We krijgen maar niet genoeg van Are You Really, de nieuwe single van The Mudgang. Atypisch, al was het maar omdat het een nummer van The Sound kon zijn. We gingen aankloppen bij Mudganger van het eerste uur, zanger/gitarist Luc Van den Berghe, om wat tekst en uitleg te vragen…
Jullie zijn reeds bezig van in het begin de jaren 80, maar de comeback – als ik het zo mag noemen – gaat beter dan eigenlijk iedereen kon hopen. Hoe zie je het zelf?
Luc: Voor buitenstaanders lijkt dat een comeback en inderdaad, er zijn periodes geweest waarop het leek alsof we onder een steen waren gekropen. Tussen 2015 en 2018 bijvoorbeeld had ik zelf op een of andere manier een rock-‘n-roll-burnout opgelopen en heb toen met moeite een instrument aangeraakt, laat staan een song gemaakt. Maar uiteindelijk kruipt dat muzikaal artistieke beest op de een of andere manier toch terug en ga je opnieuw aan de slag. Als vanzelf kom je dan de ene na de andere trigger tegen die brandstof geeft aan heel het gebeuren: nummers maken, optredens, opnemen…. Heel wat mensen haken hun wagon eraan en dat betekent entertainment voor iedereen. Het toffe eraan is dat je uiteindelijk opnieuw beseft dat je bent wie je bent, een rock-‘n-roll muzikant, die bij gratie van het publiek nog steeds relevant kan blijven. Dat besef kan me heel blij maken.
Als ik het zelf mag zeggen, heb ik het idee dat de mensen nu pas inzien hoe goed jullie eigenlijk wel waren!
Wel, wat ik denk is, vroeger waren we een van de velen. We zaten in de garagerock-niche en we deden mee op niet onaardige wijze. Maar er bovenuit steken? We deden ons best, maar er is wel een verschil met het heden. Hoe langer we bezig waren, hoe meer goeie songs we vergaarden, hoe diverser we werden, hoe beter de muzikale kwaliteiten van elk groepslid werd, hoe beter onze livesets en opnames werden, noem maar op. Alles hangt aan elkaar en is eigenlijk één gigantisch leerproces. Zelfs de jaren van stilstand hebben een rol gespeeld om te groeien. Ons eigen publiek, diegene die ons al lang of zelfs heel lang kennen, die zijn ons gewoon, maar we komen nu ook mensen tegen die pas nu inhaken en die zich soms afvragen “Hey, die band hier, hoe komt het dat ik hier nooit eerder van gehoord heb? Die zouden op grote podia moeten staan.” (schaterlach)
The Mudgang staat voor de meeste synoniem voor garagerock. Is dat ook voor jou zo?
Ja en nee. Garagerock is hetgeen waar we mee aan de slag gingen in de jaren ’80. Net zoals voor de punks vrij simpele muziek die je mits kennis van een akkoord of 3 à 4 en tonnen energie naar een publiek kunt sturen. Wat we dan weer gemeen hebben met sommige initiële punkbands, zoals The Clash of PiL, is de drang om ook andere stijlen te integreren in onze vorm van garagerock. We injecteren al de muzikale bagage die we hebben: van rockabilly, country, postpunk, surf, southern rock, sixties/mod, soul tot zelfs dub…. als je goed naar onze livesets luistert, ga je flarden horen van diverse stijlen waarmee gejongleerd wordt. Het is net als koken: het hoofdgerecht wordt afgekruid met heel wat kruiden. Ik zelf ben een prikkelzoeker en zal altijd op zoek gaan naar een nieuw idee. En een nieuw idee kan teruggrijpen naar de roots zijn. Zo geven we binnenkort twee Mudgang Rewind-concerten waarin we enkel nummers brengen die we tussen ’83 en ’85 speelden. Ik sta er zelf versteld van hoe divers we toen al waren.
En dan komen jullie af met de nieuwe single Are You Really, die zowat het meest atypische Mudgang-nummer ooit is. Hoe is dit tot stand gekomen?
Het is een speciaal verhaal die Are You Really. Ik was 16 tot 18 jaar oud in de hoogdagen van de postpunk. Ik hield van Killing Joke, PiL of The Sound. Deze laatste was een van mijn favoriete bands uit die periode. The Sound kon behoorlijk nijdig uit de hoek komen, maar dan op andere momenten ook ingetogen, gevoelig en emotioneel zijn. Hun muziek ondersteunde de fantastische teksten van Adrian Borland. Die muzikale bagage had ik dus al van jongs af mee, maar is er pas concreet uitgekomen in de wintermaanden van 22-23. Er waren toen wat troubels in de band en we kwamen door omstandigheden niet aan live optreden toe. Ik heb me dan opgesloten in mijn kot en ik ben beginnen rotzooien met een typische postpunk baspartij. Uiteindelijk groeide dat uit tot een ietwat degelijke song. Maar ik vond het zo apart en duister dat ik dit niet in een Mudgang-setting kon gebruiken, maar wel in een ander project. Vorig jaar liet ik aan vriend aan huis Tom Derie (Soapstone) een aantal nummers horen waar we mee bezig waren. Tot mijn grote verbazing vraagt hij mij om een shot te geven op de lead vocal van Are You Really. Die combinatie van een donker gelaagde song en de soulstem van Tom leek mij wel wat. Het resultaat was verbluffend. Toms stem matcht dus klaarblijkelijk ook met die muziekstijl. Zijn inleving en expressie is totaal. Hij en Stephan Misseghers (dEUS– drummer en mixer van de song) hebben het maximale uit die performance gehaald en het nummer kreeg een totaal andere dimensie. Eigenlijk werd Are You Really dus contradictorisch toen pas een Mudgang-nummer, en dit net omdat ik het niet zong (lacht).
Ik dacht inderdaad dat ik er The Sound in hoorde, en zo ver ik weet hebben een paar andere Mudgangers ook een zwak voor deze band.
Absoluut! Kurt De Waele (de drummer) is een enorme Sound-fan. Steven Janssens en Kurt hebben nog in New Dark Age gespeeld, een Sound-tribute band. Dus als we zouden willen steken we gelijk een Sound-nummer in onze set. We moeten het misschien gewoon maar doen, waarom niet. We kunnen het bij Are You Really zetten, het staat er nu zo een beetje alleen in onze set (lacht).
Ik neem aan dat jullie niet over één nacht ijs gingen om dit nummer uit te brengen?
Het heeft een lange aanloop gehad, dat is juist. Maar eens het duidelijk begon te worden dat dit een zeer sterk nummer was en ons directe entourage dit ook bevestigde, dan was de volgende logische stap: “Oké, uitbrengen die hap”. En hier komt dan die ingesteldheid terug waar ik het eerder over had: wij denken graag muzikaal breed. Alles moet kunnen. Het is verfrissend en verrijkend om die uitstappen naar andere stijlen te maken. Het tilt je als band ook op een ander, misschien wel hoger niveau en je boort een ander publiek aan.
Enig idee wat de reactie is van jullie old school fans of doen jullie gewoon jullie eigen goesting?
Onlangs zei iemand tegen mij, “Ik vond jullie nummer uit ’84 die jullie vlak voor jullie nieuwe single gespeeld hebben veel beter. Maar ja, da’s mijn gedacht hé”. Ik weet niet of dit een old school fan was, ik kende die persoon niet. Maar iedereen heeft een eigen smaak en mening. Wij gaan niet bepalen wat een ander goed of niet goed moet vinden. Over het algemeen wordt dit nummer door een veel breder publiek, inclusief old school fans, gesmaakt. En onze old school fans kunnen gerust zijn, we blijven live inzetten op songs uit onze hele carrière. En de volgende single, die er in juni al aan komt, deze zal een stuk dichter bij de old school Mudgang aanleunen. Maar het is wel zo: we doen ons eigen goesting. Het mooie is, dat het merendeel van je publiek meegroeit. En is het jouw ding niet? Allemaal goed. Maar wij blijven inzetten op zo breed mogelijke muzikale scoop.
Jullie lieten de vocals over aan Tom Derie. Goed gedaan, denk ik dan, maar waarom?
Ik klooi regelmatig eens met Tom aan wat nummers. Hij zingt enorm graag en is één van de beste van het land als ik dat mag zeggen. En hij is dan nog toevallig eens een close vriend van ons. Hij stelde het zelf voor en ik ben een “Yes man”. Het idee leek mij zeer interessant en verfrissend en ik was benieuwd naar de uitkomst. Het kon op niets uitgedraaid zijn, maar het bleek te werken. Wat leren we er uit? Een terugkerend verhaal: scoop blijven openzetten en niet bang zijn om te falen, want het zou toch wel eens kunnen lukken (monkellach)
Wat iedereen zich nu afvraagt, is Are You Really een eenmalig uitstapje of zit er meer in?
We zijn bezig aan de nieuwe plaat. Daar zullen ‘vintage’ Mudgang-nummers op staan, maar evengoed songs die je in eerste instantie niet van ons zou verwachten. Dus ja, er zit (veel) meer in.
Los daarvan, zit er nog nieuw materiaal aan te komen?
In juni wordt de volgende single LIar gelost. In september volgt dan de derde, in december nummer 4 en dan zullen we denk ik ook meteen de hele plaat releasen. Er moeten wel nog een paar nummers worden opgenomen, maar dat komt wel goed.
Een laatste boodschap van algemeen nut zou kunnen zijn?
Free your mind and your ass will follow.
