Nebbia is het soloproject van Lucas Nevelsteen. In 2020 heeft hij de tijd gevonden om zichzelf te ontdekken als singer-songwriter. Nebbia speelt op 14 oktober in JH Wollewei in Turnhout
Waar komt de naam vandaan en stel je eens voor!
Mijn naam is Lucas, 22 jaar en afgestudeerd aan Pxl Music. De naam Nebbia komt van mijn achternaam Nevelsteen, eigenlijk betekent Nebbia mist (of nevel) in het Italiaans. Vandaar de naam.
Hoe moeten we je muzikale geschiedenis tot nu voorstellen?
Ik ben op mijn 14de klassieke gitaar gaan studeren aan de kunsthumaniora in Turnhout. Daarna heb ik een 7de jaar gedaan aan de kunsthumaniora in Antwerpen, voor elektrische gitaar en als laatste stap heb ik op pxl music ook gitaar gevolgd. Ik ben nooit iemand geweest die veel bands heeft gehad of die veel heeft opgetreden. Ik vind het vooral plezant om muziek te creëren. Eigenlijk ben ik pas in 2019 in gang geschoten met mijn eigen project. Toen ben ik nummers beginnen schrijven, sommige al beter dan andere. In 2020 ben ik dan naar Duitsland gereisd om inspiratie op te doen. Daar is mijn eerste, zelfgenaamde, album uit voort gekomen. En nu hoop ik een nieuwe stap te kunnen zetten in het livecircuit.
Wanneer volgde het besef dat muziek spelen je passie is?
Redelijk laat. Ik denk toen ik zelf muziek begon te schrijven. Op mijn 18/19de? Daarvoor speelde ik alleen maar gitaar, wat ik geweldig vond, maar ik miste nog iets. Door het creëren van eigen werk is er nog een hele andere wereld opengegaan waarin ik graag vertoef.
Wie zijn je inspiratiebronnen en hoe zou je muziek het best omschreven worden?
Ik word geïnspireerd vanuit alle kanten. Van Jeff Buckley, tot de oude Coldplay over The tallest man on earth, Joni Mitchell en David Crosby.
Mijn muziek kan best omschreven worden als pop, singer-songwriter met een voorliefde voor gevoelige rustige nummers. Maar er zijn veel uitzonderingen op deze regel.
Met welke band of artiest word je vergeleken, hoewel je dat absoluut niet wilt?
Ik heb nog niet veel vergelijkingen gekregen. En degene die komen vind ik niet slecht!
Voor welke band wil je graag het voorprogramma spelen en waarom?
Ben Howard. Ik denk dat we een beetje op dezelfde vibe zitten. Dus ik denk dat ik als persoon wel goed overeen zou komen met hem en ik zou het gewoon een geweldige eer vinden om voor een artiest als hem te mogen spelen.
Wat maakt je anders dan andere bands?
De gitaar tunings die ik gebruik veranderen de manier waarop ik gitaar speel. Ik ben een freak op gebied van tunings. Ik doe heel rare dingen, maar soms komen er dingen uit die in een gewone tuning niet zouden kunnen en die een andere sfeer creëren. Live ga ik alles alleen brengen, dus ik ga resoluut voor een zeer intieme en warme beleving voor het publiek. Ik hoop dat dat zal aanslaan. Daarnaast heb ik de plaat helemaal zelf opgenomen en merk je dat ook wel aan de kwaliteit. Niet alles is perfect en sommige nummers zijn wat luider gemixt dan de andere, maar dat heeft zijn charmes.
Wat wordt de volgende (grote) stap voor jou?
Nu hopelijk een paar keer live kunnen spelen, maar ik wil vooral de studio in. Ik heb een twaalftal demo’s “klaar” (when are they ever ready…) in een totaal andere stijl. En zou daar ook graag mee aan de gang gaan.
En wat is je favoriete plaat aller tijden en waarom?
Jeff Buckley – Grace.
Jeugdsentiment, de legende van het enige echte Buckley album, het verhaal, de arrangementen, de songs, zijn stem, de passie in zijn nummers, alles.
Wat is het mooiste en het minst mooie aan muziek?
Het mooiste is de vrijheid die je hebt. Je kan en mag luisteren en maken wat je maar wil. En daarnaast is de emotionele waarde die muziek maar kan dragen, en de therapie die muziek kan zijn voor sommige mensen ook zo iets moois.
Het minst mooie aan muziek is het denken in hokjes van genres en het afnemen van de muzikale vrijheid. Het moeten maken van een plaat, of muziek moeten spelen, luisteren die je niet wil. Muziek mag geen werk zijn, muziek moet een passie blijven.
