Mother wil in essentie een verhaal vertellen. Ze doen dat door één lang muziekstuk te brengen waarin ze de luisteraar het verhaal en de emoties willen laten ontdekken. U kan ze tijdens de selecties van Sound Track aan het werk zien op 4 oktober 2019 in Muziekclub 4AD te Diksmuide. We legden hen onze vragen voor.
Waar komt de naam vandaan? Stel jullie maar eens voor.
De bandnaam ‘Motherʼ verwijst naar de reeks Bates Motel. Daarin noemt Norman Bates, gekend van de filmklassieker Psycho zijn moeder consequent ‘motherʼ. Koppel dit aan de haat-liefderelatie die hij met zijn moeder heeft en wat er allemaal uit voortvloeit, en je hebt meteen een heel interessante basis voor een artistieke uitwerking. Daarnaast komt de naam ‘Mother’ in onze muziek ook terug als een figuur waar naar opgekeken wordt en op vertrouwd wordt. Een belangrijk personage in de verhalen die we brengen.
Hoe kunnen we ons jullie muzikale geschiedenis tot nu voorstellen?
Alle leden zijn al sinds de jonge jaren bezig met muziek. Toon (drum) speelde vroeger bij Nemea, Tuur (gitaar) speelt bij Ithilien, en Lynn (basgitaar) speelt bij Ponykamp. Rond 2017 kwamen we alledrie samen om te beginnen aan een nieuw muziekproject waar we ons alledrie volledig in terugvinden.
Wanneer kwam het besef dat muziek spelen jullie passie is?
Het besef kwam al heel vroeg. Na de eerste aanrakingen met een instrument heb je al snel door dat je veel wil oefenen, beter worden en blijven spelen tot het donkerste van de nacht. Om dan te beginnen dromen van spelen op podia.
Wat maakt volgens jullie de Belgische muziekscene uniek, of is die helemaal niet uniek?
Of de muziekscene in België ten opzichte van een ander land uniek is, is voor ons moeilijk te zeggen. Maar dat we een muziekscene hebben waarin eigenlijk alles mogelijk is en dat de meest vreemde muziekelementen of stijlen hun plaats kunnen vinden in de Belgische scene is op zich al uniek genoeg voor ons.
Wie zijn voor jullie inspiratiebronnen en hoe kan jullie muziek het best omschreven worden?
We luisteren allemaal naar verschillende muziek maar we denken wel meteen aan bands als Mastodon, The Ocean Collective, Amenra, Meshuggah, Uneven Structure en Wiegedood. We hebben niet meteen een naam voor de stijl die we spelen. We hoorden al sludge, doom, post en black vallen, maar we proberen daar eigenlijk niet aan vast te hangen. Wij willen in essentie een verhaal vertellen en doen dat door één lang muziekstuk te brengen waarin we de luisteraar het verhaal en de emoties willen laten ontdekken.
Met welke band of artiest worden jullie vergeleken, ook als jullie dat absoluut niet willen?
We worden nog niet meteen vergeleken met bepaalde Belgische of buitenlandse bands. Iets waar we op dit moment natuurlijk blij om zijn omdat we niet meteen een label of stijl op onze muziek geplakt krijgen.
Voor welke band willen jullie graag het voorprogramma spelen en waarom?
Binnen België denken we aan helden zoals Amenra, Raketkanon, Brutus, Stake en Wiegedood. Buiten België denken we dan snel weer aan Mastodon, The Ocean Collective en Russian Circles. Topbands die inspireren!
Wat maakt jullie anders dan andere bands?
Door muziek te schrijven die volledig aan elkaar geschreven is proberen we een andere soort ervaring brengen. Geen rustpauzes tijdens nummers, van begin tot eind gaan.
Wat wordt de volgende (grote) stap voor de band?
We werken aan ons eerste album. We mikken om het ergens te kunnen releasen in de eerste helft van 2020. Dus dat is onze grootste focus op dit moment.
Welk album kunnen jullie ‘on repeat’ beluisteren?
Dat is voor ieder van ons sterk verschillend en verandert ook wel regelmatig. Maar om enkele op te sommen; Crack The Skye (Mastodon), Februus (Uneven Structure), Heliocentric (The Ocean Collective), One (Tesseract).
Wat is jullie favoriete plaat aller tijden en waarom?
Moeilijke vraag! Er zijn zoveel platen die dicht bij ons hart liggen omdat die voor ons op muzikaal of technisch vlak ergens in excelleren. We gaan hier dus wijselijk geen antwoord op geven om niemand uit te sluiten!
Wat is het mooiste en het minst mooie aan muziek?
Het mooie aan muziek is dat enkel de grenzen van de eigen creativiteit bepalen welke muziek ontstaat. Er zijn geen theorieën of regels die gevolgd moeten worden om tot iets muzikaal te komen, en zelfs muzikaliteit zelf is iets waar voortdurend verandering in komt. Daarnaast is het mooiste aan muziek uiteraard dat het gevoelens kan teweeg brengen en mensen samenbrengt. Het minst mooie aan muziek is voor ons dan weer dat er heel wat komt kijken bij het hebben van een band waardoor je soms meer bezig bent met administratie, mails sturen en plannen dan met het maken en spelen van muziek.
Met wie zouden jullie het niet erg vinden om 8 uur in een lift te zitten en waarom?
Robin Staps, Fredrik Thordendal, James Hetfield, … Allemaal interessante mensen met waarschijnlijk prachtige verhalen te vertellen. En Julie Van den Steen. Topvrouw!
