David Bowie was geniaal, hij had een muziekcarrière waar je u tegen zegt. Hij stond al volop in de spotlights in de jaren 60, en tot aan zijn dood is hij een trendsetter gebleven, wanneer andere artiesten eindelijk begrepen wat hij aan het doen was, probeerde ze hem bij te benen, maar wanneer ze dan eindelijk op dat punt belanden, waar ze dachten dat hij was, was hij alweer een paar stappen verder, iemand die zijn publiek uitdaagde, en zichzelf om de paar jaar opnieuw uitvond, en niet angstig was om nieuwe, onbegane paden te betreden, nieuwe dingen uit te proberen, en hiermee echt zijn nek uit te steken.
Hierdoor heeft hij vele artiesten beïnvloed, en als de geruchten waar zijn, dan gaat hij er nog vele beïnvloeden in de toekomst, want blijkbaar liggen er nog een aantal releases van Bowie op stapel die blijkbaar nog in de kluis van de platenmaatschappij liggen.
De eerste keer dat Bowie mij persoonlijk echt raakte met zijn muziek, was op de middelbare school, ergens midden jaren 80, tijdens een les maatschappijleer moesten we Christiane F bekijken. Een weergaloos, waargebeurd tienerdrama over heroïneverslaving in het Duitsland van de jaren zeventig. Voor mij was dit de eerste kennismaking met David Bowie, want die had met het album Christiane F. – Wir Kinder vom Bahnhof Zoo voor de soundtrack gezorgd: een samenvatting van het werk uit zijn Berlijn-periode waarin hij ondere andere IggyPops debuut schreef, maar ook het Heroes-album opnam. En Heroes was zowaar de titeltrack van de film, en echt zo ’n nummer wat dagen in mijn hoofd bleef zitten.
Ik kende Bowie hiervoor voornamelijk van MTV, maar wat Bowie muzikaal deed in de jaren 80 (Let’s Dance, China Girl, Dancing In The Streets) deed mij als thrashmetalfan niet veel, maar die soundtrack had iets, die ging echt onder je huid zitten.
Ook zijn veel van zijn films uit die tijd (en soundtracks) waar hij aan meewerkte, waren stuk voor stuk klassiekers. En wat dat betreft wil ik ook zeker The Hunger uit 1983 even aankaarten.
In de jaren negentig viel Bowie mij vooral op door zijn regelmatige samenwerking met de mannen van Nine Inch Nails, ze zijn zelfs samen op tour geweest, waarna hij ook nog eens Trent Reznor hielp om van de drugs af te komen, en nadat Reznor was afgekickt namen ze ook nog eens samen het nummer I’m Afraid Of Americans op. Een song die zover vooruit in de tijd ging, dat je deze vandaag de dag op allerlei soundtracks tegenkomt!
MARC HUPKENS
