2019 is een belangrijk jaar voor Girls go BOOM. Niet alleen mogen ze in België samen het podium op met Pussy Riot (4-AD in Diksmuide en in de Handelsbeurs in Gent), maar sinds kort heeft de organisatie ook een eigen clubhuis. En natuurlijk is er op 9 november in De Koer het (mani)FEST. Een interview met één van de Girls go BOOM-oprichtsters Lindsi Dendauw.
Dag Lindsi, voor wie het niet weet, wat is precies het doel van Girls go BOOM?
Girls go BOOM wil meer vrouwen op het podium. Voilà.
Hoe is Girls go BOOM in feite ontstaan?
Girls go BOOM is ontstaan vanuit een persoonlijke frustratie van altijd dezelfde mensen op het podium te zien. Het is een heel vreemd gevoel wanneer je houdt van iets, zoals muziek en concerten, maar niet het gevoel hebt dat dat wederzijds is. Omdat we ons als jonge vrouwen niet gerepresenteerd zien en vaak moeten omgaan met lastige commentaren. En dan hebben we besloten om daar iets aan te doen.
Jullie doen zo’n beetje van alles, maar wat moet het kernpunt blijven?
Het kernpunt is meisjes lawaai doen maken. En dat kan via muziek, maar ook op andere manieren. Af en toe doen we dus ook projecten die meer te maken hebben met film, schrijven,tekenen,… We willen plek opeisen voor jonge vrouwen in een door mannen gedomineerde wereld. Hen duidelijk maken dat hun stem er wel degelijk toe doet. En als we en passant eens mannen in de muziekindustrie kunnen kwaad maken, dan is dat mooi meegenomen.
De bands die bij jullie op de revue passeren, gaat dat louter om een optreden, of blijvenjullie deze bands steunen?
Girls go BOOM is niet louter een concertorganisatie maar wel echt een community. We proberen de bands die bij ons optreden zo veel mogelijk te steunen en een nuttig netwerk te zijn voor hen, en hetzelfde geldt voor de meisjes bij ons die bezig zijn met andere creatieve projecten. Als we een band niet aan een concert kunnen helpen, gaan we die altijd proberen door te verwijzen, bijvoorbeeld.
Is er een bepaalde ethiek waaraan bands moeten voldoen?
Jazeker. We werken enkel met bands die affiniteit hebben met wat we doen en die onze visie delen. Het is voor ons trouwens niet noodzakelijk dat een band volledig uit vrouwelijke muzikanten bestaat, maar wel dat de vrouwelijke leden effectief dingen te zeggen hebben in het project en niet louter “het zangeresje” zijn. En we werken ook enkel met sympathieke mensen.
Er is ook een Nederlandse vertakking van Girls go BOOM. Blijft het een Benelux-organisatie, of hebben jullie contact en plannen met andere gelijkaardige organisaties uit het buitenland?
Er is ook een Girls go BOOM in Rotterdam. Daar werkt er een groep mensen vanuit hetzelfde idee. Dat is heel interessant voor ons, want de Nederlandse context is toch wel nog anders dan de Belgische, zowel op vlak van bands, activisme als hoe de muziekindustrie en het cultuurveld daar werkt. Het zorgt voor een heel boeiende uitwisseling en ik denk dat het voor veel organisaties leerrijk kan zijn om eens verder te kijken dan de Belgische grenzen, of zelf onze taalgrens. Naast Rotterdam hebben we ook contact met andere collectieven in het buitenland, zoals Loud Women in Londen en Loud’Her in Rijsel. Stiekem zijn we een underground feminist netwerk aan het bouwen.
Is het ook geen typisch Gents verhaal? Ik bedoel (tot nu toe) is Gent de stad bij uitstek waar alles kan…en ik heb maar weinig weet van Girls go BOOM-activiteiten buiten het Gentse.
Gent is een ideale stad om ons collectief uit te bouwen, het is basically een grote festivalweide waar er continu optredens doorgaan en het loopt hier vol met geëngageerde en creatieve mensen. Er is ook een radicale queerscene aan het opkomen, met mensen die net zoals ons veiligere ruimtes maken en een plek opeisen voor stemmen die niet genoeg gehoord worden. Aangezien we echt community-based zijn organiseren we inderdaad nu nog de meeste dingen in Gent zelf. Maar we staan open voor alles!
Niet iedereen is even tevreden met jullie manifest. Hoe ga je daarmee om? Niet iedereen is altijd even lief met zijn woorden.
Met een kopje thee en een goed gevoel voor humor.
Sommigen zeggen dan weer dat jullie mannenhaters zijn…
Dat is best een absurde assumptie, dus vind ik dat we dat eigenlijk zelf niet moeten uitleggen. Simpelweg zijn we geen mannenhaters gewoon omdat we opkomen voor vrouwen, zo werkt het gewoon niet. Het is niet omdat we plek opeisen voor vrouwen en daar soms een lijn in durven trekken, dat we mannen op een of andere manier discrimineren. En als je mij niet gelooft, dan zijn er heel wat mannen waar we regelmatig mee samenwerken of die naar onze events komen die je dit ook kunnen uitleggen.
Over een lijn gesproken. Tijdens de Gentse Feesten trokken jullie in de Kinky Star letterlijk een lijn waardoor de genders gescheiden werden. Was dat geen verkeerde beslissing? Per slot van rekening is het doel toch om een wereld zonder uitsluiting te maken en dat iedereen dezelfde menselijke waarde verdient.
Nee. Het feit dat die lijn zoveel mensen oncomfortabel maakten toont net aan hoe waardevol die was. Tijdens Girls go BOOM op de Gentse Feesten hebben we een zone afgebakend vooraan het podium waar enkel vrouwen, transvrouwen en non-binaire personen mochten komen. Mensen mochten aan de ingang een button opspelden met hun gekozen voornaamwoorden, wij legden dat aan niemand op. Wat we hiermee wilden doen is het impliciet seksisme waar vrouwen iedere dag mee te maken hebben omkeren en expliciet maken. Voor mannen is het vanzelfsprekend dat zij vooraan op een concert mogen gaan staan, dat ze zich geen zorgen moeten maken dat ze ongewenst aangeraakt worden of dat iemand ze wegstaart uit de moshpit omdat die zogezegd niet voor hen is. Wat wij deden was gewoon voor één avond, één evenement, de rollen omkeren om mensen hierover te doen nadenken.
Als man schaam ik me diep om mijn gender omdat er nog steeds nood is aan een organisatie die aan de alarmbel trekt. Zien of horen jullie beterschap, of blijft het dweilen met de kraan open?
Er is absoluut veel meer aandacht nu voor deze onderwerpen dan een paar jaar geleden en ik zie ook veel vaker jonge vrouwen zich trots feminist noemen en geen fuck geven om genderrollen of schoonheidsidealen, veel vaker dan het geval was toen ik een tiener was. Langs de andere kant wordt het extreem rechts gedachtegoed steeds populairder, waar klassieke mannelijkheid gevierd wordt, vrouwen geacht worden te zwijgen en homo’s enkel goed zijn als ze kunnen gebruikt worden als propagandamiddel voor islamofobie. Ik denk dat we hoopvol mogen zijn, maar tegelijk niet op onze lauweren rusten. Verworven rechten kunnen absoluut teruggedraaid worden.
Ben je het nooit beu, Lindsi, om soms tegen windmolens te vechten. Er zullen altijd mensen reageren ” Daar is die Lindsi weer!”
Raak jij het beu, Didier, om te vechten voor de bands en de dingen waarin je gelooft?
Bon die zit, Lindsi. Ergens bespreken jullie ook wel issues met een politiek draagvlak. Heb je ooit daaruit steun gekregen?
Als je met politieke partijpolitiek bedoelt, nee. Maar alles is in feite politiek en wat wij met Girls go BOOM doen is dat ook. Wij beschouwen onszelf ook als activisten, alhoewel dat Dries Van Langenhove dat ook van zichzelf denkt, but let’s not even go there.
Girls go BOOM is duidelijk een kind van de Riot Grrl-beweging. Hoe kijken jullie daar naar op. Jullie zijn wel zoals het moedervoorbeeld een DIY-organisatie, maar de vaandeldragers van weleer (Sleater-Kinney, Bikini Kill) draaien ondertussen wel mee in het grote rockcircus. Of zijn jullie toch niet vies van het grote succes mochten jullie de kans krijgen?
Hangt ervan af wat je daarmee bedoelt? Wij zijn absoluut niet uit op het grote geld of commercieel succes, maar als de artiesten die wij steunen daar geraken zonder zichzelf te compromitteren, ja dan zijn we daar natuurlijk voor. Ik denk dat wij succes anders definiëren en eerder kijken naar wat we kunnen teweeg brengen.
Girls go BOOM is duidelijk rock ’n roll-inspired. Maar in de folk en singer-songwriterwereld zitten er massa’s vrouwen die perfect aanleunen bij het Girls go BOOM-aspect. Hoe ga je daar mee om? Zijn die ook welkom bij jullie of gaat het louter om rockbands?
Alles wat DIY is, kan gerust in ons plaatje passen. We beschouwen onszelf als een punkcollectief, maar interpreteren dat meer als het punkidee dan als een bepaalde sound. Het gaat vooral om iets te zeggen hebben en daarvoor een manier vinden om dat te doen. Een folkzanger kan gerust heel punk zijn.
2019 is wel een fenomenaal jaar, niet in het minst met jullie clubhuis. Leg eens uit, wat daar allemaal kan…
Sinds kort hebben we een eigen plek en daar zijn we héél content mee! Het Girls go BOOM Clubhuis vind je in De Meubelfabriek, een tijdelijke invulling in de Brugse Poort in Gent. We hebben er een repetitiekot gebouwd en een gezellige living waar je kan komen hangen. Het Clubhuis is een DIY-plek, een safe space waar meisjes en vrouwen kunnen experimenteren met muziek en andere creatieve dingen. Eigenlijk is het een feministisch jeugdhuis, we staan open voor iedereens ideeën. Zo vindt er op 9 december een theaterstuk bij ons plaats door een studente die op zoek was naar een ruimte. Ons repetitiekot verhuren we trouwens, niet enkel aan vrouwelijke bands, maar aan iedereen die een betaalbare plek nodig heeft.
En dan is er die tour met Pussy Riot. Hoe zijn jullie daarbij gekomen?
We hebben dat eigenlijk gewoon gevraagd. Zowel de 4AD als Democrazy zagen dat super hard zitten dat we iets gingen doen, dus hebben we een performance in elkaar gestoken die ons manifest vertaalt naar het podium. Ons manifest roept vooral op tot kritisch zijn op de situatie zoals die nu is en wil inspireren om dingen zelf in handen te nemen. Dus om zelf een band te starten, acties te ondernemen,… En dat is eigenlijk ook exact wat Pussy Riot wil teweeg brengen met hun Riot Days-performance. Allez, dat vertelde Masha mij toch. Perfect match dus!
Pussy Riot is een band die in de gevangenis is geraakt door een eigen mening te hebben. Nooit aan gedacht dat men je de mond zou willen snoeren?
Online comments kan ik voorlopig nog niet echt vergelijken met een Siberisch werkkamp.
Wat is het mooiste compliment dat je ivm Girls go BOOM ooit hebt gekregen?
Dat we effectief een verschil maken. De mooiste complimenten komen van de meisjes die zeggen ze door Girls go BOOM het zelfvertrouwen hebben gekregen om op een podium te stappen, om met hun werk naar buiten te komen, om hun identiteit te claimen. Daar gaan we dan van huilen. Zo stoer zijn we nu ook niet.
