Ook voor jonge muzikanten is het coronavirus een spelbreker. Jacques Nomdefamille was zowel genoodzaakt om de release van de nieuwe HEISA uit te stellen alsook heel wat concerten van zijn andere band (Peuk) naar een andere datum te verplaatsen. We vroegen hoe we de artiesten in deze moeilijke tijden kunnen helpen…
Dag Jacques, normaal zouden we zitten kletsen over de nieuwe HEISA, maar het gaat nu over het coronavirus. Ook voor jullie zijn hierdoor de nodige veranderingen gekomen, niet?
Die smerige corona komt ons hier wat upstagen, al onze persaandacht weg! Wel ja, we gaan waarschijnlijk de release van onze plaat een beetje opschuiven, wanneer de platendistributie terug op gang komt en we de releaseshows kunnen doen die iets dichter bij de release van de plaat liggen. Jammer, maar het is niet anders. We bekijken de situatie zoals ze komt, hopelijk hoeven we niet te wachten tot het najaar.
De release van de nieuwe HEISA-plaat is nu uitgesteld. Dat is maar één zin schrijven, maar ik neem aan dat dit, om in jullie termen te blijven, een hele heisa is?
Tuurlijk, de gigs in het voorjaar ter promotie van de plaat zijn allemaal gecanceld of opgeschoven. Het gaat een grote uitdaging zijn om de plaat volwaardig te kunnen promoten in een volgeboekt najaar, dus we zullen moeten zoeken naar oplossingen in het midden van het jaar, als er dan al terug gespeeld kan worden… Gelukkig hebben we een goede manager, platenbaas en booker die alles in goede banen leiden en wij krijgen nu meer tijd om de nieuwe nummers goed in te studeren, dus alles gaat extra strak klinken!
Dat we hieruit moeten komen is een feit. Ook de culturele sector, want die krijgt na de cultuurknip een tweede zware klap te verduren. Hoe kijk jij daar als jonge artiest tegenaan?
Het is natuurlijk niet leuk om te zien hoe onze sector na de schandalige besparingen van vorig jaar er nu opnieuw zwaar van langs krijgt. Maar het is niet de enige getroffen sector, ik hoop gewoon dat als er financiële hulp komt vanuit de overheid, de culturele sector niet opnieuw wordt overgeslagen.
De vraag rijst waar we het moeten zoeken. Bij de overheid die duidelijk geen voorrang geeft aan deze sector of bij onszelf. Wat denk jezelf?
We’ll have to do it ourselves Didier baby, DIY. Terug wat 90’s-sfeer injecteren!
Er is sprake van een mentaliteitsverandering die nodig is in de wereld. Misschien ook bij de muziek. Vaak vergeten we dat platen gemaakt worden door artiesten en dat die daar massa’s centen in steken terwijl iedereen er lustig op los streamt.
Ik ben persoonlijk niet echt fan van het hele streaming-gebeuren, ik hang niet graag af van externe factoren zoals een internetverbinding om mijn muziek te kunnen beluisteren. Ik ben zo iemand die al zijn cd’s ript en de mp3’s op zijn smartphone zet. Toch nog moderner dan sommigen in mijn omgeving! Geld zie je niet echt van streaming, maar het brengt wel iets op als je het hebt over nieuwe mensen in contact te brengen met je muziek, we worden regelmatig opgenomen in playlists met een groot bereik waardoor steeds meer luisteraars weten wie we zijn. Die mensen komen dan op hun beurt sneller naar optredens of kopen al eens sneller een plaat, dus het is allemaal nog zo slecht nog niet.
Je merkt ook veel creativiteit en leuke initiatieven op de sociale media bij de muzikanten. Hou je hier een positief gevoel aan over?
Ja en neen, langs de ene kant ben je het aan jezelf verplicht om wat in de aandacht te blijven, hoe creatiever hoe beter. Maar persoonlijk heb ik er het wat moeilijk mee, ik zou aan niemand het gevoel willen geven dat ik aan het scoren ben op de kap van een wereldwijde pandemie. Maar als het uit een oprechte plaats komt, waarom niet. Misschien eens een livestream doen als groepjes van 3 à 4 man terug samen mogen komen.
Ik vraag het aan iemand van een jonge generatie, maar deze pandemie toont nog maar eens aan dat er iets fout loopt in de wereld. Denk je dat de muziekwereld hier een rol kan in spelen zonder dat jullie Bono worden?
Ik ben niet slim of wakker genoeg om op deze vraag te beantwoorden Didier, sorry.
In feite, ben jij optimist of pessimist?
Hangt van het onderwerp af. Ik ben een realist. Realists gonna realize!
Laten we het nog eens over Belgische muzikanten hebben en de situatie van vandaag. De organisator van Gent Jazz om een noodfonds op te richten. Wat denk je daar zelf van?
Ik denk dat dat niet teveel gevraagd is. Als het is om rijken hun belastingvoordelen te geven, nieuwe straaljagers te kopen of multinationals out te bailen dan is het geld snel genoeg gevonden in de Wetstraat. Laat ze nu ook maar eens iets financieren dat de moeite waard is.
Uiteindelijk is iedereen de pineut, maar wordt de kleine muzikant niet extra getroffen en moet die niet extra beschermd worden, want de grote spelers kunnen (zo denk ik toch) door hun opgebouwde bufferzone wel tegen een stootje.
Goede vraag, meestal rekenen kleine muzikanten sowieso niet op hun muziek als enige inkomstenbron, we willen gewoon genoeg kunnen spelen en ooit genoeg kunnen verdienen zodat we er onze rekeningen mee kunnen betalen, that’s it.
Wat zouden we kunnen doen om de Belgische artiesten extra te steunen, denk je?
De plaat kopen in plaats van Spotify op repeat te zetten, of een band t-shirt aanschaffen, wandelende reclameborden hebben we nodig!
Ik gooi een open venster in… een radiostation dat zich alleen maar toespitst op de Belgische muziek. Zou zoiets soelaas bieden, denk je?
Ik denk dat ge uw volgend project gevonden hebt, Didier!
Heb je iets positiefs uit deze crisis geleerd?
Ik heb geleerd dat ik zelf eten kan maken als er echt geen andere optie is.
Wat is het eerste wat je gaat doen eens de lockdown voorbij is?
Eerst een houseparty bij mij, en daarna repeteren met de mannen, en met dat meisje.
