Een bovenkamertje in de Afsnis, wij alleen met Tina en Alek (en iemand van de Mind Rays erbij, juist is juist). En ja, als rock ’n roll in uw onderbuik zit, dan weet je dat Tina en Alek gewoon The Glücks zijn: rock ’n rollgekte uit Oostende noemen ze dat!
De eerste vraag is meteen een clichévraag van jewelste. Hoe kwamen jullie op de naam The Glücks?
Alek:Lux Interior van The Cramps en The Stooges.
Tina: Toen we onze eerste show speelden hadden we nog geen echte naam, en die bands waren toen echt wel degenes die voor ons veel betekenden.
Alek: En ik vond dat er iets positiefs bij moest komen, alles is zo negatief, weet je wel. Dus hebben we die “g” daar bij gezet, het is het Duits woord voor geluk en die umlaut hebben we erbij gezwierd als eerbetoon voor Motörhead.
Jullie zijn een koppel, werden jullie verliefd op elkaar nadat jullie een band hadden gevormd?
Tina: Neen neen, we waren al bij elkaar. Ik speelde vroeger bij een bluesbandje, en iemand kwam bij mij die zei: “Weet je, ik ken een gitarist die jij ongelooflijk zal vinden”. Nu goed, mijn nieuwsgierigheid was meteen gewekt en toen ik Alek zag, wist ik meteen dat hij de muzikant was die ik zocht.
Alek: Wat we in het begin deden was gewoon wat improviseren. We hadden geen nummers toen, die groeien gewoon als je begint te spelen. Dat was ook met onze demo zo. We namen gewoon een casetterecorder, tape erin en wat we speelden werd opgenomen…en kijk we hadden meteen een demo!
Beschouwen jullie Youth On Stuff als jullie debuut, ik bedoel er was ook nog Barefoot Sessions.
Alek: Als eerste full album is dat ons debuut, ja.
Tina: Barefoot Sessions was gewoon een ep met 8 nummers. Daarvoor hebben we ook nog een singletje en een casette opgenomen.
Jullie plaat klinkt behoorlijk lo-fi, zo lo-fi dat je gewoon denkt: “Fijn, dat die geen geld hadden, want het klinkt net daardoor goed”.
Alek: We hadden inderdaad geen geld. Maar het moest ook een plaat worden die we ook live kunnen brengen. We zijn maar met twee, en we willen niet werken met overdubs of zo.
Tina: Het moest een eerlijke plaat worden, en daarom hebben we hem opgenomen met Peter Vande Veire in zijn Yellowtape-studio. Er is bijzonder weinig geknipt.
Jullie nummers duren bijna allemaal klokslag drie minuten. Kort en krachtig. Toeval?
Alek: Ik denk dat dit gewoon is omdat iedere nummer gegroeid is vanuit een jam op een podium. We werken dat verder uit met een riff of zoiets en dat wordt dan blijkbaar een song van drie minuten. Een goed voorbeeld van hoe het moet is Cocaine Piss. Ook korte songs, trouwens, hoe langer je een nummer laat aanslepen hoe meer het zijn intensiteit verliest. Blah blah werkt gewoon niet.
Ik vind het best een vreemde titel…al de jeugd aan het gerief of zo?
Alek: Je moet het zo zien, iedereen is wel verslaafd aan iets. Bij de ene is dat liefde, bij de andere zijn het pornofilmpjes. Anderen zijn dan weer aan voedsel verslaafd.
Tina: Inderdaad, alle verslavingen…gokverslavingen, noem maar op.
Jullie sound is ook internationaal.
Tina: Juist, we denken ook niet alleen in het kader van België. Er komt ook meer en meer interesse overgewaaid vanuit Nederland en Duitsland.
Is het ook geen voordeel dat jullie je inspiratie uit de jaren 50 en 60 halen? Ik bedoel jullie kunnen daar in feite jaren mee doorgaan, wie nu bijv. Tame Impala achterna gaat zit sowieso binnenkort met een probleem.
Tina: We leven nu wel in een interessante tijd, gewoon omdat je naar alles kan luisteren.
Alek : Internet thank you! De rock ’n roll uit de jaren 50 is uiteindelijk ook voort gevloeid uit de blues en de jazz. Misschien was de muziek toen wel cooler dan nu, anderzijds heb je nu zo veel bands!
Akkoord dat jullie een retroband zijn, maar dan wel in de positieve zin van het woord? Was vroeger beter?
Tina: In het begin wel. Dat merk je sowieso als je met ouderen mensen praat die beginnen steeds maar over het feit dat vroeger alles beter was.
Alek: Het is echt waanzinnig als je ziet wat er allemaal uitgebracht wordt vandaag. Dat is niet alleen bij de muziek ook zo, in feite is dat bij alle visuele kunsten.
Tina: En uiteindelijk is alles toch een kopie van een kopie.
Alek: Daar kun je niet van onderuit. Maar op uw vraag te antwoorden, we leven wel old school, in de zin dat we bijv. geen tv in huis hebben.
Jullie zijn ook zeer DIY. Veronderstel dat iemand het gouden licht in jullie ziet, zullen jullie dan altijd die DIY-mentaliteit trouw blijven, denk je?
Alek: Liefst wel. Maar het komt er op neer dat je altijd jezelf blijft. Het moet een team zijn. Je moet je goed voelen als je met iemand samen in zee gaat. Neem nu The Ramones. Die zijn altijd zichzelf gebleven, ook al spraken sommigen van sell out, maar echt fuck it.
Tina: Je moet inderdaad je eigen dingen kunnen blijven doen, als er iemand afkomt met “ik neem dat en dat van je over”, is het gewoon een fuck it.
Wat ook in het oog springt bij the Glücks is de artwork.
Tina: Ja, bij de vorige releases werd dat allemaal getekend door Jan Deweerdt. Maar bij Youth On Stuff heeft Jan alleen maar de ogen getekend, en hebben wij al de rest gedaan. We beginnen meer en meer alles zelf te doen, gewoon door te leren. De clip hebben we ook zelf gedaan.
Jullie muziek ruist in tegen alles wat commercieel is. Een positieve fuck you-mentaliteit?
Alek: Zeker positief, ja. We hameren er op dat als je een fuck you geeft dat je er wel een oplossing bij moet geven. We vinden het zo belachelijk als mensen zeggen “dat vinden we niet goed en dat vinden we niet goed”, maar ze doen er niets aan. Ik vind het enorm positief dat de Belgische muziekscène één community vormt. Iedereen helpt elkaar en dat geeft ons echt een goed gevoel.
Wat is je favoriete plaat aller tijden en waarom?
Alek: Ah fuck, dat is wel een heel moeilijke. Doe jij maar eerst Tina.
Tina: Ik vind dat ook moeilijk hoor. De ene keer is het dat en de andere keer een andere. The Cramps is sowieso één van de bands die we veel spelen.
Alek: A Date With Elvis is de max. Maar ik kan ook alle ep’s van Alien Sex Fiend opnoemen, of The Downward Spiral van Nine Inch Nails…megagoed! Rock ’n Roll Animal van Lou Reed, of Herman Brood!
Als je het niet weet, weet je misschien met wie je het niet erg zou vinden om acht uur mee in een lift te zitten en wat zou je dan doen?
Alek: Met Iggy Pop! Ik denk dat we heel die lift zouden proberen te kapot maken om hem dan naar beneden te doen donderen. Ik zou ook graag al zijn verhalen horen, weten wat hij gedaan heeft. Of neen, gewoon lekker whiskey drinken met Lemmy in een lift! Of Bowie zou ook de max zijn, nu niet meer. Of zelfs Tom Waits, ik zou gewoon willen dat hij zingt. Ofwel gewoon jij Tina, jij bent de enige die ik acht uur kan uitstaan. Schrap ze maar allemaal, gewoon Tina.
Wil je iets toevoegen?
Alek: Wees menselijk met elkaar en met je omgeving. Hoe meer je naar de sterrenhemel kijkt, hoe meer je beseft dat een mensenleven maar waard is wat je er zelf van maakt. Het maakt niet uit wat je bereikt. Wees lief voor elkaar, en trek u niets aan van wat anderen u zeggen.
Tina: And stay sick.
Alek: Stay sick, natuurlijk. Fuck it! Fuck Trump!
