Dat kwam wel even binnen. (lacht)
En nu in een korte tijdspanne is er het tweede luik. Hoeveel wil jij er zo uitbrengen per jaar?
Dat is een moeilijke. Een derde komt er zeker vrij snel. Ik ben al druk aan het clearen daarvoor: ik hoop op het einde van dit jaar te releasen. Vanaf dan is het plan één volume per jaar. Het zal heel moeilijk zijn de kwaliteit van de selecties even hoog te houden. Dan brengen we er liever eentje minder uit. Kwaliteit boven kwantiteit dus.
Vertel eens iets over de tweede.
Op volume 1 spetterden de genres alle richtingen uit: kleinkunst, synthpop, harde elektro, softsoul,… Het stond kriskras door elkaar. Goeie songs maar heel erg breed. Ietsje té voor sommigen.
Voor volume 2 hebben we ons meer beperkt tot pop, rock. Ook nog altijd behoorlijk breed van genres, van garagerock naar elektropop, maar het album is veel meer een geheel nu, compacter.
En breng ook maar de leukste anekdote aan.
Er zijn wel een paar verhalen te vertellen, en soms zijn die niet altijd leuk. Gebroken relaties, amoureuze en professionele, spelen soms na vele jaren nog een rol. Eén van de interessantste verhalen van volume 2 is Party At Vanzetti’s: een steengoede, veelbelovende rockband uit Menen, begin 90’s. Ze splitten al snel omdat de zanger zich op zijn comedycarrière wou concentreren. Met succes. Die zanger, Bart Vanneste, werd en is nog altijd Freddy Devadder…
Wat is jouw favoriete plaat aller tijden en waarom? En neen, het moet niet Belgisch zijn!
Dat is een makkie: The Rise & Fall of Ziggy Stardust & The Spiders of Mars van David Bowie.
Bowie is de grootste aller tijden. Geen discussie. (lacht)
TC Matic of The Beatles?
The Beatles!
Het laatste woord krijg jij!
Ok! Ik denk dat we in een heel boeiende periode zitten. Naar mijn gevoel wordt er in 2018 in België veel meer kwaliteit geleverd dan pakweg in 1998. Bands en labels leggen de lat almaar hoger en dat komt de songkwaliteit absoluut ten goede. De tijd dat een goede band uit de UK of USA moest komen, lijkt mij voorbij. Dankzij nieuwe formats als Spotify en Youtube, heeft een band uit België, Noorwegen, Portugal of New York evenveel kans om door te breken. Muziek is daardoor instant bereikbaar en dat vind ik een prima evolutie. Fantastisch om hier deel van te kunnen uitmaken!
