Jazz Sanusi is een Belgische artieste die lange tijd alleen live optrad maar nu ook muziek opneemt. Ze combineert jazz, rhythm & blues, hiphop, R&B en soul in haar muziek en put inspiratie uit introspectie en authenticiteit. Ze speelt op 06/10 in Jeugdhuis Wollewei in Turnhout.
Waar komt de naam vandaan en stel je maar eens voor!
Jazz Sanusi, 27 jaar oud, is een singer-songwriter en live performer uit Antwerpen. Gedurende een zeer lange tijd (lees: 10 jaar) was ik alleen te horen op live podia, maar sinds 2022 heb ik eindelijk mijn weg gevonden naar het opnemen van mijn muziek. Ik ben opgegroeid met een onmiskenbare liefde voor muziek, met een oude ziel die neigt naar jazz en rhythm & blues. Vandaag combineer ik die diepe liefde met hiphop, R&B en soul in mijn eigen geluid. Hierin versmelten universele thema’s graag met unieke ervaringen. Mijn inspiratie vind ik vooral in introspectie en het trotseren van stereotypen met authenticiteit, met als doel elke ruimte te vullen met troost, begrip en positieve energie.
Mijn artiestennaam, Jazz, is afgeleid van mijn echte naam, waarvan ik mensen al sinds mijn 8ste levensjaar ervan overtuig dat het mijn echte naam is (haha). Als jong kind was ik geobsedeerd door de grote vrouwelijke vocalisten zoals Etta James, Ella Fitzgerald en Aretha Franklin, en voelde ik me aangetrokken tot hun onmiskenbare aanwezigheid. Ik wilde een naam die daarbij paste. Bovendien wordt wel eens gezegd dat jazzmuziek gestructureerde chaos is, en daar kon ik me als persoon zeer goed in vinden. Je kunt “jazz” niet zeggen zonder bijna tegelijkertijd te glimlachen.
Deze week sta ik op Soundtrack op mijn favoriete manier op het podium: met een volledige live band van ongelooflijk getalenteerde muzikanten. Andy Kisema, Linimas Mbadu, Eric Mbadu, Lorenzo Kobina, Jessica Ndimunbandi en Ann Waets maken deel uit van mijn band.
Hoe moeten we je muzikale geschiedenis tot nu voorstellen?
Mijn muzikale carrière begon op een toevallige manier. Mijn broer speelde voetbal en mijn vader was daar zeer bij betrokken. Vaak ging ik mee naar extra trainingen waar ik de cameravrouw speelde. Toen we later de opnames bekeken, hoorde mijn vader dat ik tijdens het opnemen aan het zingen was en talent daarvoor had. Zo begon ik op de muziekschool, eerst met cello (om anders te zijn, haha) en later piano en saxofoon, voordat ik uiteindelijk zang ging studeren.
Tijdens mijn middelbare schooltijd sloot ik me aan bij verschillende collectieven waarvoor ik muziek schreef. Ik maakte deel uit van een Big Band, schreef refreinen voor rappers en voegde vocals toe aan slam poetry performances. Tijdens mijn tijd bij Female Takeover kreeg ik de kans om met mijn eigen nummers op te treden met een volledige band in grote zalen in Vlaanderen. Van daaruit groeide mijn naam langzaam en kreeg ik de kans om in 2022 mijn eigen debuutshow op te zetten in de Arenberg. Die show was een enorm succes en leidde tot een minitour waarmee ik nu al bijna 2 jaar verschillende zalen en bezettingen aandoe.
Wanneer volgde het besef dat muziek spelen je passie is?
Ik zong altijd graag en wilde graag op het podium staan, maar rond mijn 11de besefte ik echt dat ik bijna nooit graag naar concerten ging, omdat ik zelf zo graag op het podium wilde staan en een connectie wilde maken met een groter publiek via mijn muziek.
Wie zijn voor jou inspiratiebronnen en hoe zou jouw muziek het best omschreven moeten worden?
Iedereen die ooit een weerwoord of bedenking heeft gegeven op mijn eigen gedachten of “train of thought,” zit waarschijnlijk wel ergens vermengd in mijn songteksten. Naast mijn passie voor muziek heb ik eigenlijk een master in de psychologie en ben ik werkzaam in de communicatiesector. Dit geeft mij vaak zoveel input in gesprekken met mensen. Ik schrijf om meer over mezelf, anderen en de wereld te leren.
Met welke band of artiest worden je vergeleken, hoewel je dat absoluut niet wilt?
Ik heb nog geen specifieke vergelijking met andere bands gekregen, wat denk ik een goed teken is? Dit komt waarschijnlijk omdat de nummers nogal genrevervagend zijn. Zo gaan we in dezelfde set naadloos van een soulvolle gospel ballad naar een disco funk nummer om uiteindelijk in een trap-hiphop latin song te belanden.
Voor welke band willen je graag het voorprogramma spelen en waarom?
Robert Glasper en Haitus Kayote lijken met echt de top of the top. Dus ik manifesteer dit even via dit artikel.
Wat maakt jullie anders dan andere bands?
Niemand van onze band heeft eigenlijk een klassieke achtergrond in muziek, maar iedereen heeft zoveel verschillende expertise dat we elkaar zo mooi aanvullen en beter maken. Daarbij staat de band onder mijn naam, maar treden we echt samen op. Het is geen one-woman show, en dat wil ik ook niet. We gaan er vol voor en maken zowel van een soul ballad als van een discohit een show die je gezien moet hebben.
Wat wordt de volgende (grote) stap voor de band?
Meer songs uitbrengen, meer optreden buiten Vlaanderen en België en gewoon echt meer de tijd nemen om te blijven evolueren samen.
En wat is je favoriete plaat aller tijden en waarom?
Jullie weten dat dit de moeilijkste vraag ooit is, toch? (Haha) Daarom kies ik even het eerste nummer dat bij me opkomt: Could Heaven Be Like This van Idris Muhammad. Het nummer duurt 10 minuten, maar je raakt er totaal niet op uitgekeken. Het is soulful maar groovy en brengt je in een soort trance, terwijl het een ode aan de liefde is. De instrumentatie is zo gevarieerd maar zit zo goed in elkaar dat je het gevoel hebt alsof je middenin een jamsessie zit.
Wat is het mooiste en het minst mooie aan muziek?
Het mooiste is dat muziek gewoon de universele taal is. Hoe gek is het dat je het kunt begrijpen vanuit zijn theorie of totaal geen idee hebt wat ‘noten’ zijn en toch kunt genieten, het kunt meenemen en je eigen verhaal ermee kunt vertellen en delen met anderen? Er bestaat toch gewoon niets cooler dan dat?
Het minst mooie aan muziek is misschien wel dat er tegenwoordig zoveel meer “bla bla” rond muziek zit. Je moet met honderd andere dingen bezig zijn om je muziek bij een groot publiek te krijgen, terwijl je als muzikant vaak gewoon alleen met de muziek zelf bezig wilt zijn. Maar dat hoort nu eenmaal bij het leven, en dat neem je er dan maar bij.
