Arnisty houdt van boomklimmen, op blote voeten lopen en ogenschijnlijk eenvoudige liedjes zingen. Op 16 oktober kan je Arnisty live aan het werk zien in JH ’t Paenhuys in Hoegaarden.
Waar komt de naam vandaan en stel jullie eens voor!
De naam is gebaseerd op een persoon die heel belangrijk voor mij was in het verleden. Ik gebruikte ze jaren terug al op Tumblr en ze is blijven steken. Het klinkt ook als ‘honesty’, waar ik echt wel heel veel waarde aan hecht.
Het album team zijn Rudi (Mertens) en ik. Ikzelf ben Lore (De Raeymaekers), 25 jaar, met een imago van ‘Blote voeten, wilde haren’ (dat staat zelfs getatoeëerd op mijn rechterarm). Zelf schrijf ik de nummers, zowel de muziek als de tekst. Rudi doet de arrangementen en knutselt al eens met de structuur van de nummers. Hij speelt ook enkele instrumenten en schrijft hier en daar instrumentale stukjes.
Voor de live setting werken we ook nog samen met Marthe (Matthys), die de tweede stem zingt. Daarnaast zijn we voor de concerten nog op zoek naar uitbreiding, we denken aan piano en viool.
Hoe moeten we jullie muzikale geschiedenis voorstellen?
Ik heb 2 jaar gestudeerd aan de Jazz-Popstudio in Antwerpen. Daarna gebeurde er niet zo veel op muzikaal vlak. Op een gegeven moment, ergens vorig jaar, kwam mijn vader terug een oude vriend tegen, genaamd Rudi! Er werd een studiosessie voorgesteld, Rudi was enthousiast, ik was enthousiast, en voor we het wisten, waren we een heel album aan het opnemen. Nog voor het album uit was, kregen we een aanbod voor een eerste optreden. Dit optreden is nog maar geleden van 1 augustus. Onze geschiedenis loopt dus nog niet zo ver terug, maar is wel al als een sneltrein vooruit gegaan!
Wanneer kwam het besef dat muziek spelen je passie is?
Zingen heb ik altijd al gedaan. Daarnaast zo eens sporadisch muziek- en instrumentlessen gevolgd aan de lokale academie, maar ik denk dat ik vooral de passie vond toen ik studeerde aan de Jazz-Popstudio. Ik leerde de theorie nog beter dan ooit te voren, door geweldige leerkrachten, ik leerde samen spelen met andere mensen, ik leerde optreden… Toen ik stopte, miste ik het wel, en gebeurde er weinig. Ik was dus heel blij toen Rudi en ik elkaar vonden. Door zijn aanhoudende enthousiasme werd mijn passie voor muziek terug, en meer dan ooit aangewakkerd.
Wie zijn voor jullie inspiratiebronnen en hoe zou jullie muziek het best omschreven worden?
Goh, haha. Als mensen vragen wat voor genre muziek we maken, zeg ik altijd ‘rustige muziek?’, dus dat vind ik wat moeilijk te zeggen. Zelf ben ik enorm geïnspireerd door dodie, zowel op persoonlijk vlak als op muzikaal vlak.
Rudi wil hier nog tussen gooien dat het album Have One On Me van Joanna Newsom zijn idee over arrangementen serieus heeft bijgesteld, en Dance Of The Sugar Plum Fairy van Tchaikovsky ook.
Met welke band of artiest worden jullie vergeleken, hoewel jullie dat absoluut niet willen?
Zelf vergelijken we onze muziek met dodie, Agnes Obel en Kimya Dawson. Van iemand anders hoorden we al eens Elliot Smith. In onze eerste recensie werden we vergeleken met This Mortal Coil, Bette Midler, Kristen Hersh en Birdy. We zijn nog door nog niets geshockeerd, haha.
Voor welke band willen jullie graag het voorprogramma spelen en waarom?
Dit antwoord zal natuurlijk niet verrassen, maar dodie lijkt me best cool, aangezien ze al zo een grote inspiratie is geweest. Alhoewel zou, voor verrassingseffect, iemand anders nog beter zijn, zoals AURORA, ook een grote inspiratie, maar een totaal andere soort muziek. Ze lijkt me wel heel leuk om te leren kennen, haha. Maar dan stel ik The Tallest Man on Earth en Gregory Alan Isakov ook als kandidaten.
Wat maakt jullie anders dan andere bands?
Dat is iets moeilijk om te zeggen over de band waar je zelf in zit. Alleszins zoeken we niet naar een ‘signature sound’ of een strak imago. De songs bepalen alles. De teksten gaan vrij recht op hun doel af. We proberen elk verhaal de juiste sfeer te geven, dat is hetgeen ons volledig in beslag neemt eigenlijk.
Wat wordt de volgende (grote) stap voor de band?
De Sound Track preselectie is een grote stap! En verder ons volgende album dat al in de steigers staat…
Wat is jullie favoriete plaat aller tijden en waarom?
Onmogelijk om te zeggen omdat er voor ons niet zoiets bestaat als “de beste muziek”.
(Rudi kan alleen zeggen dat hij tijdens de lockdown twee artiesten op oneindige repeat heeft gezet en dat waren Bill Evans en Mozart. Ikzelf blijf teruggaan naar 80’s pop en Fleetwood Mac, voornamelijk naar The Dance.)
Wat is het mooiste en het minst mooie aan muziek?
Het mooiste vind ik dat je jezelf op deze manier zo mooi kan uitdrukken en dat je hier mensen mee zou kunnen raken, die er dan vervolgens hun eigen verhaal van maken. De muziek leeft, en voor iedereen op een andere manier.
Het minst mooie? Wel ja, niks. 😉
