Calling Blue Jay is het muzikale project van muzikante en songwriter Marieke De Keukelaere. Samen met de Letse violist Maris Peterlevics en de Schotse gitarist Samuel Nicholson brengt ze atmosferische altfolk met een donker kantje. Als luisteraar word je meegenomen naar een etherisch muzikaal landschap ergens tussen de woestijn en de zee waar niets is wat het lijkt. Lyrics zijn bitterzoet en trachten de complexiteit der dingen te ontrafelen. Calling Blue Jay speelt op 9 oktober in de Centrale in Gent.
Waar komt de naam vandaan en stel je eens voor!
Wel het begon allemaal met mijn allereerste gitaar, een elektro-akoestische Yamaha in mijn lievelingskleur blauw . En toen las ik over de blauwe gaai, een prachtige vogel die enorm veel verschillende klanken kan produceren. Het nadeel is wel dat je mij op YouTube echt moet gaan zoeken tussen al die vogels en zij toch een grotere aanhang hebben.
Hoe moeten we je muzikale geschiedenis tot nu voorstellen?
Calling Blue Jay bestaat eigenlijk al een tijdje, maar dan in verschillende gedaantes. Tien jaar geleden verhuisde ik naar Londen waar ik eerst als zangeres/lyricist aansloot bij barok-pop ensemble Edwardia en later ook met mijn eigen nummers zoveel mogelijk begon op te treden. Geleidelijk aan vond ik mijn eigen weg en besefte ik meer en meer wat voor muziek ik eigenlijk wou maken. Ik leerde er fantastische muzikanten kennen zoals de Letse violist Maris Peterlevics die meespeelde bij de opnames van mijn tweede album Indigo Dreams (2019) en later ook de Schotse gitarist Samuel Nicholson. Omwille van persoonlijke redenen keerde ik begin dit jaar definitief terug naar België waar ik nu volop aan nieuwe nummers werk.
Wanneer besefte je dat muziek spelen je passie is?
Voor zover ik het me herinner, was dat altijd al zo. Als kind zong en verzon ik steeds liedjes in de auto onderweg en droomde ik ervan om zangeres te worden. Ik had toen ook boekjes vol met verhalen en liedjes. Ik was alleen heel verlegen, dus het echt live kunnen brengen, kwam pas veel later toen ik mezelf op mijn 18de echt verplichtte om deel te nemen aan de eindejaarsvoorstelling op school.
Wie zijn jou inspiratiebronnen en hoe zou jouw muziek het best omschreven worden?
Ik hou van artiesten zoals Nick Cave & The Bad Seeds, Nina Simone, Cat Power, Roosbeef, Beth Gibbons, Mazzy Star, Bob Dylan, Devendra Banhart, René Aubry, Nick Drake, Adrianne Lenker.,.. Daarnaast luister ik ook veel naar wereldmuziek, jazz en blues. Mijn muziek kan denk ik omschreven worden als atmosferische altfolk met een donker kantje, lichtjes hypnotiserend en vooral bij de nieuwe nummers ook met wat jazz-invloeden. Wat introspectief en melancholisch. In mijn teksten probeer ik dingen te ontrafelen.
Met welke band of artiest word je vergeleken, hoewel je dat absoluut niet wilt?
Mijn muziek wordt gelukkig niet vergeleken met een band waarvan ik dat niet zou willen. In het begin werd ik soms ook vergeleken met Joanna Newsom, een artieste die ik zeker kan appreciëren, maar wiens muziek toch wel heel anders is van sfeer denk ik.
Voor welke band wil je graag het voorprogramma spelen en waarom?
Voor Nick Cave & The Bad Seeds zou een droom zijn. Of Cat Power omdat ik hou van alle muziek die ze maakt (vrij variërend) en haar fans misschien ook mijn muziek kunnen appreciëren?
Wat maakt jou anders dan andere bands?
Ik denk vooral de harmonieën, tekst en variatie. Van andere muzikanten hoor ik vaak dat ze mijn keuze van akkoorden bijzonder vinden, al denk ik daar zelf niet over na en zoek ik naar klanken die ik mooi vind. Misschien dat die onwetendheid in mijn geval juist een meerwaarde biedt. Ook vind ik de tekst heel belangrijk en kan ik soms lang zoeken om de juiste woorden te vinden en om zoveel mogelijk te zeggen met zo weinig mogelijk woorden.
Wat wordt de volgende (grote) stap voor jou?
Een van de eerstvolgende stappen zal het opnemen zijn van een nieuwe plaat. En in het algemeen hoop ik met mijn muziek nog meer mensen te kunnen bereiken en op nog meer toffe locaties te kunnen spelen. De voorronde van Sound Track is daarvoor alvast een goed begin. Ik ben ook heel blij dat het in de Centrale is!
Wat is je favoriete plaat aller tijden en waarom?
Als ik er een moet kiezen, dan toch Skeleton Tree van Nick Cave & The Bad Seeds. Door wat er is gebeurd natuurlijk een heel emotionele plaat, maar ook een waar ik nog steeds heel erg van kan genieten. Het doet alles even stilstaan en blijft raken, hoe vaak je er ook naar luistert. Toen deze plaat voor het eerst uitkwam, liet dit een enorme indruk op me na en kon ik het ook niet meer loslaten. Zo rauw en krachtig, maar tegelijkertijd ook heel atmosferisch en vol van prachtige melodieën.
Wat is het mooiste en het minst mooie aan muziek?
Ik heb muziek echt nodig om dingen kwijt te kunnen en volledig mezelf te zijn. Muziek gaat ook zoveel dieper dan enkel woorden, het kan dingen uit je onderbewustzijn naar bovenhalen, je raken, helpen ontspannen, het kan ook mensen samenbrengen en dingen teweegbrengen. Het is echt zo een mooi en krachtig medium.
Het minst mooie is de hele industrie errond en dat het maar al te vaak niet de muziek is die telt. Op een bepaald moment raakte ik daar zo gefrustreerd door dat ik er niet meer van kon genieten. Gelukkig heb ik dat intussen kunnen loslaten.
