Tapelabels. Mocht het u niets zeggen, is het duidelijk dat u maar weinig affiniteit hebt met de undergroundscene, want laat dit nu de ideale route zijn om het publiek in contact te brengen met bands waar de traditionele muziekindustrie zijn neus voor ophaalt. Er zijn massa’s tapelabels over de hele wereld die doen wat anderen niet durven. Opererend vanuit Turnhout: Gazer Tapes dat onlangs haar tweede compilatie uitbracht met daarop 31 (!) acts. Een verhelderend gesprek met labelbaas, en tevens actief bij Poppel en Fake Indians: Hermanos Driesos.
We gaan eens beginnen met de vraag die je dagelijks krijgt. Wie houdt er zich in 2018 in godsnaam nog bezig met tapes!Ga maar eens bij de merchandise kijken op een optreden waar je bent en je zal zien dat niet enkel Gazer Tapes zich met cassettes bezig houdt. Eigenlijk zijn tapes nooit echt weggeweest uit de underground, elke muziekliefhebber weet dat wel. De voornaamste reden hiervoor is dat het gewoonweg het goedkoopste tastbare medium is om muziek uit te brengen. Het uitbrengen van muziek op vinyl of cd kost al gauw wat centen en dat houdt vele bands tegen. Hier zijn de cassettes dan om ons uit de nood te helpen. Bovendien is er meer en meer interesse uit de grafische sector om er iets mooi van te maken, kijk maar naar het prachtige artwork van Ella Goris en Bau Evers op Gazers #2. Dat maakt dat een uitgave op cassette zeker niet minderwaardig is dan een andere uitgave.
Op een paar uitzonderingen na belicht Gazer Tapes het Belgische undergroundlandschap. Is dat een bewuste keuze?
Dat is eerder toeval dan een bewuste keuze. Ik heb mijn eerste cassette uitgebracht omdat ik ondervond dat muziek van mijn vrienden die ze thuis opnamen door niemand beluisterd werd. Door ze te bundelen onder de noemer Gazer Tapes kregen ze de aandacht die ze werkelijk verdienden. Ik ben dan ook van mening dat goeie muziek niet per se in een dure studio moet worden opgenomen, maar evengoed op een slaapkamer of in een donkere kelder. Op het einde van het verhaal draait muziek toch om de emotie die het teweegbrengt, als dat gepaard gaat met het geruis van een oude TASCAM 4-track recorder kan me dat werkelijk niets schelen.
Opmerkelijk bij de keuze van de bands, ik zie geen muzikale grenzen. Een allesvreter?
In hokjes denken is niet aan mij besteed. Het is heel simpel: als het goed is, is het goed. Voor veel muziekliefhebbers moet iets ‘cool’ of ‘vernieuwend’ zijn vooraleer ze het goed vinden. Stiekem vinden ze die nieuwe single van Rihanna te gek. Als het gedraaid wordt op de radio en ze zitten alleen in de auto gaan ze het niet afzetten en misschien zelfs meebrullen, maar als er iemand bijzit maken ze het met de grond gelijk. Belachelijk toch, niet?
In feite, hoe komt een band op Gazer Tapes terecht?
Op optredens en online kom ik bands tegen die volgens mij meer aandacht verdienen. Deze stel ik dan voor om een track of een heel album via Gazer Tapes uit te brengen. Als het me opvalt dat een goeie band maar 200 luisteraars heeft zal ik ze sneller mailen dan een band die 10.000 luisteraars heeft. De deal is eerlijk, ik hoef er echt geen geld aan te verdienen, dat doe ik al met mijn dagelijkse job. We verdelen de tapes naar inkoopprijs. Ik hoor meer en meer dat bepaalde platenmaatschappijen deals sluiten met bands waarin de band de volledige productie betaalt en dan een deel van de stock moet afstaan aan het label. Ze betalen dus in werkelijkheid om het logo van het label op hun release te hebben. Ik vind zoiets gewoonweg niet eerlijk en speel gewoon open kaart over de kosten en inkomsten.
Net zoals alle projecten, veronderstel ik dat Gazer Tapes ook een uit de hand gelopen hobby is en 24 uur van je leven in beslag neemt?
Het uitbrengen van album van een band op cassette is op zich niet zoveel werk. Je verzamelt alles en stuurt het door naar de fabriek, je maakt de Bandcamp in orde, je stuurt wat mailtjes naar de vaste promokanalen en klaar ermee. Maar compilaties als Gazers en Gazers #2 nemen wel enkele maanden werk in beslag, ja. Het verschil zit erin dat je contact moet hebben met 30 bands in plaats van met 1 band. Ik probeer de compilaties daarom ook te beperken tot 1 per jaar omdat ik er anders constant mee bezig zou zijn. Na verloop van tijd heb ik mijn weg wel gevonden bij het releasen. Je weet perfect wat er je te doen staat omdat je het al meer hebt gedaan.
De volgende vraag is een automatisch vervolg, is muziek het belangrijkste in het leven?
Dat is het altijd geweest en dat zal het altijd zijn. Op mijn elfde stond ik al naar Fountains of Wayne en Supergrass op Pinkpop te kijken. Als ik 70 ben zal ik waarschijnlijk naar de reünietour van Orange Black gaan luisteren. Ik koester de herinneringen en kijk uit naar de toekomst.
Je zit zelf ook bij bands, hoe combineer je dat allemaal?Aangezien ik geen kinderen heb en een nine to five job heb, heb ik van five to nine tijd om mijn eigen ding te doen. Er zijn 7 dagen in een week. Fake Indians en Poppel repeteren daarbij belachelijk weinig, dus dat is allemaal niet zo moeilijk.
Je zal er wel mee akkoord zijn dat de Belgische underground er één is om u tegen te zeggen. Wat vind je d’er zelf van en vind je dat de artiesten krijgen wat ze verdienen.
De Belgische underground is fantastisch. Ik merk wel op dat er een grote barrière is tussen Vlaanderen en Wallonië, dat vind ik persoonlijk spijtig, maar ik vrees dat dit altijd zo zal blijven. Misschien moet ik maar eens compilatie doen met allemaal Waalse bands denk ik nu. We moeten er zelf voor zorgen dat de artiesten krijgen wat ze verdienen, want Studio Brussel of HUMO zullen het niet doen, die zijn met andere dingen bezig. Figuren zoals Ronny Rens zijn geweldige steunpilaren voor de underground. Hij organiseert wekelijks optredens in JH Tijl in Diest, draait minder bekende maar wel keigoeie bands op Soul Food Radio en brengt sinds kort ook muziek uit via Ronny Rex Records (S/T door Ero Guro was de eerste release). Er is nog wel een tekort aan figuren zoals de Ronny, dus ik vrees dat de bands niet krijgen wat ze verdienen.
Ik heb het altijd vreemd gevonden dat zo’n onnozel klein land al decennia lang zo veel groept en vooral veel originele. Heb jij daar een verklaring voor?
Het lijkt wel dat wij Belgen gezegend zijn met een onuitputtelijke bron van creativiteit. Of denk ik dit gewoon omdat ik er zo dichtbij sta en is dit in andere landen ook gewoon zo, ik weet het niet. Of komt het omdat wij Belgen ervan uitgaan dat we het toch nooit gaan maken in het buitenland en zo gewoon onze goesting doen? Sommige Belgische bands hebben succes gehad in heel de wereld wordt gezegd, maar stelde dat echt iets voor? Ikzelf geef er eigenlijk ook niets om. Mijn dag is goed als ik mezelf muzikaal kan uitleven, muziek kan opzetten of een optreden kan gaan kijken, het is me eender.
Beperkt de rol van Gazer Tapes tot tapelabel, of ben je actief betrokken bij bijv. het organiseren van optredens?
Gazer Tapes is in principe enkel een label, maar in de praktijk komt dit er soms wel op neer dat ik sommige bands, zeker in hun beginfase, help bij het zoeken naar optredens. Zo heb ik enige tijd geleden besloten om Peuk bij elk optreden van Fake Indians mee te nemen omdat ik zag dat ze vooral in Hasselt, hun thuisbasis, speelden. Ik ging er vanuit dat ze daarna wel gelanceerd zouden zijn, want Peuk is gewoon goed. Nu zie ik dat ze meer en meer optredens binnenkrijgen. Ik vind dat ze dat verdienen en ik draag mijn steentje bij waar ik voel dat ik dat moet doen.
Vieze vraag: wie is de beste Belgische groep aller tijden en wie is nu de beste Belgische groep?
Voor mij is er geen ‘beste’ band. Muziek heeft geen superlatieven nodig. Ik som wel graag wat goeie bands voor je op die misschien nooit de nodige aandacht hebben gekregen: JF Muck, De Portables,, Believo!, Dead Man Ray, TMGS, Amber #2, Dolphins Into The Future en De Dannetels.
Met welke Belg zou jet best wel zien zitten om acht uur mee in een lift te zitten en wat zou je doen?
Ik zou liefst met niemand acht uur in een lift zitten eigenlijk, maar als het moet kies ik voor Stijn Stangl. Fantastische drummer die kerel, echt ongelofelijk. Tijdens die acht uur kunnen we dan repeteren om zo in 2019 terug te beginnen spelen met onze eerste band: Gasoline DC (math rock duo).
Wat zit er in de toekomstbol van Gazer Tapes?
The Third Kind, Maradona, Yonder Trips en Kloothommel. Zoek zelf maar uit wat dat allemaal is. En ik ben volop bezig met Gazers #3 natuurlijk. Deze gaat over de landgrenzen heen kan ik u al vertellen, maar we zullen de Belgische parels niet vergeten.
Waarom moeten mensen tapes van Gazer Tapes kopen?
Om de bands te supporten natuurlijk ! Al deze bands verdienen het om gehoord te worden. Als je geen geld hebt liggen, dan kan je alle albums gewoon streamen op onze Bandcamp.
Op gazertapes.bandcamp.com (enkel paypal), anders via gazertapes@gmail.com, of bij optredens van Poppel of Fake Indians natuurlijk.
Momenteel zijn deze nog verkrijgbaar:
Gazers #2
Beech – Teabag EP
bleak – Left single
Mood. – Laatavondlawaai
Fake Indians – Golden Drop EP
Fake Indians – D For Dental / Hot Fag EP
Fake Indians – Het Oerwoud Is Vlakby EP
