Farfar is een mediterrane Fusion-band gevestigd in Antwerpen, die een onderscheidende stijl heeft met elementen van Spaanse grooves en Noord-Afrikaanse melodieën. De optredens van Farfar zijn een muzikaal avontuur dat je in een oogwenk meeneemt op een reis van dagdromen naar een bruisend dansfeest. Je kunt Farfar live zien optreden op 6 oktober in het jeugdhuis Wollewei in Turnhout.
Waar komt de naam vandaan en stel jullie eens voor!
Farfar is een Arabisch woord dat verbasterd werd tot ‘fanfare’ in het Frans, en dan geleend werd in het Nederlands. Het betekent zoveel als ‘babbelaar’. Wij zijn dus met andere woorden een bende zeveraars die graag samen muziek spelen. De versmelting van Arabische of Moorse muziek en Europese invloeden vormt ook een inspiratie voor onze muziek.
Hoe ziet jullie muzikale geschiedenis er uit?
Siemen (percussie) en ik hadden het idee om als duo samen iets te doen. Na een paar repetities kwamen we tot de vaststelling dat de muziek die ik begon te schrijven meer instrumenten nodig had. Ik was toen (en eigenlijk nog steeds) helemaal zot van albums als Entre Dos Aguas van Paco de Lucia en La Leyenda del Tiempo van Camarón de la Isla. De bezetting op die albums, waarin flamenco met invloeden uit pop, rock en jazz werd vermengd, inspireerde ons om op zoek te gaan naar bas, toetsen en een blazer. Na een periode van experiment en een aantal try-outs voor de pandemie, namen we in maart 2022 eindelijk ons eerste album Calima op. Intussen werken we hard aan een nieuw album.
Wanneer wisten jullie dat muziek spelen jullie passie is?
Ik kan natuurlijk niet voor de hele band spreken, maar bij mij was dat simpelweg de eerste keer dat ik een gitaar in mijn handen mocht houden. Ik was meteen volledig verkocht!
Ik denk dat we als groep verschillende sleutelmomenten hebben gehad: de opnames van ons eerste album, release shows in AMOR, of andere momenten op het podium waar het gewoon even helemaal klopt. We kiezen niet altijd de meest voor de hand liggende weg in onze muziek, maar dat maakt het ook een passieproject voor iedereen.
Wie zijn voor jullie inspiratiebronnen en hoe zou jullie muziek het best omschreven worden?
Ik noemde eerder al albums van Paco de Lucia en Camarón de la Isla, echt flamencogrootheden. Farfar kan je natuurlijk nauwelijks flamenco noemen. Ook invloeden van Noord-Afrikaanse origine, (denk aan Dhafer Youssef of Ibrahim Maalouf) en jazz (Avishai Cohen, Chick Corea) zijn zeker aanwezig. We hebben het kind dan maar ‘Mediterranean Fusion’ genoemd, gezien de invloeden deze plas allemaal als gemene deler hebben.
Met welke band of artiest worden jullie vergeleken, hoewel jullie dat absoluut niet willen?
Dat hebben we eigenlijk nog niet meegemaakt.
Voor welke band willen jullie graag het voorprogramma spelen en waarom?
Dhafer Youssef, Ibrahim Maalouf en Avishai Cohen!
Wat maakt jullie anders dan andere bands?
Ik denk dat we hele eigen(wijze) muziek maken met een ongebruikelijk instrumentarium, waarmee we mensen het ene moment tot dansen kunnen brengen en enkele minuten later stil kunnen krijgen door een intieme sfeer te creëren.
Wat wordt de volgende (grote) stap voor de band?
Uiteraard allereerst Sound Track spelen! Daarnaast kijken we erg uit naar onze volgende plaat. We hebben allemaal de indruk dat we steeds beter onze weg vinden en vrijer durven experimenteren.
En wat is jullie favoriete plaat aller tijden en waarom?
Ik denk dat onze favoriete plaat als band helaas nooit is uitgebracht. Het ensemble heet Wadiatma, met o.a. Shai Maestro (piano) en Itamar Doari (percussie), die ook met Avishai Cohen spelen. Echt een magistrale combo van flamenco, Arabische en Joodse invloeden. Het staat op YouTube maar is jammer genoeg nooit echt doorgezet.
Wat is het mooiste en het minst mooie aan muziek?
Het contrast lijkt me onze grootste sterkte, maar meteen ook onze grootste zwakte. Het houdt onze voornamelijk instrumentale muziek boeiend, maar maakt het soms ook moeilijk om ons te plaatsen: is het geslaagde fusion of gewoon onnodig eclectisch? Dat is uiteraard aan de luisteraar om te beslissen.
