Je kon het her en der al lezen: de oude zielenroerselen van Fred A. kregen onlangs hernieuwde aandacht in de vorm van een vinylplaat De Angst Voorbij op Stroom Records. Aangezien de Aroma Di Amore ingezetene Gerry Vergult heden ten dage bovendien bezig is dagelijks een ZOOL. track te lossen op Bandcamp, vonden we dat aanleidingen genoeg om de Belpop oudgediende eens thuis op te zoeken voor een gesprek.
Er wordt blijkbaar nogal gegraven in je verleden: vorig jaar de 32 jaar oude Nasca opnamen en dan nu de Fred A. exploten. Ligt er nog véél onuitgegeven materiaal in de kluizen?
Voor deze plaat heb ik de kluis helemaal uitgemest en alles wat nog enigszins beluisterbaar was, ter beschikking gesteld aan Ziggy Devriendt van Stroom. Hij heeft een persoonlijke selectie van acht nummers gemaakt uit een honderdtal. De kans is groot dat er dus nog wel iets gaat verschijnen. Maar zoals je inderdaad zegt, op een jaar tijd de tweede plaat met oude opnames wat aangeeft dat er vanuit een jongere generatie nogal wat interesse voor bestaat. Voor mij is dat wel een raar gevoel, omdat ik intussen al veertig jaar actief ben en als ZOOL. ook al vier platen heb gemaakt waarnaar dan blijkbaar veel minder aandacht uitgaat.
Deze plaat heeft de meeste exposure gehad, tot in het buitenland toe. Het is dus een beetje bizar en dubbel. Als ik de nummers uit de periode ’85-’87 eerst zelf terug beluisterde vond ik het nogal tenenkrommend in twee opzichten: inhoudelijk, omdat ik schreef vanuit wat ik toen belangrijk vond en daar nu nogal veraf van sta, én muzikaal technisch ben ik uiteraard ook geëvolueerd, al hoor je al wel enige verwantschap met mijn huidige muziek. Ik heb daarom ook wel duidelijk laten vermelden op de hoes dat het een tijdsdocument betreft.
Het grote verschil ligt uiteraard in het feit dat je als Fred A. ook zingt terwijl ZOOL. louter instrumentaal blijft en bij Aroma Di Amore de zang door Elvis Peeters werd verzorgd. Hoe is die evolutie in uitingsdrang er dan gekomen?
Die vraag heb ik mezelf ook al gesteld (lacht). Het zit zo dat de muziek van Fred A. los en al voor Aroma Di Amore is ontstaan. Omdat ik mijn eigen ei en nogal productieve creativiteit binnen het Aroma-concept niet helemaal kwijt kon, ben ik dan verder gaan borduren en ermee naar buiten gekomen. Waarom ik ben gaan zingen was vooral door de autobiografische teksten, ook al staan er twee teksten van Michael Van Caeneghem op de plaat, die hij aanbood omdat ze in mijn idioom bleken te passen. Omdat niemand kan zingen wat jij voelt, deed ik het zelf.
Het besef dat ik absoluut géén zanger ben, noch technisch noch qua klankkleur, kwam dan ook de kop opsteken en zodoende werd mijn latere muziek instrumentaal. Hoewel ik ergens midden jaren ‘90, toch nog een volledige vocale Fred A. plaat poging heb ondernomen waar echter nooit meer iets mee gedaan is. Maar vermits ik dat ook dacht van deze en de Nasca- opnames, sluit ik het dus niet uit dat ook die ‘90’s opnamen het daglicht nog gaan zien. Ze waren ook door de vernieuwende technologie van drumcomputers, samplers en homerecording de aanzet voor wat ik nu als ZOOL. produceer, geïnspireerd door Massive Attack, Portishead en Beck.
Zat er dan zovéél angst in die teksten en dat idioom, dat je het als pseudoniem aannam?
We waren toen allemaal ‘doppers’, dus om niet in het oog te lopen van de RVA, namen we pseudoniemen aan, die we op een avond hebben verzonnen. Angst klonk in newwavetijden cool en afschrikwekkend. Er was in die tijd trouwens ook een Erik Angst, maar daar is niks meer van vernomen. De titel van de lp, verwijst er ook naar: voorbij de gitaarterrorist Angst van Aroma was er ook een gevoelige singer-songwriter. Een tweede betekenis van de titel is ook: dat is lang geleden en wat ik toen zong is niet meer wat ik vandaag zou (willen) zingen, de ‘angst’ die uit de teksten spreekt, ben ik inderdaad al lang voorbij.
Nasca was vooral ook de samenwerking met Gerrit Valckenaers, en die zien we ook weer opduiken op De Angst Voorbij, toch leunt Nasca (uit ’87) een pak dichter bij ZOOL. aan?
Nasca was ook een compleet afgewerkte plaat die echter toen niet is uitgebracht, terwijl De Angst Voorbij-demo’s zijn gebleven. Gerrit speelt aanvullend piano, sax en synth op die nummers als medewerker, terwijl z’n invloed bij Nasca op het geheel véél groter was, dat was écht een samenwerking met gelijkwaardige input. Maar zo zijn de rollen ook ooit omgedraaid want bij Adult Fantasies was ik dan weer zijn medewerker. En ook daar komt nog een compilatie van uit bij Stroom tegen het einde van dit jaar.
Het verleden gaat je dus blijven achtervolgen, tijd om het over het heden te hebben. Je sprak daarnet over keuze uit honderd Fred A. tracks, maar als ZOOL. waag je je nu aan Tracks Of The Year elke dag een track in dit schrikkeljaar, dat zijn er op 31 december dan 366. Gaan we nu ook 30 jaar moeten wachten alvorens die op vinyl uitgebracht gaan worden?
Ik ben blij dat je ’t vraagt (lacht). De muziekindustrie kan alleszins gerust zijn voor de komende dertig jaar, er is nog genoeg materiaal om uit te brengen. Tracks Of The Year zou je kunnen zien als een “laboratorium”, waarin ik alle ideeën die in mij opkomen samen in proefbuisjes giet om te zien wat ermee gebeurt. Een soort zoektocht voor mezelf in de eerste plaats om te zien wat er eventueel op de volgende plaat zal gaan staan. Die plaat komt er sowieso, maar waarschijnlijk pas volgend jaar. Ik heb een hele vijver vol met vissen, maar dan komt de taak om de mooiste vissen te selecteren voor in het aquarium.
Dan stel ik me meteen de vraag hoe je in godsnaam een selectie maakt uit 366 tracks of ideeën, welke criteria hanteer je dan?
Dat is een hele goeie vraag, want dat weet ik zelf nog niet. Het is wel zo dat het vaak om korte, losse ideeën gaat, waarvan er dan misschien een stuk of vijf die bij elkaar passen, tot één volwaardige track gaan worden versmolten. Idealiter zou ik zelfs graag vier verschillende platen maken: één met louter ambient, een meer beatgerichte, rockgerichte en dan zijn er nog mogelijke soundtracks voor tv of film. Mogelijkheden genoeg, maar het probleem blijft geld hé. Met ZOOL. doe ik het meeste in eigen beheer en dan zijn de middelen beperkt.
Misschien nog dertig jaar wachten dan? Het viel me op dat de Tracks Of The Year soms mooi aansluiten bij de actualiteit, met titels als: Ciara, Bogus Brexit, Corona Fever en United States Of Sexism. Zitten die dan eerst onder een ander naam in je computer?
Die actuele titels zijn wel degelijk nieuwe tracks op dat moment gemaakt en zo benoemd, de archiefnummers hebben hun oorspronkelijke titel behouden. Het is op die manier ook een soort dagboek waarin ik dan reflecties maak over wat me raakt in de actualiteit, middels het muzikaal gevoel en de titels.
De vier ZOOL. albums hadden ook allemaal een concept, zoals de dansstijlen op Ballroom Blitz en de roesmiddelen op Bombykol. Hoe ga je dan nu dat concept bepalen?
In dat geval kan het inderdaad zijn dat er nog titels veranderen, zeker als er, zoals ik eerder zei, verschillende ideeën tot één track zullen leiden. Nu is het nog geen album, wanneer het dat wél gaat worden zal het in de eerste plaats een selectie zijn op basis van de muziek. Maar daar ben ik op dit moment nog niet mee bezig. Eerst gewoon die muziek maken waarbij mijn belangrijkste bekommernis dan ook is of ik het nog het hele jaar ga volhouden. Ik kom nog even toe, maar ik ga er ook nog veel bij moeten maken om het jaar vol te krijgen. Gelukkig zit ik in een creatieve periode, maar er staat nog een verhuis op stapel, vakantie,… periodes die moeilijk gaan worden. Maar dan haal ik mijn trukendoos boven: veldopnames en gevonden geluiden (mooi woord trouwens) die van alles kunnen omvatten: speeches, stationsaankondigingen,… opnames die meteen klaar zijn en zo online kunnen. Maar het blijft een spannende uitdaging.
We blijven het in de gaten houden en wensen je er veel plezier en succes mee.
