Op een zomerse donderdagnamiddag in april hebben we afspraak met Peter De Roeck, die zich als artiest Roekie laat noemen. Peter komt uit Sint-Niklaas maar heeft nu Mechelen als thuishaven. De zanger-gitarist maakt naar eigen zeggen al zijn hele leven muziek, wat ook al bleek uit zijn engagementen in de bands Naked Poodle en The Suburbs, maar toen hij zich in 2015 inschreef voor een opleiding singer-songwriter in Lier, kwam een en ander in een stroomversnelling. Ondertussen is het eerste full album uit. Kom Hier bevat tien liedjes, en een bonustrack. En als Roekie zingt Peter in het Nederlands. Op het terras van Café Het Maanlicht, doet Peter zijn verhaal.
Dag Peter. Kom Hier is ondertussen al een paar weken een feit. Je eerste plaat is er. Proficiat!
Bedankt, blij dat ze er eindelijk is!
We hebben aandachtig naar Kom Hier geluisterd en wat opvalt is dat het een veelheid aan stijlen herbergt. Moeilijk om er zomaar een label op te kleven, maar dat was misschien de bedoeling?
Ja en neen. De plaat is redelijk eclectisch, dat wou ik ook zo. Logisch ook, het is zo een beetje de samenvatting van zoveel jaren muziek schrijven he. Deze plaat brengt wel een groot verhaal, maar in verschillende stijlen. Maar recensenten en luisteraars zoeken dan naar een referentiekader of voorbeelden om het mee te vergelijken. Grote voorbeelden voor mij zijn alleszins Glen Hansard en John Mayer. Oh, en ook Spinvis! Toch ook een grote invloed. Ik bewonder hoe hij zijn teksten schrijft en daarin de kunst verstaat om het essentiële weg te laten, en dat er dan toch nog een goede song overblijft, waarin alles klopt. Ik probeer dat ook te doen. Maar ik waan mij bijlange niet zo goed als Spinvis hoor. Maar je zocht een label? Dan zou ik het Belpop of indiefolk noemen.
“Proef de woorden en slik ze in. Nog beter stilte dan een onbedoelde zin” zing je in Wereldster. Sterk hoor. Ook mooi gespeeld met woorden, Peter!
Merci. Die tekst kwam eigenlijk snel. Dat lied heeft zijn oorsprong in hoe we ons als Belgen vaak veel te bescheiden opstellen, we denken dat we te klein zijn. Heb dat dan vooral op mezelf betrokken. En met die song maak ik dan een statement: ik wil me laten horen! Daarom ook “Stilstaan kan je later nog altijd. Stilstaan kan je later nog altijd. Waarom wachten om een wereldster te zijn?”. Met een korrel zout te nemen natuurlijk, maar deze plaat is de eerste stap (lacht). Het was eigenlijk de laatste song die ik maakte voor deze plaat en het woord Wereldster was letterlijk het laatste woord dat ik bedacht voor de plaat, op de ochtend van de laatste opname.
In Mijn Kleren ga je dan weer resoluut de blues toer op…
Dat blueselement moest er in! Dat was mijn eerste echte invloed toen ik gitaar begon te spelen, toch na de gebruikelijke ‘Bach-étudekes’. Toen begon ik Eric Clapton en BB King te spelen. The real thing, zeg maar. Later ontdekte ik dan John Mayer. Ik heb in voorbereiding voor dit nummer John Mayer en BB King dagenlang ‘back to back’ geluisterd, en toen rolde Mijn Kleren er spontaan uit. Ik ben heel blij met hoe die song is geworden.
In Eindgeneriek viel ons behalve jouw mooie stem, ook een fluisterende damesstem op, die goed contrasteert met jouw lijn “haal ze binnen voor de winter komt”. Kennen we deze dame?
Ha, dat is Annelore. Ik vrees dat ik ze niet vermeld heb ik het boekje. Annelore Strube is een actrice die je misschien wel kent van Theater Froefroe of van bij Leporello. Ik ken haar goed. Tof dat ze dit wou doen!
Apart is toch wel Ik Zit, zeker met die onverwachte tempowissel in de song.
Die twist zit er heel bewust in. Eigenlijk wil ik weinig over kwijt, het is nogal een persoonlijke song. Een dualiteit die ik zelf meemaakte, bij iemand die ik goed gekend heb. De song baadt in de tristesse. Op een gegeven moment in het verhaal verandert het gemoed van die persoon, krijgt hij weer hoop, en vandaar ook de tempowissel.
De plaat laat zich goed wegluisteren, maar de teksten zijn dus niet altijd vrijblijvend, zo blijkt, ook bij Ik Zit dus…
Voor mij moeten teksten niet vrijblijvend zijn, maar ik wil wel dat mensen ook gewoon de liedjes mooi kunnen vinden, zonder zich daarom de tekst aan te trekken. Je kunt naar de muziek luisteren, maar je kunt er ook voor kiezen om ook het verhaal op te pikken.
Jouw verhaal?
Ja, toch wel. Zo heb ik Niet Zo Ver Weg geschreven voor mijn vader die veel te vroeg is gestorven. Hij heeft zijn kleinkinderen nooit gekend. Maar op dat nummer zijn de kindjes ook te horen, en zo heb ik ze toch samengebracht. Maar het is niet allemaal kommer en kwel natuurlijk. Zo schreef ik Kom Hier voor mijn vriendin Tinne. Ons verhaal zit er goed in vervat, ik denk wel dat ze er blij mee is (lacht).
Waarom heb je het hilarische Alexander als bonustrack gehouden, en niet gewoon mee bij de andere liedjes ingepast?
Omdat het qua eclecticisme dan echt de pan uit swingt, al doet die bossanova die erin zit het wel heel goed bij kinderen! (lacht). Maar in dat lied komt er een agressief kantje boven, dat ik nergens anders op de plaat laat zien. Het moest absoluut op de plaat maar past eigenlijk niet echt in het verhaal, vandaar…
Deze eerste plaat toont eigenlijk een beetje wat je allemaal kan, een visitekaartje zeg maar. Ga je daarna dan nog een bepaalde richting kiezen?
Een definitieve richting volgt eventueel later ja.
Afhankelijk van de reacties…
Goh, eigenlijk niet. Ik ben nogal koppig, en wéét welke richting ik uit wil (lacht).
Je was dan wel druk met het maken van deze plaat, maar de mensen kennen je misschien ook al van The Voice waar je ondertussen aan deelnam.
Mijn vriendin Tinne suggereerde dat ik daar mijn kans zou wagen. Vroeger, toen die vraag kwam, heb ik het eigenlijk steeds afgewimpeld, tot nu dus. En ik vond het heel leuk om te doen. Ook al ben ik dan maar tot aan de ‘knockouts’ geraakt. Uiteindelijk maar twee keer een dikke minuut gezongen, maar het was een toffe beleving. Goede begeleidingsband trouwens bij The Voice.
Wat brengt de nabije toekomst, de boer op met deze plaat? En wat met je andere projectjes, loopt dat allemaal gewoon door?
Samen met Tinne zing ik nog in Naked Poodle en er is mijn rockband The Suburbs, dat loopt gewoon verder, straks ga ik trouwens repeteren. Maar Roekie gaat nu wel voor natuurlijk. En we zien wel hoe het evolueert.
Ben je al aan nieuw werk bezig, voor de tweede Roekie-plaat, of gaan we nu te snel?
Wel, ik heb een nieuw nummer klaar. Een cover eigenlijk, of beter gezegd nog een adaptatie. Ik kreeg toestemming van Rick De Leeuw om Nu Of Nooit van Tröckener Kecks te herwerken. Rik zei meteen ja. De tekst is natuurlijk hetzelfde maar de melodie is volledig anders. Ik maakte er een soulnummer van à la Glen Hansard! Ik bezorgde Rick het liedje al, hij heeft nog niet gereageerd, hopelijk vindt hij het goed he (lacht).
Waar kunnen de mensen Roekie zien optreden, zijn er al optredens gepland? En hoe komen ze aan jouw cd, Peter?
De beste manier om alles te weten is via roekie.com, daar plaats ik alle informatie over Roekie: biografie, foto’s en filmpjes, links naar de sociale media en de concertdata. De agenda met optredens staat nog niet heel vol, hopelijk kan ik de concertorganisatoren benieuwd genoeg maken om Roekie vaker te boeken. Er is ook een webshop waar je onder andere de cd kan kopen, gesigneerd voor wie dat wil.
