2018 wordt zonder twijfel een scharnierjaar in de carrière van de Gentse blues- en rootstartiest Guy Verlinde. Dit jaar is hij twintig jaar actief als muzikant en de bezetting Guy Verlinde & The Mighty Gators is intussen ook al een decennium on the road. Om dat te vieren is er op 27 januari de start van de Anniversary-tour en het bijhorende album X dat voorgesteld wordt in de Minard in Gent.Words Are Overrated is de vooruitgeschoven single van die nieuwe plaat. Meer dan reden genoeg om aan Guy de tien Luminous Questions voor te leggen.
Welke rol speelt muziek in je leven?
Muziek heeft altijd een zeer grote rol gespeeld in mijn leven. Het is net als een vitaal orgaan in mijn lichaam dat er altijd op één of andere manier is. Ik geniet zowel van passief als actief muziek beleven. Luisteren naar een goede plaat is net zo magisch als een zaal kunnen ontroeren met mijn songs. Ik had echter nooit gedacht of verwacht dat ik zou kunnen leven van mijn muziek. Wat ook wel wat beangstigend was, omdat ik financieel afhankelijk werd, van de subjectieve appreciatie die mensen geven aan mijn liedjes en performance. Maar ik merk dat het een zeer interessante reis geworden is, waar je stap voor stap alles leert en waar er steeds op het juiste moment zich nieuwe wegen aanbieden. Het is net alsof muziek het enige is wat 100% klopt en blijkbaar de afgelopen 10 jaar “the only right thing to do” is. Muziek speelt m.a.w. een zeer grote rol in mijn leven. Misschien zelfs een te grote rol…
Wat is de eerste plaat die je in je leven kocht. Niet liegen!
Baltimora en zijn Tarzan Boy. Heb ik als 9-jarige gekocht in de platenzaak Sing Song in Kortemark. De eerste plaat die we thuis hadden, of waar ik me kan herinneren dat ik er naar luisterde was de Best Of van Elvis Presley.
Welke artiest of band heeft jou op het podium meest geïmponeerd?
Ik heb het geluk gehad om veel live optredens te zien. Ik was 15 toen ik in 1991 voor het eerst alleen van Aartrijke naar Gent ging met de trein om Rory Gallagher te zien in de Vooruit. Dit concert overdonderde me compleet. Naast het virtuose gitaarspel, was ik enorm onder de indruk van de onvoorwaardelijke vriendelijkheid van de man. Nul capsones of sterallures. Rory heeft mij enorm beïnvloedt om als artiest dankbaarheid te tonen tegenover de organisatoren en de fans. Chris Whitley in 1992 ook in de Vooruit was zo’n eye-opener voor mij. Daarnaast heb ik veel grote bluesartiesten mogen zien in de Bananapeel in Ruiselede, waar ik heel veel heb geleerd van hoe je als muzikant ook een goede performer kan zijn. Ik herinner me vooral de optredens van Magic Slim, Jimmy Johnson, …
Noem drie bands of artiesten van dit moment die we in het oog moeten houden.
Raman. is een Gentse band rond Simon Raman, heeft volgens mij alles om het te maken in de big bad world of the greedy music industry, waar ik gelukkig niks mee te maken heb. Ik hoop dat hij de kans krijgt om zich muzikaal verder te ontplooien en opnames te kunnen maken.
Bluebird is een jonge Gentse bluesband rond Lajos Tauber en Matis Cooreman. Akoestische blues die zeer elektrisch klinkt. Deze jonge gasten evolueren razend snel en hun niveau wordt steeds beter en vooral ook eigenzinniger. Ze legden een hele weg af van de verlegen tieners die voor het eerst op het podium stapten tijdens één van de bluesjams die ik organiseerde. Zij namen in september een ep op in Missy Sippy en komt begin volgend jaar uit.
Richard van Bergen & Rootbag is een band uit Nederland, rond de Nederlandse gitarist Richard van Bergen. Hij is definitely one of my blues heroes en is de master of tone. Het maakt niet uit op wat hij speelt, maar hij produceert telkens een vette sound. Nog maar eens het bewijs dat klank in je vingers zit. Sinds 2011 speel ik samen met hem in mijn project The Houserockers waar we Hound Dog Taylor-songs en eigen “bagger blues” songs spelen. Maar Richard heeft met zijn tweede album Walk On In een supervette plaat afgeleverd. Ik hoop dat hij met zijn band binnenkort ook de Belgische blues podia kan platspelen.
Welke platenhoes vind jij de meest iconische?
Rejuvenation van The Meters omdat ik instant verliefd werd op de afro-haired girl op de hoes. Het interieur is ook zo kitshy seventies. Daarnaast vind ik de plaat van Big mama Thorton Sassy Mama! Geniaal qua portret fotografie. Wat een charismatische madam was dat. Op het einde van haar leven, getekend en toch nog zo’n joie de vivre uitstralen.
Wat is volgens jou de meest ondergewaardeerde plaat ooit in jouw ogen?
Otis Clay en zijn Live in Japan: at is volgens mij de beste live plaat van een soulartiest. Wat een intensiteit en power.
Wat is volgens jou de meest overgewaardeerde plaat in je ogen?
Nevermind van Nirvana. Ik was 15 toen die uitkwam en ik heb de hoogdagen van de hele grungeperiode van nabij meegemaakt. Ik begreep waarom Nirvana zo’n impact had, omdat voor het eerst weer een gitaar prominent door de speakers kon schallen, na een decenium van synthezisers en drumcomputers. Maar ik vond de songs van Nirvana niet zo interessant. Zeker niet als je het vergelijkt met bands als Pearl Jam, Smashing Pumpkins, Soundgarden, Alice in Chains of Stone Temple Pilots. Ik heb ook het gevoel dat Nevermind ook hun artistieke hoogtepunt was, wat erna kwam vond ik niet meer zo interessant.
Welke plaat doet jou wenen?
Johnny Shines en zijn Country Blues. Is één van de meest intense akoestische blues platen. Ik heb die plaat grijs gedraaid. Tot dat ik die met een zat hoofd cadeau heb gedaan aan een liefje. Sindsdien mis ik de lp. Alhoewel, tijdens het schrijven van dit antwoord, heb ik die net terug via Discogs en besteld. Had ik al veel eerder moeten doen …
Mocht jij voor 24 uur in de huid mogen kruipen van iemand anders, niet noodzakelijk een muzikant. Wie zou het zijn, en wat zou je dan doen?
Ik heb niet zo’n nood om iemand anders te zijn. Ik ben blij dat ik kan doen, wat ik doe. Als er dan toch iemand zou zijn, dan zou ik 24 uur God willen zijn. Want indien die zou bestaan is hij de enige die alle shit uit de wereld kan helpen in 24 uur. Maar tja, sprookjes bestaan helaas niet. We zullen zelf maar elke dag onze eigen god moet zijn.
Noem eens het meest gênante moment uit je artiestenleven!
Het gênantste is te gênant om te vertellen en te delen.
