Jazz zit in de lift, dat is zeker, en daar wordt hier in België gretig een steentje aan bijgedragen. Het trio Ventilateur is al een tijdje bezig en hadden in maart een eerste ep uit. En natuurlijk nemen ze ook deel aan Sound Track, uitgeroepen door Nathan Daems van Black Flower als de tip! Op 28 september verdedigt het trio haar kleuren in de Cactus Club.
Waar komt de naam vandaan en stel jullie maar eens voor!
VENTILATEUR bestaat uit drie Bruggelingen die op drum, bas en gitaar op zoek gaan naar een eigen geluid met als grootste inspiratiebronnen de werelden van de jazz en de rockmuziek. We hebben elk onze eigen achtergrond en bijbehorende manier van denken. De combinatie van die drie en hoe we hierdoor elkaar beïnvloeden maakt VENTILATEUR als project tot wat het is. De naam zelf komt eigenlijk van een vorig project van drummer Iben Stalpaert en gitarist Daan Soenens, waarvan ze bij het groeiproces enkel tevreden bleken van het destijds gekozen logo; een foto van een ventilator. Het werd de inspiratiebron voor het nieuwe project. Het logo verdween uiteindelijk, maar heeft zich omgezet in een naam.
Hoe moeten we jullie muzikale geschiedenis tot nu voorstellen?
VENTILATEUR bestaat sinds augustus twee jaar. Het eerste jaar bestond voornamelijk in het ontdekken van hoe wie we als band met ons drieën zijn. Drummer Iben Stalpaert en gitarist Daan Soenens groeiden op in dezelfde straat en hebben van kindsbeen af samen muziek leren spelen, waardoor de muzikale connectie inmiddels haast blindelings verloopt. Met de toevoeging van Jasper Hollevoet op de bas, moesten de violen echter weer wat gelijkgestemd worden. Na een bestaan van één jaar kozen we om een ep op te nemen om onze muziek voor het eerst officieel naar buiten te brengen. Sindsdien hebben we veel ervaring opgedaan als band met alvast heel wat mooie optredens. Al mikt een mens al snel steeds hoger met zijn passieprojecten.
Wanneer besefte je dat muziek spelen je passie is?
Dat merk je wanneer het er niet is. Ik (Daan, gitarist) ging zo bijvoorbeeld voor enkele weken op reis naar India en merkte ter plekke al snel hoezeer ik mijn gitaar miste. Op dezelfde manier merk je snel hoe je het mist om met andere mensen samen te spelen als dat er een tijdje niet van komt. Gemis is een van de zuiverste tekenen van liefde.
Wat maakt de Belgische muziekscene uniek denk je, of is die helemaal niet uniek?
Elke muziekscene is uniek. België is puur surrealisme. Altijd geweest. Dat maakt het fantastisch. En cultureel ook heel interessant. De muziekscene is heel divers en heeft enorme kwaliteiten. Mijn oudste broer vertelt nog steeds het verhaal van toen een Nederlandse muziekrecensent hem kwam zeggen hoe blij wij mogen zijn met onze scene. Hoewel radiozenders het niet altijd laten blijken, heeft ons kleine landje heel wat talent te bieden.
Wie zijn voor jullie inspiratiebronnen en hoe zou je je muziek zelf omschrijven?
Onze inspiratiebronnen zijn breed te zoeken. Snelle linken zijn onder andere te vinden bij bands als GoGoPenguin, BADBADNOTGOOD, STUFF., Binkbeats, Khraungbin, Dans Dans en Snarky Puppy, maar evenveel inspiratie is te vinden bij groepen als Anderson .Paak, Red Hot Chili Peppers, ’t Hof van Commerce tot zelfs Tool. We putten daarnaast ook heel veel inspiratie uit andere media zoals film, fotografie en literatuur tot zelfs filosofie en religie om inspiratie te vinden voor sferen die we in onze muziek willen creëren. Muziek omschrijven is ze jammer genoeg altijd belemmeren, als is het vaak nodig om toch ietwat duiding te kunnen geven. Wat we brengen met VENTILATEUR is een mengeling tussen verschillende genres, met als grootste inspiratiebronnen jazz en rock. Instrumentaal gaan we op drum, bas en gitaar via die wegen met veel uitwijdingen en omwegen op zoek naar verschillende texturen in onze instrumenten en de samenwerking ervan. VENTILATEUR is een experiment naar sfeer, gevoel, geluid en ritme.
Met welke band of artiest worden jullie vergeleken, hoewel jullie dat absoluut niet willen?
We worden niet heel vaak met andere bands vergeleken. Als dat gebeurt, is het meestal met Dans Dans. Iets wat we zeker als complement ervaren, want we vinden het alle drie een zalige band. Al zien we zelf ook wel heel wat verschillen. Wij denken dat het gewoon belangrijk is een eigen identiteit te hebben. Maar wat je ook doet, mensen blijven nu eenmaal het onbekende vergelijken met het bekende.
Voor welke band zou je wel eens graag het voorprogramma willen spelen en waarom?
Nick Cave And The Bad Seeds. De combinatie van een instrumentaal voorprogramma en een hoofdact waarbij de focus grotendeels op de tekst ligt kan misschien wel voor een mooi evenwicht zorgen.
Wat maakt jullie anders dan andere bands denk je?
Moeilijke vraag. Het instrumentale aspect is iets wat de laatste jaren meer en meer de kop opsteekt. Het gebrek aan een duidelijke frontman kan een factor zijn die ons daarbij doet opvallen. Bij ons gaat het om samenhorigheid. Er bestaat geen hiërarchie tussen de instrumenten. Samen brengen we ons verhaal.
Wat wordt de volgende (grote) stap voor de band?
Onze hoofdfocus op dit moment is om ons bestaan zoveel mogelijk kenbaar te maken en daarmee ons publiek uit te breiden. Het is heel fijn om veel lokale shows te krijgen, maar we willen graag verder uitbreiden. Daarnaast is een eerste langspeelplaat op dit moment ons doel. Maar info daarover volgt.
Welk album kunnen jullie ‘on repeat’ beluisteren?
Blackstar van David Bowie.
En wat is je favoriete plaat aller tijden en waarom?
De nieuwe die we net hebben gekocht.
Wat is het mooiste en het minst mooie aan muziek?
Muziek is voor ons een drug, met zijn roezen en zijn katers. Je zweeft als alles in zijn plooi valt en breekt als dat niet lukt. Bovendien krijgen we er nooit genoeg van.
Met wie zou je het niet erg vinden om 8 uur mee in een lift te zitten en waarom?
Michel Wuyts. Die praat het gat van acht uur wel met gemak toe.
