Zangeres Kaat Van Stralen, gewapend met woorden en muzieknoten, brengt haar eigen kleinkunstwereld tot leven. Oorspronkelijk een soloproject, vormt ze nu een band met Melvin Slabbinck (drums), Luca Fazioli (gitaar), Faust De Vogelaere (bas) en Kaat zelf (vocals, dwarsfluit). In haar muziek neemt Kaat je mee op een reis door haar gedachten, die zich allemaal afspelen in haar geboortestad. Live kan je ze ontdekken op 07/10 in Jeugdhuis Nijdrop in Opwijk.
Waar komt de naam vandaan en stel jullie eens voor!
Wij zijn Kaat Van Stralen! Dat is simpelweg mijn naam, Kaat Vanstraelen, maar dan een beetje verdraait omwille van schoonheidsredenen.
Hoe ziet je muzikale geschiedenis er uit?
We zijn vier (bijna?) afgestudeerde studenten aan PXL-music. Daar hebben we drie jaar lang met elkaar leren spelen. Twee jaar geleden heb ik wat muzikanten bij elkaar geronseld om mijn klein projectje in bandformaat te gaan verkondigen. En ik kon er geen betere hebben uitgekozen!
Wanneer besefte je dat muziek spelen je passie is?
Dat is voor iedereen anders, denk ik. Ik voelde het al kriebelen toen ik een kleuter was. Dat ging van keiluid K3-liedjes performen voor heel de school– met alle gehoorschade van dien – tot notenleerlesjes op de academie. Vanaf het moment dat ik begon, wou ik niet meer stoppen.
Wie zijn voor jullie inspiratiebronnen en hoe zou jullie muziek het best omschreven moeten worden?
Ik denk dat we het zelf graag omschrijven als hyperkinetisch taalkabaal. Elk nummer leeft zo wat in zijn eigen genre-specifieke wereld, maar mijn Nederlandse teksten fungeren als de rode draad. Ook, iedereen in onze band heeft zijn eigen persoonlijke smaak, waardoor we echt schipperen van punk tot psychedelic tot dark-indie tot zelfs ska. Je weet nooit wat te verwachten als je naar ons komt kijken! Voor ieder wat wils.
Met welke band of artiest worden jullie vergeleken, hoewel jullie dat absoluut niet willen?
Ik had vroeger een ietwat kolossale Bart Peeters obsessie, waardoor veel mensen (onterecht!) denken dat onze muziek ook zo klinkt. Maar niets is minder waar (love you wel hé, Bart). Verder word je als Nederlandstalige/kleinkunst artiest vaak vergeleken met kleppers als Spinvis of Eefje de Visser, maar ook dat is niet per sé het geval. Wat ik wel vind dat moet kunnen is dat iedereen in onze muziek hoort wat ie wil horen! Iedereen mag van ons maken wat ie wil.
Voor welke band willen jullie graag het voorprogramma spelen en waarom?
Dat zal voor mij neerkomen op Spinvis of Wende. Ik zou niet kunnen kiezen welke liever, beide zijn mijn grote idolen! O of Hendrik Lasure! Magische muziek dat hij maakt. En hallo, Sylvie Kreusch, hoewel haar muziek wel totaal anders is dan de onze.
Wat maakt jullie anders dan andere bands?
Waar ik zelf heel veel waarde aan hecht als songschrijver, is het bewaren van eerlijkheid en kwetsbaarheid in de teksten die ik maak. Ik schrijf vaak vanuit m’n eigen perspectief, en maak altijd pas muziek nadat ik de tekst ruw heb afgewerkt, waardoor de muzikale informatie in kwestie heel trouw blijft aan wat er wordt gedeclameerd. Weeral, het is voor ieder wat wils!
Omdat elk nummer de regels van een ander genre volgt, voelt muziek maken voor mij een beetje all-over the place aan, maar dat is hoe het in mijn hoofd er aan toe gaat. En ik merk dat dat wel resoneert met het publiek, omdat ze zichzelf daarin kunnen herkennen. Daar bovenop speel ik samen met mijn absurd getalenteerde bandleden, Luca, Melvin en Faust. Samen spelen is voor ons echt plezier maken, en dat is wat ik zelf het liefst zie on stage! Het podium als speeltuin.
Wat wordt de volgende (grote) stap voor de band?
Hopelijk kunnen we binnenkort een album maken! Dat zou fantastisch zijn. Ik heb een jaar lang songs geschreven over de stad waar ik vandaan kom, en het zou top zijn om die verhalen te kunnen bundelen. Ook, meer live spelen – als ik droom – op wat festivalletjes staan of voorprogramma’s spelen van bands waar we naar opkijken.
En wat is jullie favoriete plaat aller tijden en waarom?
Dat verschilt ook weer voor iedereen! Ik ga gaan voor het Wiel van Hendrik Lasure, da’s een van de schoonste platen die ik ooit heb gehoord.
Wat is het mooiste en het minst mooie aan muziek?
Die vraag kan ik op duizend manieren beantwoorden denk ik! Maar m’n antwoord gaat altijd melig zijn. Wat ik zalig vind aan muziek is dat het onvermijdelijk mensen met elkaar of met henzelf verbind. En als ik eerlijk ben, denk ik zelf niet graag aan de negatieve kantjes van muziek. Ik heb er alleszins weinig op te noemen. Laten we het mooie eraan maar in de verf zetten zo lang dat kan!
