Het zijn vreemde tijden zoals we ze nog nooit mee hebben gemaakt, want plotseling is ons computerscherm een concertzaal geworden. Via de Live Untapped – Solidarity Pub Sessions engageren meer dan twintig Gentse muziekcafés zich samen met Luminous Dash om iedere dag om 20 uur een gratis concert uit te zenden dat je kan bekijken op de Facebookpagina van iedere deelnemer en waarbij je vrijwillig een centje kan doneren voor Het Gents Solidariteitsfonds. Dat is een organisatie die zich in deze bijzondere tijden extra inzet voor de zwaksten in onze samenleving en hen voorziet van basisbehoeften en voedselpakketten. Op woensdag 8 april hebben we een afspraak met Milo Meskens.
Dag Milo. Normaal spreken we over nieuwe plaatjes, concertjes en ander leuk nieuws. Vandaag gaat het over iets minder prettigs, het coronavirus. Een zware domper voor de culturele sector. Hoe reageer jij hierop?
Dat het een regelrecht slagveld is voor de gehele muziekindustrie, in al zijn facetten, hoef ik je niet te vertellen. Het reikt zoveel verder dan artiesten, het gaat ook over techniekers, bookers, managers, labels, zalen, festivals, tot horeca, en zo veel meer. Er zijn zoveel mensen die hun inkomen voor de komende maanden, mogelijks tot na de zomer volledig zien wegvallen.
Om eerlijk te zijn maak ik mij minder zorgen over mijzelf dan over mijn collega’s en crewleden: ik denk dan maar aan mijn vrienden van Shht, die een schitterende plaat hebben gemaakt, daar keihard aan gewerkt hebben en op het moment dat ze die plaat willen gaan voorstellen op een schone tour doorheen binnen- en buitenland, moet alles noodgedwongen afgezegd worden. Da’s stevig balen hoor! In vergelijking daarmee zit ik in een opnamefase van een nieuw album. Ik moet dus geen shows afzeggen of verzetten. Dat wil niet zeggen dat het geen gevolgen heeft voor mij, want mijn hele releaseplan is nu verlaat en aangepast waardoor ik ook plots een half jaar later pas de inkomsten van mijn volgende campagne zal zien binnenkomen, maar dat is in vergelijking nog een stuk minder erg dan het drama dat zich afspeelt voor veel van mijn collega’s.
Mensen vergeten vaak dat muziek meer is dan een artiest, maar dat er een hele sector achter zit die een hele hoop mensen tewerkstelt. Hoe kunnen we mensen hierover sensibiliseren, want voor de meeste mensen is cultuur nu niet meer dan bijzaak geworden.
Da’s een goeie vraag, en ik vermoed dat dit de uitdaging zal worden nà deze lockdown: ervoor zorgen dat cultuur niet gezien wordt als een luxeproduct. Want, dat is het ook echt niet. Ik ben een firm believer dat muziek, cultuur en de algemene evenement sector van cruciaal belang is in de maatschappij om ervoor te zorgen dat mensen een bron van ontspanning en ontmoeting hebben. Muziek is in mijn ogen een enorm belangrijke factor voor het mentaal welzijn van de meeste mensen. Al spreek ik natuurlijk vanuit het standpunt van een muzikant.
Hoe we er echter voor zorgen dat mensen het belang van cultuur ten volle gaan begrijpen, en het niet zien als overbodig gezwets of een sector vol “subsidieslurpers”, da’s een andere vraag en één waar ik geen pasklaar antwoord op heb. Jammer genoeg…
Ook al is het een artiest op een balkon, toch lijkt kunst mensen dichter bij elkaar te brengen. Moet toch een mooi beeld zijn voor een muzikant, niet?
Absoluut! Ik denk dat dat mijn punt van de bovenstaande vraag beaamt: muziek, en bij uitbreiding cultuur, heeft zo’n belangrijk maatschappelijke rol. Het maakt dingen los, het verbindt mensen, het laat mensen nadenken. Wat zou een wereld zijn zonder cultuur? Dat houdt een wereld dat nauwelijks een maand thuis kan zitten zonder zot te worden toch nooit vol?
Er is ook een grote angst bij artiesten met een internationale carrière, want alle landen lijken hun deuren op slot te doen. Jij bent ook een artiest met een internationale carrière. Wat denk jij daarvan?
Aangezien de campagne van mijn volgende plaat pas na de zomer op gang komt, ga ik daar nog geen uitspraken over doen. Ik denk dat we nu vooral moeten dealen met de situation at hand, zien die crisis door te komen, en dan kijken hoe de wereld geëvolueerd is. Het is zeker plausibel dat mensen hun gedrag aanpassen en ook op langere termijn er een minder geglobaliseerde wereld uit deze toestand komt. Maar we kunnen evengoed binnen een dik half jaar volledig terug naar ‘business as usual’ gekeerd zijn, zonder lessen te trekken uit deze crisis. Wat het ook is, ik geloof dat er voor de meeste praktische problemen wel een oplossing te vinden zal zijn.
Als vanzelfsprekend zien we alleen maar de donderwolken aan de horizon. Is dit de oplossing, hoe realistisch ook, of kunnen we het niet beter wat positief aanpakken?
Goh, ik denk dat een zekere zin van realisme nooit kwaad kan, maar het is belangrijk om de hoop niet te verliezen. Hoe moeilijk het ook mag lijken momenteel: we komen hier wel weer uit. De veerkracht van de mens, en die van de muziekindustrie, is denk ik groter dan we verwachten. Een groot poëet zei ooit: “Hoop doet leven”, en ik kan het daar niet oneens mee zijn. Zolang we hoopvol naar de toekomst blijven kijken, beseffen wat de uitdagingen gaan zijn, maar niet bang zijn om ze aan te pakken, dan gaan we hier wel door komen.
Heel wat mensen zijn het vergeten. Artiesten doen meer dan op een podium staan, ze brengen ook plaatjes uit. Hoe kunnen we mensen weer plaatjes laten kopen, denk je?
Dat is al langer dan vandaag een heikel punt in de huidige muziekindustrie. De teloorgang van de platenverkoop is al minstens een decennium aan de gang, als ik mij niet vergis. En hoewel er af en toe hoopvolle berichten over de vinyl-revival te lezen vallen, kan ik uit mijn persoonlijke platenverkoop aflezen dat de verhouding tussen fysieke en digitale verkoop héél erg in het nadeel van die fysieke verkoop ligt. Maar dat hoeft ook niet noodzakelijk een drama te zijn. Ook hier is het weer zaak van aan te passen aan de evolutie van de wereld. Spotify en andere streamingdiensten zijn geen ideaal platform, maar “it is what it is”, en het is ook niet onmogelijk om er iets aan te verdienen.
Volgens mij zorgt dat er ook voor dat fysieke verkoop meer een shift maakt naar exclusiviteit, waarbij een fysieke cd/vinyl limited edition – liefst gesigneerd – meer wordt geprofileerd als een collectors item of een object om je te herinneren aan een avond. En daar zal altijd wel een markt voor zijn bij mensen die écht fan zijn van een artiest, denk ik. De grotere issue is om als artiest heel bewust te zijn van de verschillende inkomstenstromen die je hebt, en die te proberen optimaliseren waar mogelijk. Maar da’s een lange uitleg die ik wel eens op café zal doen… (lacht)
En dan vraag je wel eens artiest waar hij zich mee bezighoudt. Wat doe jij zoal deze dagen?
Verrassend veel! Ik heb de ongelofelijke chance dat ik mijn eigen studio in mijn huis heb kunnen maken, en dat ik tussen een hoop prachtige velden woon. Dus ik spendeer mijn dagen nu aan een aangename combinatie van sporten, wandelen, muziek schrijven, opnemen, af en toe een livestream en oefenen op de instrumenten die ik hier ter beschikking heb. Ik ga als een betere mens uit deze lockdown komen, vermoed ik.
Heel wat artiesten pakken deze periode beet om nieuw materiaal te maken. Doe jij dat ook?
Zeer zeker! Al moet ik daar wel de kanttekening bij maken dat ik sowieso een veelschrijver ben. Songwriting is misschien wel eerder een van mijn sterke punten, waardoor ik dat ook vaak doe, voor mijzelf en andere artiesten. Maar de ruimte die deze periode biedt is uiteraard ideaal om creatief bezig te zijn!
Laten we het over al die initiatieven hebben en de creativiteit. Die laatste lijkt groter dan ooit. Wat vind je ervan en heb je zelf al iets leuks gezien?
Het is schitterend om te zien hoe er naast het vechten om toiletpapier ook een tegenbeweging van solidariteit en creativiteit plaats vindt. Hoe k** de situatie ook is voor velen, het lijkt ook echt een soort ademruimte te creëren waarin mensen zichzelf meer ontdekken. Ik zie veel mensen echt groeien “on a personal level”, en dat kan ik alleen maar toejuichen.
Nothing beats the real thing, maar artiesten hebben duidelijk getoond dat ze niet willen zwijgen. Biedt dit soort ideeën een optie voor de toekomst?
Ik denk dat het vooral aantoont hoeveel goesting artiesten hebben om muziek te maken, en dat ze hun maatschappelijk belang ik deze tijden ook begrijpen. Er zijn zoveel mensen die nu wekenlang – al dan niet alleen- doorbrengen tussen de vier muren van hun eigen woonst. Dat creëert naast ademruimte ook wel een moment om over heel wat dingen na te denken, en da’s niet altijd goed. Er is ook een terechte angst voor de toekomst, in combinatie met die weken- tot maandenlange isolatie, is voor sommige mensen echt heel moeilijk te dragen. Ik denk dat muziek op zo’n momenten een heel belangrijke rol kan spelen. Daarom dat ik al enkele livestreams op eigen houtje heb gedaan en ook blij ben dat jullie mij voor dit initiatief uitnodigden, want ik denk dat er best wel wat mensen zijn die nu dat halfuurtje afleiding van livemuziek écht kunnen gebruiken. Het klinkt melig, maar ik vermoed dat we als muzikanten in staat zijn om in deze situatie te fungeren als een beetje troost tegen de eenzaamheid, verveling en het algemeen ongemak.
Wat is het eerste wat je gaat doen eens de lockdown wordt opgeheven?
Terug in de studio kruipen en verder werken aan mijn plaat, nondedju!! Nee, serieus, als het terug moreel verantwoord is, ga ik mijn vrienden eens goed vastpakken, en liefst een goede whiskey gaan drinken op café.
