Het bloedend hart van de Belgische country of americana of hoe je het ook wil noemen, klopt in het Antwerpse. Daar zorgt Paris Texas voor; ze zorgden ook voor het vorig jaar verschenen When You’re Gone en dat is een plaat die klinkt alsof ze écht is. Ze is dat ook. Toch maar wat vragen stellen.
Horen jullie eigenlijk niet in The Grand Ole Opry in Nashville te staan?
Maarten Michielsen (contrabas): Sowieso, maar alles op zijn tijd! First we take Belgium and then Nashville! (lacht)
Krijgen jullie reacties uit de VS?
Maarten: We hebben enkele kennissen daar en de reacties zijn positief. Ook speelden we afgelopen zomer samen met enkele Amerikaanse bands op het Omagh Bluegrassfest in Noord-Ierland. Er was een prettig contact met de muzikanten, maar het bleef oppervlakkig. Er lijkt weinig interesse voor Europese bands. Logisch want er zijn zoveel steengoeie bands daar. Er is niet direct een behoefte om over de landsgrenzen heen te kijken.
Niet dat zulks moet, maar is er eigenlijk evolutie mogelijk in country & western?
Maarten: De thema’s van country en bluegrass – liefde en verdriet, eenzaamheid – zijn universeel en des mensen. Anderzijds zijn er veel bands – zoals Mipso, Mandolin Orange… – die het genre een hedendaagse toets geven. Zo ook de geweldige Birds Of Chicago, die nota bene binnenkort in België en Nederland op toer zijn. Zij integreren een flinke snuif soul in hun akoestische muziek.
Gerrit Hüppertz (gitaar, zang): Als we over Paris Texas spreken, hebben we het graag over akoestische music. We proberen ons niet helemaal in een hokje te duwen.
Hoe hebben jullie die muziek leren kennen? Behalve Kitty Prins hebben we hier nooit country-artiesten gehad…
Gerrit: Ik ben al een tijd grote fan van Amerika. Minstens één keer per jaar heb ik de onbedwingbare neiging om te reizen in de States. Op die roadtrips haal ik de inspiratie voor mijn songs.
Maarten: Mijn vader (Jan Michielsen – die mandoline speelt in de band) is bezeten door bluegrass. Hij speelde bij het legendarische Smoketown Strut en 4 Wheel Drive. We vielen ’s avonds in slaap terwijl hij beneden op zijn gitaar tokkelde en folksongs bracht. En Dirk (Peeraer, de dobrospeler) speelt al sinds de late jaren ’70 bij de band Rawhide, een begrip in de Belgische akoestische muziek. Als je de kans hebt, moet je ze zeker live gaan zien.
Het genre hangt aaneen van de clichés: rednecks, Bijbelfundamentalisme… hoe gaan jullie daarmee om?
Maarten: Klopt. We proberen deze handig uit de weg te gaan. Zo kiezen we bewust om géén banjo te bespelen – dat helpt al veel. (lacht) Neen, we proberen ons vooral op de nummers te concentreren en er hopelijk toch ook een Europese twist aan te geven.
Dave Crockaerts (gitaar): We hebben niet echt het idee dat die clichés leven bij ons publiek, laat staan dat we er iets van merken. Alleszins zijn het geen clichés die in onze hoofden spelen als we nummers uitwerken. Het genre is gelukkig veel meer dan dat en, ook gelukkig, het Belgische publiek is verstandig genoeg om daar doorheen te kijken en gewoon van de muziek te genieten.
Het kan aan onze oren liggen, maar horen wij een vrouwenstem in Different Paths? Zo ja, wie? Ariane Van Hasselt?
Dave: Jawel! Ariane is de frontvrouw van de rockabillyband Belle Starr & the Boot Jacks. Ze ademt americana uit. Naast een warme countrystem heeft ze een geweldige collectie leather boots. We zagen haar aan het werk en waren direct verkocht. Zij was op haar beurt fan van het nummer en kwam graag meezingen in de studio.
Voor hen die zich willen verdiepen in de materie: naar welke bands of artiesten – oud of nieuw – moeten we zeker luisteren?
The Nitty Gritty Dirt Band – Will The Circle Be Unbroken volume I, II, III
Mandolin Orange – Blindfaller
Mipso – Coming Down The Mountain
Jorma Kaukonen – Blue Country Heart
Flatt And Scruggs – Live At Carnegie Hall
Gram Parsons – Grievous Angel
Colter Wall – Songs Of The Plains
Levon Helm – Dirt Farmer
I’m With Her – See You Around
The Lone Bellow – The Restless
Old Crow Medicine Show – O.C.M.S
Tot slot: waar gaat het heen met Paris Texas?
Gerrit: Eerst een toertje door België en Nederland. Er staan een aantal mooie optredens gepland.
Dave: Ondertussen zijn we al druk aan een nieuw album aan het werken. De eerste contouren beginnen zich te vormen.
Maarten: Verder spelen we met het idee om een ode te brengen aan een classic album. Nog niets concreets, maar hopelijk hierover later meer!
