Aanstekelijke electropop met een vette groove dat zich situeert tussen Selah Sue, Warhola en ICTO. Zo omschreven we We Can Make This Beautiful van Lizzy. En geloof ons, we gaan nog veel horen van Lise Reyners, want dat is haar echte naam. Tijd voor de tien luminous questions!
Wat betekent muziek voor je en kan je een leven inbeelden zonder muziek?
Dat is letterlijk een zin die ik zooo vaak zeg: ik weet niet wat anders wil doen in mijn leven dan muziek maken. Ik kan me dus absoluut geen leven zonder muziek inbeelden. Muziek komt voor mij op de allereerste plaats. Het omvat zoveel: nostalgie, connectie, emotie, bezieling, liefde … en is continu verweven in mijn dagelijkse leven. Sinds mijn kindertijd heeft muziek altijd al een immense rol gespeeld.
Wat is de eerste plaat die je in je leven kocht, en weet je nog hoe dat kwam?
Ik vermoed dat dat een cd van Get Ready was. Toen ik ongeveer 9 jaar was waren zij super populair. En ik was natuurlijk (nietsvermoedend) verliefd op Glenn. Op de speelplaats maakten we dansjes op het nummer Diep en Marjolien. In die periode kocht ik ook de cd van Aqua en een singletje van Milk Inc. (Walk On Water). Ik was heel heel jong (lacht).
Welke artiest of band heeft jou op het podium meest geïmponeerd?
Ik ben al meerdere keren zwaar geïmponeerd geweest door een performance, maar als ik moet kiezen, dan kies ik voor het optreden van Sigrid op Werchter 2018. Ik had ze de week ervoor toevallig leren kennen en op Spotify beluisterd, dus wou ze heel graag live zien. Haar optreden is bij mij nog weken blijven nazinderen. Ze was heel nieuw in de oren en niet super opvallend of ‘speciaal’, maar voor mij was dat optreden eerder een kantelpunt na een lange muzikale zoektocht, als in: op die manier wil ik ook muziek maken! Sindsdien heb ik mijn oude songs onder het stof gehaald en ben ik aan mijn soloproject Lizzy begonnen. Ik heb in de weken na dat optreden belangrijke beslissingen voor mezelf genomen op muzikaal vlak.
Wie heb je ooit als kind voor de spiegel staan imiteren?
Voor mijn verjaardag (ik was een jaar of 10-11) had ik een microfoon gekregen met honderden karokeliedjes in. Ik moest die aansluiten aan geluidsboxen, het nummer van het karaokelied intikken en dan gewoon zingen in de micro. Daar stonden heel veel Mariah Carey-songs op, dus ik kon haar in mijn kamer all the way imiteren voor de spiegel. Met het handje erbij . Ik herinner me ook nog heel veel Michael Jackson-imitaties voor de spiegel.
Welke platenhoes vind jij de meest iconische?
Dan denk ik uiteraard meteen aan Nevermind van Nirvana. Ik denk dat dat voor velen zo geldt. Ik ken weinig liedjes van Nirvana, maar de platenhoes is zo’n klassieker. Een andere is de platenhoes van Pink Floyd’s Dark Side Of The Moon. Dat neemt me meteen terug naar mijn puberjaren.
Met welk nummer kunnen we je doen wenen?
Purple Rain van Prince! Dat blijft een magistraal machtig nummer! Laatst hebben we dit nummer gespeeld op het trouwfeest van een goede vriend van mij. Met een popband, backings en zijn stem… Recht door het hart!
Wat is volgens jou de meest ondergewaardeerde plaat, en welke de meest overgewaardeerde?
Een heel moeilijke vraag! Dat is zo subjectief… Ik persoonlijk vind dat Lianne La Havas veel alom bekender mag zijn. Ze wordt amper of niet op de radio gedraaid omdat ze er commercieel gezien niet tussen past. Dat vind ik jammer. Als ze naar België komt zijn de zalen wel altijd gevuld, maar heel veel mensen kennen haar niet als ik over haar praat. Die stem … Ja, ondergewaardeerd.
Overgewaardeerd… Goh, dat is ook weer zo subjectief. Ik ga me daar niet over uitspreken, want ieder zijn succes komt gepaard met hard werken. Je moet daarom niet de beste muziek maken of de beste stem hebben. Als je in iets gelooft en je brengt dat over en dat raakt mensen … Dan mag niemand ondergewaardeerd of in hokjes geplaatst worden.
Wat is jouw mooiste muzikale moment in je leven?
Misschien wel het moment dat ik toegelaten werd voor jazz-zang aan het Lemmensinstituut. Ik had pas in augustus beslist dat ik uiteindelijk toch muziek ging studeren, omdat ik niet wist wat ik anders wou doen in mijn leven. Ik had dus maar één kans om het ingangsexamen te doen eind augustus. Ik had, begeleidend aan de piano, twee liedjes gebracht en kreeg achteraf de woorden “wauw, dank u om ingangsexamen te komen doen”. Bij de bekendmaking heb ik mijn moeder haar hand geloof ik blauw geknepen van de spanning.
Als je moet optreden, wat doe je de vijf minuten daarvoor?
Water drinken, gaan zitten, mijn ogen sluiten, tegen mezelf zeggen dat ik me vooral moet amuseren en mezelf moet zijn en nog eens water drinken (lacht)
Noem eens het meest gênante moment uit je artiestenleven!
Mijn vriend is pianist en we moesten samen de muziek op een trouwmis verzorgen. Ergens tegen het einde van de ceremonie kwam er een nummer waarbij ik goed kon uithalen met mijn stem. Toen we aan dat moment kwamen haalde ik diep adem en ineens stokt mijn stem! Ik kon NIET MEER zingen. Heel gênant… Ik stond daar maar wat, zong toch een woordje en moest dan toch weer stoppen omdat het niet ging. Ik kon toen echt beginnen huilen van gêne.
