Dit jaar strijden 144 artiesten in het muziekconcours Sound Track naar de grote prijs. Of ze winnen, hangt grotendeels af van hun vermogen om het publiek te overtuigen. Luminous Dash heeft zich tot missie gesteld om alle 144 deelnemers via een interview aan je voor te stellen. Duik met ons mee in de Sound Track-files…
Hannah Nollet ziet muziek als haar manier om met de wereld te spreken. Ze gebruikt klanken om te voelen, te ervaren en te delen wat met woorden soms niet te vatten is. Muziek is voor haar een vorm van dankbaarheid en verbondenheid met het leven rondom haar. Op 4 oktober speelt ze in JH De Moeve in Antwerpen.
Hoe ben je met muziek begonnen?
Hannah: Het begin kan ik me niet echt herinneren, want ik hou al van kleins af aan van muziek. De kleine Hannah was al aan het zingen en dromen. Toen ik wat ouder werd en besefte hoe belangrijk muziek voor mij voelde, keerde ik meer in mezelf en durfde ik niet echt voor anderen te zingen. Ik ben eigenlijk pas uit die veilige schulp gekomen in de corona periode. Misschien een klassieker, maar die periode heeft me heel veel bijgeleerd.
Ik woon in een bijzondere straat en tijdens de lockdown begonnen we samen met de buren muziek te spelen. Het startte heel klein: ik en mijn pluspapa op straat met een gitaar en een micro, al snel sloten er buren aan. Op het hoogtepunt speelden we met 20 man samen, élk weekend van de lockdown, iedereen vanop zijn stoep.
Hoe zou je je muziek omschrijven?
Hannah: Mijn muziek nu is veel geëvolueerd in vergelijking met vroeger en zal dat blijven doen, iets wat ik persoonlijk zo mooi vind aan muziek en eender welke kunstvorm. Het is een kleine representatie van de plek waar je jezelf bevindt in je leven en de richting die je op gaat. Nu zou ik mijn muziek omschrijven als zacht en voor het hart. Het ís ook muziek die komt uit mijn hart, of toch uit een plaats van diep voelen. Ik schrijf heel graag vanuit emotie of vanuit een tastbaarheid. Dan voelt het soms niet alsof ik zelf schrijf, maar alsof de woorden en akkoorden uit mij vloeien. Ik heb momenteel ook het privilege om samen te werken met erg goede jazz muzikanten. Als ik mijn nummers samen met hen speel, wordt er een basis gelegd van waaruit ook iets grootser en gelaagder kan ontstaan. Ik voel me erg gedragen door hen.
Heb je eerder al iets muzikaal gedaan?
Hannah: Ik speel veel op straat en als ik op reis ben, neem ik bijna altijd mijn straatversterker mee. Ik heb zo al in New York, Berlijn, Parijs,… op straat gespeeld. Dat waren ervaringen die mijn muzikale visie zeker mee hebben gevormd. Ik vind de straat een erg inspirerende plek. Het is onberekend en zo toegankelijk – je komt iedereen tegen, en op straat verrast het leven mij vaak.
Het doet deugd om op zo een plek te zien wat muziek kan betekenen voor anderen.
Wat zijn je dromen?
Hannah: Ik heb veel dromen, soms ben ik een dromer zonder grenzen. Met mijn hoofd in de wolken voel ik dan de helderheid van de wind en wil ik echt stappen zetten en dingen ondernemen. Maar mijn voornaamste droom is om iets terug te geven aan het leven rondom mij. Iets betekenen voor de mensen rondom mij, dingen in vraag stellen, mensen samen brengen en mee een eerlijke grond creëren van waaruit we samen kunnen zijn. Eigenlijk is het allemaal zo moeilijk niet, al vergeet ik dat zelf ook soms. Dat is dus mijn grote droom. Leven en teruggeven, muziek is een manier waarop ik dit voelbaar kan maken en ik word er gewoon heel erg gelukkig van.
Iedereen die meedoet aan Sound Track wil natuurlijk winnen, dus geef zelf je sterke punten aan?
Hannah: Natuurlijk zou ik graag winnen, maar ik ben alvast super dankbaar dat mijn muziek gehoord, en vooral geapprecieerd is door de jury. Dat én het feit dat we op een volgende ronde onze muziek nog eens mogen delen, vind ik zo leuk. Winnen en een jaar professioneel begeleid worden zou een enorm geschenk zijn. Er is heel veel dat ik zo graag wil leren en er zijn zeker projecten waar ik aan bezig ben, waarvoor begeleiding erg van pas zou komen.
Om dan na te denken over onze sterke punten: ik denk eerlijkheid en spontaniteit. Onze nummers zijn echt niet uit gerepeteerd. In het moment zelf kiezen we vaak nog waar het naartoe gaat. Ik breng muziek graag zoals ik me voel en ik wil menen wat ik zeg. Ik speel samen met muzikanten die ook houden van de vrijheid van improvisatie, dat geeft ons de kans om in het moment zelf de muziek verder uit te kleuren zoals we willen.
Welk nummer doet je spontaan dansen?
Hannah: Love to love you baby – Donna Summer
Churchyard – Aurora (de live versie van KEXP op youtube!!)
Is het glas halfvol of is het halfleeg?
Hannah: Hangt er van af waarvoor. Als ik het zelf mag vullen graag halfleeg, dat schept meer ruimte. Maar ik ben een erg positief persoon, dus voor mij is het glas vaak halfvol.
Kan muziek de wereld veranderen of nog sterker, kan muziek de wereld verbeteren?
Hannah: Ik geloof zeker dat muziek de wereld kan veranderen, omdat muziek de wereld al heeft veranderd. Al zo lang de mens bestaat maken we muziek, samen. Ik geloof dat het iets inherent is aan mens zijn.
Onlangs hoorde ik een verhaal over hoe in de Baltische Staten de Sovjetbezetting werd beëindigd door 2 miljoen mensen die samen hand in hand zongen. Ze zongen samen, hun stemmen als één stem voor elkaar. Het was een ketting van 2 miljoen zingende mensen, 600 kilometer lang, een vreedzaam protest.
Dit was voor mij een volledig nieuw, maar zo krachtig verhaal. Muziek kan mensen verenigen en van daaruit spreekt hoop.
Mocht je met iemand mee op tour mogen gaan, met wie zou dat dan zijn?
Hannah: Moeilijke vraag. Er zijn heel veel artiesten waar ik erg naar opkijk en waarmee ik echt graag op tour zou willen. BLUAI zou ik persoonlijk enorm leuk vinden. Ik heb hen ooit al mogen ontmoeten op een festivalletje Beuling&Blues. We speelden beiden die dag, ik op een kleiner podium weliswaar. Het was zo een eer om hen backstage te leren kennen. Zo een fijne, lieve vrouwen en zo absurd goed ook! Een wilde droom om ooit met hen mee te mogen en van hun kunnen te kunnen leren.
Waar wil je over 5 jaar staan met je muziek?
Hannah: 2030… Dat is nog wel even. Dat klinkt wel als een mooi jaar. Ik wil liever niet te veel beloftes doen van: “Dan dat en dan dat”. Vroeger was ik meer prestatiegericht, nu nog steeds een beetje, maar ik geniet meer van de oprechtheid, het blijven leren en dan zien waar alles mij heen brengt. Ik weet wel zeker dat ik over 5 jaar graag nog nieuwe mensen wil leren kennen. Van waaruit ik graag nieuwe muzikale vriendschappen wil opbouwen, die me voor lang mogen inspireren en waar ik ook met mijn muziek en mijn ‘zijn’ kan landen en stranden.
De creatieve wereld is een zotte wereld waarin er zo veel mensen rondlopen die een hele wereld aan wijsheid en verhalen in zich dragen. En om dan toch een uitspraak te doen: tegen 2030 wil ik zeker een album uit hebben, veel bijleren over klassieke compositie en de theoretische basis achter mijn muzikaal schrijven verder uitbreiden.
Ik hou van klassieke muziek, filmmuziek en ensembles. Ik zou graag een volledig uitgewerkt lied schrijven in samenwerking met een orkest. Iets anders, maar dat is misschien voor na 2030, is meewerken aan filmmuziek… Beelden lijken me een bijzondere bron van inspiratie.
Instagram – VI.BE
