Anthea speelt op 9 oktober in De Centrale te Gent. Tijd voor een kennismakingsgesprek.
Waar komt de naam vandaan en stel je eens voor!
Mijn naam is Anthea. Het is de naam waar ik muziek onder maak maar ook gewoon die naam die ik gekregen heb bij mijn geboorte, hij is van Griekse afkomst en betekent bloesem. Ik ben 20 jaar en woon in Gent. Ik studeer Textielontwerp aan Luca School of Arts. Ik doe mijn studie zeer graag maar muziek maken is voor mij echt waarvoor ik leef denk ik, het maakt mij zo gelukkig ik kan er alles is kwijt.
Hoe moeten we je muzikale geschiedenis tot nu voorstellen?
Ik ben al heel lang met muziek bezig, hier en daar schreef ik nummers in mijn kamer die ik dan zelf opnam en op Soundcloud zette. Dat leverde mij een paar optredentjes op met een publiek van laat ons zeggen 6 mensen. De muziek die ik maakte in mijn bed was toch niet helemaal de muziek die ik wou maken. In maart 2020 contacteerde Dejan Banovic mij, een leeftijdsgenoot die muziek producet en met mij wou samen werken. Na een jaar maken, schrijven en laten bezinken kwam Love In Distortion uit, mijn eerste ep.
Wanneer volgde het besef dat muziek spelen je passie is?
Ik ben begonnen met piano spelen op mijn 6 jaar. Later merkte ik ook dat ik heel graag danste en daarbij ook graag zong. Ik begon al heel vroeg liedjes te schrijven. Rond mijn 12 ging ik naar mijn eerste concert, eentje van Trixie Whitley en sindsdien is het echt beginnen groeien. Wat zij daar deed, vond ik zo mooi en dat wou ik ook zo graag doen. Sindsdien groeit mijn drang om muziek te maken en zelf op een podium te staan iedere keer ik naar een concert of festival ga. Ik moet ook wel zeggen dat Junior Eurosong hier ook een grote rol in heeft gespeeld, dat wou ik ook heel graag doen, zoals waarschijnlijk elk kind toen.
Wie zijn voor jou inspiratiebronnen en hoe zou je muziek het best omschreven worden?
Door de jaren heen heb ik wel mijn favorietjes gehad. Thuis stond er altijd muziek aan. We luisterden vooral naar klassieke muziek maar ook andere dingen zoals France Gall, haar muziek vond ik als 6-jarig meisje echt geweldig. Daarna werd het Selah Sue gevolgd door Trixie Whitley. Mijn grootste inspiratiebronnen nu zijn vooral female R&B van de UK of H.E.R en Sabrina Claudio. Dat is toch waar ik het meeste naar luister dezer dagen. Ik kruip nooit de studio in met een idee waar ik naartoe wil. Naarmate de muziek vorm krijgt wordt de stijl of richting ook wel duidelijk.
Met welke band of artiest word je vergeleken, hoewel je dat absoluut niet wilt?
Toen mijn eerste nummer uitkwam werd het wel eens vergeleken met Oscar and the Wolf en dat vind ik absoluut geen slechte vergelijking. Toch vond ik het wel grappig want ik heb nooit echt geluisterd naar zijn muziek. Veel invloed zal het dus niet op die van mij gehad hebben of toch niet bewust.
Voor welke band wil je graag het voorprogramma spelen en waarom?
Goh, te veel keuze, u name it I’ll do it!
Wat maakt jou anders dan andere bands?
Ik probeer mij niet echt te onderscheiden van andere artiesten. Ik apprecieer iedereen die muziek maakt, muziek komt van diep vanbinnen, ik denk er niet te veel bij na. Iedere creatie is anders.
Wat wordt de volgende (grote) stap voor jou?
Nu mijn ep uit is zou ik die ook graag brengen voor publiek. En voor de rest ben ik al begonnen aan nieuwe nummers dus we zien wel hoe het verder evolueert en welke kansen ik krijg in de toekomst.
Wat is je favoriete plaat aller tijden en waarom?
Damn, moeilijke vraag. Mijn antwoord vandaag is denk ik The Miseducation of Lauryn Hill hoewel ik haar live optreden in 2018 maar niets vond, blijft dit toch wel een topplaat.
Maar zoals ik al zei, mijn antwoord kan morgen misschien weer iets anders zijn.
Wat is het mooiste en het minst mooie aan muziek?
Ik ben het gelukkigst als ik muziek maak, maar tegelijkertijd ook het meest ongelukkig.
