Een bas en een drum, meer heb je niet nodig om muziek te maken volgens Stefan Hooijmans en Alexander Verbeke. Samen vormen ze Meta Peta en (jawel!) geselecteerd voor het Sound Track-parcours. Je kan de twee aan het werk zien op 28 september in de N9 in Eeklo. Maar eerst een gesprek!
Waar komt de naam vandaan en stel jullie maar eens voor!
Alexander: Wij zijn Meta Peta, een instrumentale two man band. We maken muziek met enkel bas en drum. Een echte thuisbasis hebben we niet want Stefan woont in Gent en ik in Brugge. De naam Meta Peta komt enerzijds van het Griekse voorzetsel meta, en anderzijds van het metrische prefix peta, wat tien tot de vijftiende oftewel een miljoen miljard betekent. De combinatie rijmt leuk, en verwijst enigszins naar de min of meer mathematische muziek die we maken.
Hoe moeten we jullie muzikale geschiedenis tot nu voorstellen?
Stefan: Bij wijze van experiment had ik vier bassnaren en een gitaarsnaar op een vijfsnarige basgitaar gelegd, op die manier had ik iets meer frequenties binnen bereik dan bij een gewone basgitaar. Die basgitaar en een octaver pedaal zijn uiteindelijk de basis geworden van alle baslijnen. Begin 2019 had ik enkele nummers geschreven, en het leek me interessant om een two man band op te richten. Het enige wat nog ontbrak was een drummer.
Alexander: Ik was op zoek naar een nieuwe band en had via via de opnames van Stefan gehoord. Na wat studiewerk zijn we samen beginnen jammen in Gent en voila, Meta Peta was geboren.
Stefan: Naast Meta Peta speel ik sinds 2008 ook nog bas bij True Champions Ride On Speed in Antwerpen, eveneens een instrumentale band.
Alexander: Tot vorig jaar drumde ik bij Spit Fox, en momenteel speel ik ook nog bij het Gentse Kluwen.
Wat maakt volgens jullie de Belgische muziekscene uniek, of is die helemaal niet uniek?
Stefan: Het is ongelofelijk dat er op zo’n kleine oppervlakte zoveel interessante bands, festivals, radiozenders en podia zijn. Vooral de verscheidenheid aan kleine en grote, underground en mainstream bands is buitengewoon. Sound Track is een goed voorbeeld, zowat alle uithoeken van genres en subgenres zijn hier vertegenwoordigd.
Alexander: Zeker en vast de verscheidenheid, en ook het gevoel dat alles kan, hoe absurd en experimenteel ook. Dat komt de scene alleen maar ten goede.
Wie zijn voor jullie inspiratiebronnen en hoe zou jullie muziek het best omschreven moeten worden?
Alexander: Ik hou van muziek die heel natuurlijk en organisch aanvoelt, die op de emotie werkt, maar waar je toch wel even stil bij moet staan als je het technisch volledig wil snappen. Ik apprecieer dat soort vakmanschap van goeie muzikanten zoals bijvoorbeeld Tool of Meshuggah. Anderzijds hou ik niet van onnodige complexiteit en mag muziek vooral intens zijn en je direct bij de keel grijpen.
Stefan: Als ik schrijf vertrek ik meestal van een ritmisch idee. Ik hoor soms gewoon iets in mijn hoofd of zie ergens iets geometrisch, dat schrijf of neem ik dan op om later uit te werken. Verder zijn er niet echt specifieke genres of bands die een rechtstreekse inspiratie zijn. Meta Peta is toevallig hard, maar dat had even goed anders kunnen zijn.
Met welke band of artiest worden jullie vergeleken, hoewel jullie dat absoluut niet willen?
Stefan: Tenzij het een negatieve connotatie heeft vind ik het meestal niet erg om met een andere band vergeleken te worden, en zelfs dan kan ik wat opbouwende kritiek altijd appreciëren.
Alexander: Inderdaad, het is niet makkelijk, maar kritiek is altijd een kans om iets te verbeteren.
Voor welke band willen jullie graag het voorprogramma spelen en waarom?
Stefan: Het zou wel tof zijn mocht Tool eens ons voorprogramma willen zijn.
Alexander: Ja, om hen eens te tonen hoe het moet.
Wat maakt jullie anders dan andere bands?
Stefan: Het is werkelijk de ziekte van deze tijd dat iedereen uniek wil zijn, net dat maakt ons allemaal hetzelfde. De onvervulbare drang naar anders heeft meestal net het tegenovergestelde tot gevolg.
Alexander: Ik denk dat je vooral moet spelen wat je wil en je goesting moet doen, zonder je te veel aan te trekken van iets of iemand anders. Alles is waarschijnlijk ooit al eens gedaan, en dat maakt op zich niet veel uit. Zolang dat je maar eerlijk bent in wat je doet.
Welk album kunnen jullie ‘on repeat’ beluisteren?
Alexander: De laatste tijd heb ik dikwijls naar Our Raw Heart van YOB geluisterd, niet echt zomers maar toch leuk.
Stefan: Verschillende, er zijn behoorlijk veel albums die ik letterlijk honderden keren beluisterd heb. Als ik er toch een moet kiezen: The Powers That B van Death Grips!
En wat is jullie favoriete plaat aller tijden en waarom?
Stefan: Opnieuw verschillende, maar Songs For The Deaf van Queens of the Stone Age met Mark Lanegan en Dave Grohl is toch wel nostalgie.
Alexander: Neem maar Aenima van Tool. Maar Songs For The Deaf mag ook meedoen als all time favoriete plaat. En Spiderland van Slint ook eigenlijk.
Wat is het mooiste en het minst mooie aan muziek?
Alexander: Het mooiste is dat ik op slag goedgezind kan worden van muziek. Maar minder mooi is dat ik ook echt slechtgezind kan worden van muziek die ik niet goed vind…
Stefan: Het is gewoon zo verdomd interessant, en je kan er ook goed op dansen!
Met wie zouden jullie het niet erg vinden om 8 uur mee in een lift te zitten en waarom?Stefan: Met onze poes Minou, dat zouden we beiden heerlijk vinden.
Alexander: Zorro!
