Vier heren uit het Leuvense waarvan de naam meer gelaagd is dan ze lijkt en waarbij Ariane Grande de heetste ajuin aller tijden genoemd wordt. Hoe dat komt legt Onionfuzz zelf uit!
Waar komt jullie naam vandaan en stel jullie maar eens voor!
Arjan: Uien zijn lekker, fuzz is episch.
Jasper: Wij zijn het topje van de ajuin. Het stukje dat je sowieso niet gebruikt in het kookgebeuren.
Stan: Wij zijn Onionfuzz, een band uit het Leuvense. We zijn met vier leden: Jasper op drums, Roemer op lead gitaar, Arjan op rythm gitaar en af en toe zang, en Stan op basgitaar. Sinds de release van ons album You Require More Storage heet onze band Onionfuzz. Daarvoor was de bandnaam JARS. Dit was een akroniem en afkorting van de zin “Jazeker, auto’s rijden snel!”, maar we vonden dat na een tijd niet meer goed klinken. Dan zijn we beginnen denken aan een nieuwe naam, en zijn we eerst op “Onionfuzz and the botanical boys” gekomen. Na wat geknip werd dit dan “Onionfuzz”, een naam die de stijl van onze muziek weergeeft. We zijn echter nu al niet meer tevreden met onze keuze, maar ja het moet ooit gekozen worden… Alternatieven voor akroniem?
Juan Antonio Rodriguez: Spaniool (misschien racistisch?) Jasper’s Anus ruikt slecht.…
Roemer : De essentie van de ajuin ligt in haar gelaagdheid. Deze lagen trachten wij te vangen in onze muziek.
Hoe moeten we jullie muzikale geschiedenis tot nu voorstellen?
Arjan: In het begin schreef ik alles en dat leidde tot eentonige muziek. Ondertussen is onze sound een hele mengeling van allerlei verschillende smaken en dat brengen wij in jamsessies samen. Af en toe gaat dit wat ver en dan proberen we er toch een klein beetje lijn in te brengen, maar muziek is op zijn puurst wanneer hij op dat moment gemaakt wordt.
Jasper: Ons eerste optreden bestond uit covers, maar sindsdien zijn we onze eigen muziek beginnen schrijven. Eerst vrij simpele muziek, maar hoe beter we doorheen de jaren op elkaar ingespeeld geraakten, des te meer ons schrijfproces uitgroeide tot complexe jamsessies die we dan raffineren tot volwaardige nummers waar wij zelf trots op kunnen zijn.
Stan: We kennen elkaar allemaal van de middelbare school. Daar werden concerten georganiseerd, en zo is de band dan ook ontstaan. Dit was ongeveer 5 jaar geleden. Sindsdien zijn we blijven spelen en hebben we onder andere meegedaan aan de IFR en Faculty Stars. In de zomer van 2018 hebben we ons eerste album uitgebracht, en vrijwel meteen erna zijn Roemer en Arjan een jaar op Erasmus vertrokken. Hierdoor hebben we meer dan een jaar niet meer samen muziek gespeeld.
Roemer: Tijdens de middelbare school moesten wij zwoegen in de riff-mijnen van meneer Danny van MO. Daar hebben wij voor het eerst onze muzikale vaardigheden aaneen gesmeed. Zoals bij vele jonge bandjes bestond dit voornamelijk uit het na-apen van bestaande artiesten. Pas vele jamsessies later veranderde dit meer en meer in een eigen sound, en hebben we ontdekt wat we allemaal interessant vinden aan samen muziek maken.
Wanneer beseften jullie dat muziek spelen jullie passie is?
Arjan: Ik kan mij mijn leven niet zonder muziek herinneren, dus geen idee.
Jasper: Sinds ik merkte dat je ook muziek kan maken door te slaan. Van het moment dat we als band de gezamenlijke taal van de muziek vloeiend konden spreken.
Stan: We vinden het allemaal leuk om te jammen en veel na te denken over muziek, maar om nu te zeggen wanneer dat juist is begonnen is heel moeilijk.
Roemer: Nadat ik mijn eerste gitaar had gekregen van mijn ouders duurde het nog even voordat ik echt eraan verslingerd geraakte. Dit gebeurde pas echt toen ik voor het eerst de crispy tonen van Stevie Ray Vaughn hoorde en ik naïef genoeg was om te proberen ook zo goed te worden.
Wat maakt de Belgische muziekscene uniek denken jullie, of is die helemaal niet uniek?
Arjan: Wij maken nog geen deel uit van de Belgische muziekscene, dus ik heb daar eigenlijk weinig juist over te oordelen. Wat in de Belgische jazzscene gebeurt, vind ik wel heel interessant. Met Lander Gyselinck op kop, maar ook bands als Mammal Hands doen best interessante dingen.
Jasper: De Belgische muziekscene is helemaal niet uniek en volgens ons komt dat door een gebrek aan opportuniteiten voor beginnende bands.
Stan: Ik ben een enorme fan van stonerrock en door collectieven als Orange Factory is er voor dat genre enorm veel te doen in België, en de zalen zitten ook altijd goed vol. Dat er in België zoveel volk te vinden is voor de alternatieve genre’s is wel tof. Ik weet niet genoeg over andere muziekscenes om te kunnen zeggen of dat uniek is.
Roemer: Ik weet niet of ik genoeg ervaring heb in de Belgische muziekscene om hierop te kunnen antwoorden.
Wie zijn jullie inspiratiebronnen en hoe zouden jullie jullie muziek zelf omschrijven?
Arjan: In het begin echt wel Eddie Vedder. Veel te veel. Ondertussen heb ik de natuurlijke evolutie naar complexere, en in ons geval betere muziek, leren maken door te luisteren naar elkaar, wat betekent uit eender welke muziek proberen het interessante te vinden. Dus ergens zijn mijn bandleden mijn grootste inspiratie. Als ik bands moet noemen, zijn het Sonic Youth, Pavement, Pixies en Radiohead.
Jasper: Onze inspiratiebronnen zijn zeer uiteenlopend aangezien wij alle vier onze eigen smaak hebben. Ik zou zeggen de Velvet Underground, Sonic Youth, de Pixies en Frank Zappa. Wij zouden onze muziek beschrijven als alternatieve-/indie-/jamjurk.
Stan: Voor mij is dat voornamelijk Justin Chancellor en Paul D’Amour van Tool. Verder ben ik ook enorm geïnspireerd door bands als Kyuss, A Perfect Circle, Elder, een beetje Royal Blood, en eigenlijk alles in die stijlen. Onze muziek is volgens mij wat je krijgt als je al die verschillende inspiraties bij elkaar gooit, hetgeen misschien het makkelijkst te omschrijven is als gitaarmuziek.
Roemer: Zelf luister ik veel naar prog-achtige muziek als Rush, King Crimson, Steven Wilson/Porcupine Tree, Genesis, … Als ik door mijn Spotify-bibliotheek blader zit daar eigenlijk van alles wat tussen: hiphop, jazz, metal, stoner, … Maar binnen de band ben ik meer de progkameraad. Ook kan ik van elk van ons popmuziek het beste smaken denk ik. Onze muziek is een gezonde mix van elk onze invloeden.
Met welke band of artiest worden jullie vergeleken, hoewel je dat absoluut niet wil?
Arjan: In het begin had ik oprecht een misgelopen obsessie met Pearl Jam en dat had een veel te grote invloed op onze sound. De vergelijkingen met voorgenoemde band waren des te pijnlijker en zorgden voor een duidelijk gebrek aan identiteit.
Jasper: In het verleden werden wij vaak met Pearl Jam of gewoon Eddie Vedder vergeleken door de invloed van onze zanger die in het begin van onze carrière door een Vedder-fase heen worstelde.
Stan: Toen we op Radio Scorpio een interview hadden werden we voorgesteld als poprock band. We proberen ons toch wat te distantiëren van bands als Coldplay.
Roemer: Zoals Stan zegt, iemand heeft ons ooit beschreven als poprock en dat was wel een wake-up call.
Voor welke band zouden jullie wel eens graag het voorprogramma willen spelen en waarom?
Arjan: Miles Davis.
Jasper: Ariana Grande is zo heet.
Stan: Stan: Ik denk dat ik graag voor elke band als voorprogramma zou willen spelen, hoe meer optredens hoe beter! Als ik toch moet kiezen zou ik zeggen Fire Down Below, aangezien dit mijn favoriete Belgische band is.
Roemer: King Gizzard And The Lizard Wizard.
Wat maakt jullie anders dan andere bands denk je?
Arjan: Wij nemen ons en onze muziek niet serieus. Alles kan altijd. Ik denk dat dat het mooie is aan onze band.
Jasper: Wij maken muziek voor ons en voor niemand anders. Hopelijk is dit de filosofie van alle muzikanten en artiesten, maar spijtig genoeg zal dat niet zo zijn voor een heel groot deel.
Stan: Wij zijn beter. Alternatief: Wij zijn geen trap-hop.
Roemer: Hopelijk onze muziek toch ietwat.
Wat wordt de volgende (grote) stap voor de band?
Arjan: De finale van Sound Track.
Jasper: Het voorprogramma van Ariana Grande.
Stan: Terug aan nieuwe nummers beginnen na de hiatus van anderhalf jaar.
Roemer: Ons volgende album maken, en daarmee de veranderingen in onze smaken/stijlen na onze pauze incorporeren in onze sound.
Welk album kunnen jullie ‘on repeat’ beluisteren?
Arjan: Als je mij dit morgen opnieuw vraagt is dat waarschijnlijk anders, maar op dit moment zou ik zeggen Finding Gabriel van Brad Mehldau.
Jasper: Joe’s Garage van Frank Zappa.
Stan: Aenima van Tool, maar eigenlijk elk album van Tool.
Roemer: Magic And Loss van Lou Reed
En wat is jullie favoriete plaat aller tijden en waarom?
Arjan: Dit vind ik een zeer moeilijke vraag, maar ik ga voor To Pimp A Butterfly van Kendrick Lamar. De mix tussen jazz en hiphop is iets dat wat aan het opkomen is, maar zo vroeg en zo ongelofelijk goed zie ik niemand hem dat nadoen. Ook op tekstueel vlak een geniale plaat.
Jasper: Voor mij persoonlijk bestaat er geen favoriet van wat dan ook, omdat het moment aanrijkt wat nodig is. Als je mij zou castreren als ik niet zou antwoorden zou ik maar snel The Powers That Be van Death Grips kiezen.
Stan: Aenima van Tool. Met nummers als Eulogy en Pushit kan het niet anders. Als je het nog niet hebt geluisterd kan ik iedereen dat aanraden! En anders ook!
Roemer: Sommigen noemen 2112 het beste album uit de gouden progjaren van Rush, maar deze mensen maken een betreurenswaardige vergissing. Het juiste antwoord is natuurlijk Hemispheres.
Wat is het mooiste en het minst mooie aan muziek?
Arjan: Het mooiste is uzelf verliezen in de muziek. Dit overkomt me af en toe tijdens een repetitie bijvoorbeeld, dan zijn we aan het jammen en lijkt plots alles te lukken en dan maakt het niet meer uit of je staat of zit of buiten in de regen of whatever, gewoon ogen toe en voelen wat de muziek dicteert. Volledige overgave. Het minst mooie vind ik alle kutmuziek die je veel te vaak hoort.
Jasper: Het mooiste is dat je bijna nooit hetzelfde kan spelen bij een jam. Het minst mooie vind ik dan dat fucking reggaetonartiesten überhaupt geld verdienen.
Stan: Het mooiste aan muziek is muziek zelf. Het minst mooie aan muziek is interviews over wat het mooiste en minst mooie aan muziek is.
Roemer: Het mooiste aan muziek is wanneer je die ene bend tot exact de juiste hoogte krijgt à la Gary Moore. Het minst mooie aan muziek is wanneer je er net naast zit.(noot: onder geen beding raad ik aan om naar de muziek van Gary Moore te luisteren wegens risico op blootstelling aan dodelijke niveaus dadrock)
Met wie zouden jullie het niet erg vinden om 8 uur mee in een lift te zitten en waarom?
Arjan: Met mijn broer en een paar dikke toeters. Wordt een best lachen gesprek.
Jasper: Met Hunter S. Thompson omdat die wel iets mee zal hebben dat 8 uur duurt.
Stan: Ik zou het liefst alleen zijn dan, een lift is al klein genoeg. Alternatief: Jezus.
Roemer: J.R.R. Tolkien, zodat ik hem kan vragen wtf nu precies de bedoeling was van die Tom Bombadil – hoofdstukken in The Lord of the Rings
