Nood breekt wet, of toch meestal. In normale omstandigheden zouden we ILA als trio op het podium moeten zien. Maar de shows rond de Montage ep werden, voor de welgekende reden, naar een latere datum verschoven, maar door de Live Untapped Sessions zien we vanavond (9 april) Ilayda nog eens alleen aan het werk. Een babbel, vanop veilige afstand!
Dag Ilayda, ILA is al eventjes niet meer jouw soloproject maar een heuse band. Daarmee voelt ILA meteen ook aan als een nieuwe band. Ervaar je dat ook zo, en ik heb het dan vooral over het muzikale aspect?
De band draagt nog wel de eerste drie letters van mijn naam maar Cas en Sam maken een even groot deel uit van ILA als ik. We werken samen nauw aan de muziek nadat ik afkom met een rode draad of sfeer.
Onlangs verscheen de tweede ep Montage. Hoe zijn de reacties erop en hoe tevreden ben je er zelf mee?
De reacties waren positief, zeker ook op de liveshows. Twenty-two en Nude hebben ook wat airplay gekregen en zijn in fijne playlistjes beland. Ik ben moeilijk tevreden met mijn werk, maar ik ben wel trots op Montage, de jongens en wat we er tot nu toe mee hebben kunnen doen. Montage heeft ons ook gebracht bij ons huidig management/label Christoph Elskens en booker Doris Vanistendael, waar we immens blij mee zijn.
ILA zweeft altijd wel ergens tussen hoop en wanhoop, maar echt licht wordt het nooit. Word je aangetrokken naar dat donkere kantje?
Gemakkelijker toch. Op de een of andere manier spreekt het donkere mij meer aan, daar haal ik het meeste uit.
Voor zo’n intense muziek dien je wel met drie gelijkgestemde zielen te zijn. Ilayda, Cas en Sam zitten op één lijn, wat dat betreft?
We voelen elkaar en de richting die we uit willen heel goed aan. Mijn instrument is een verlengstuk van mezelf en idem bij de jongens.
Triestheid is schoonheid?
Ik denk dat het antwoord daarop voor iedereen anders is. Ik vind triestheid niet schoon, eerder chaotisch en onaangenaam, maar wel noodzakelijk.
Iedereen sluit zich dezer dagen op om nieuwe songs te gaan schrijven. Doe jij dat ook of is dat quasi onmogelijk nu ILA een band is?
Als songwriter kan ik niet stoppen met schrijven, quarantaine of niet. Moest er iets bruikbaar uitkomen voor de band dan zullen we er nadien wel samen aan vederwerken. Zo niet is het voor in de kast of voor een toekomstig project.
Wat zijn de plannen van ILA? Normaal moesten jullie een resem concerten spelen maar die worden net zoals bij alle artiesten naar het najaar verplaatst. Betekent dit uitstel of denk je al gewoon in een volgende fase?
We zijn nu de shows die in het voorjaar zouden plaatsvinden aan het verzetten naar het najaar. De volgende fase is nu on hold omdat de vorige nog niet volledig heeft kunnen plaatsvinden, Montage moet nog worden afgerond.
Door de lockdownsessies zien we plots ILA noodgedwongen als Ilayda solo. Hoe voelt dat aan?
Na de eerste sessie tijdens Blijf In Uw Kot Festival heb ik een bericht naar de jongens gestuurd: “Ik vind spelen zonder jullie niet meer leuk”. Het is moeilijk om hun leegte op te vullen omdat de nummers gebaseerd zijn op intensiteit die de jongens mee creëren, maar doordat ik de nummers in de eerste fase alleen heb geschreven, pik ik die sfeer weer op.
Een filosofische vraag om af te sluiten… Door het coronavirus lijkt iedereen plots iets meer solidair te zijn geworden en is er enigszins sprake van een wake up call, denk je dat de wereld hier een les uit heeft geleerd?
Laten we hopen van wel.
