Wij hadden een gesprek met Rob, zanger/gitarist van de Oostendse punkband Eastwood. De band bestaat al sinds 2009, ze hebben ondertussen enkele line-up wissels gehad. Vorig jaar verscheen hun stevig album The Old New.
Als we over Oostende spreken, en over punkrock, postpunk etc…dan denken we aan het OHK van vroeger met zijn punkshows. Hebben jullie daar een startende link mee als oudgedienden, want de band Eastwood is best al een tijdje bezig.
Startende link is veel gezegd. We zijn allemaal begin/midden de dertig. [2000 – 2013] We maakten de nasleep mee van de Oostendse scene rond Betterfood, CMP, Pacha Mama … en de shows met de Satanic Surfers, Grimskunk, 59 times the pain… We groeiden op in het Ostend Maffia/BHC tijdperk. Shows van 7works, Ladbroke, Severance, Morda, Dedicted, Empathy, Disengage, Sfp, Flatcat, Brave Like A Cowboy… waren wekelijkse koek. De vele Jim and Eddy optredens in de OHK, beide velokoten, Broekrock in Hertsberge, Punkfest in Oudenburg, Groezrock… “We hitched along”, zeg maar.
We hadden een grote vriendengroep waarmee we de lokale shows afschuimden. Veelal met de fiets en een zak bier aan het stuur. Zelf muziek spelen zat er in het begin nog niet in en organiseren al helemaal niet. Ken Verleye (bassist) was er muzikaal al het vroegst bij met Ladbroke. Toen Jim and Eddy het voor bekeken hielden, namen Sam (gitarist Eastwood) en Ken Depelchin (alsook Ivo Offermans) het over met BIAV en andere organisaties. Zij brachten een derde adem met shows van The Flatliners, Streetlight Manifesto, The Unseen, Love Equals Death… Na een tijd raakte alles steeds meer versnipperd en aan de kust raakte het showgewijs in het slop.
Ikzelf (Rob) heb het nog een paar keer geprobeerd met shows van Rvivr, Leatherface en wat kleinere acts, maar zoals je wel zo vaak zult hebben gehoord, zakt de moed snel in de schoenen. Vrienden startten nadien nog OCHC waarmee ze hardcorebands boekten. Incendiary, Iceberg… Allemaal heel erg leuke tijden en enorm veel verhalen daaromtrent, maar na een tijd en na de zoveelste financiële tegenslag hielden ook zij dat voor bekeken. Niettemin fantastische tijden. Ik kan hier over blijven doorgaan en ik herinner me 37 en nog wat verhalen van tourende bands die bleven slapen en waarmee we tot een gat in de nacht feesten.
Op jullie Bandcamp pagina staat dat de band bestaat sedert 2009, maar echt van start ging in 2015, verklaar jullie nader voor de toch wel volle 6 jaar aanloop naar het serieuze werk, of begrijpen we dit verkeerd?
Eastwood ontstond uit een skatepunkband Paleface (2007 – 2009), waarbij Joachim Saesen (drummer) en ikzelf speelden. We namen onze bassist Stijn Vaneeckhoven mee en schakelden Anthony Rigo (gitarist A Hero Build en The Affect Heuristic) in op vocals. Later nam ik het over op vocals en Anthony op bas. We bleven wat ter plaatse trappelen. Speelden wel shows, namen af en toe iets op, maar brachten nooit iets uit. A Hero Build was toen ook goed bezig en Anthony en onze drummer tourden met die band een paar keer door Europa, brachten in tegenstelling tot ons, wel platen uit etc. Eastwood kwam altijd wat op de tweede plaats. No hard feelings hé! We namen wel nog een demo op in 2015, maar namen datzelfde jaar ook afscheid van Anthony. Ken Verleye (toen ook actief bij Maudlin) kwam erbij op bas en backings, A Hero Build was gestopt, muzikaal viel het beter op z’n plaats en we schakelden een tandje hoger.
Hoe moeilijk is het anno 2020 om als band shows of een platendeal te pakken te krijgen?
Dat gaat. We spelen ongeveer 10 à 15 keer per jaar en merken dat we meer aanbiedingen krijgen sinds de aankondiging van onze lp, maar het blijft zagen, mailen, messagen… Aan de kust en West-Vlaanderen is het mager. Als we spelen is het vaak in Wallonië, rond Antwerpen en Leuven. Heel af en toe steek ik zelf nog eens de handen uit de mouwen om bevriende groepen te helpen en iets in ruil te fiksen, maar dat is eerder uitzonderlijk. Labelgewijs zijn we enorm content dat we de steun hebben gekregen van Grof Zoet (label vd. OHK voor lokale bands) en Nosebleed Records op vlak van de vinyl en tapes! Ze maakten het voor ons financieel iets dragelijker, want ’t is niet goedkoop hé!
Jullie werkten reeds samen met Serge Feys voor de 8400 compilatie…kan je ons daar wat meer over vertellen, over de productie én over de compilatie uiteraard.
De 8400 compilatie is een project gestuurd vanuit het cultuurcentrum De Grote Post onder begeleiding van Serge en Sam Serruys(!). Serge houdt (nog altijd) de vinger aan de pols op muzikaal vlak in Oostende en koos ons, samen met 4 anderen, uit om daaraan deel te nemen. We spraken af om vijf nummers op te nemen, met het oog op een ep na het uitbrengen van die compilatie, maar dat werd nooit volledig uitgevoerd. Uiteindelijk kwamen er drie nummers uit op de compilatie. De andere twee werkten we niet af. Voor ons de eerste echte waardevolle studio-ervaring. Productiegewijs kon dat beter, maar dat ligt vooral aan onszelf in combinatie met tijdsgebrek bij hen. Ze moesten vijf bands inblikken op 2 maand tijd. Echt, alleen maar lof voor hen. Enkel spijtig dat we onze eerste eigen release dan maar weer eens op de lange baan schoven.
We horen gelijkenissen, als we er al een stijl mogen op plakken… met Propaghandi, Leatherface, Hot Water Music…een beetje vergeten bands die in de jaren 90 wel meer gesmaakt werden. Hoe en waar ontstond de liefde voor dat genre?
Ik spreek voor mezelf. Bij mij begon alles met Satanic Surfers, At The Drive In, RKL, Shelter, As Friends Rust…. na verloop van tijd neigde ik meer naar emopunk, grufpunk, whatchamaycallit. De liefde voor HWM en consoorten begon voor mij met een punk-o-rama waar Jack Of All Trades opstond. Fantastsich nummer. Nadien volgenden bands als Dillinger Four, Leatherface, Latterman, Cornflames… Propagandhi zweeft daar wat tussen en ben ik hard beginnen appreciëren vanaf Today’s Empire Tomorrow’s Ashes. Ik denk dat we met Eastwood iets van alles willen doen. Soms iets teveel, waardoor niet iedereen snapt waar we naartoe willen. Het is allemaal zeer periode-gebonden en we zitten met vier mensen in een band waarvan de muzikale smaak enorm verschilt.
Vertel aan de lezer waarom Eastwood zou moeten geboekt worden in de zalen, en waar jullie plaat kan gekocht worden? Tijd voor wat promopraat!!
Shit, de moeilijkste vraag. Je boekt ons omdat je tussen al het hardcore- en punkrockgeweld een band wil die het typische geluid wat kan breken. Rauwe, dynamische muziek boordevol melodie en ritmewisselingen. We should get your head going or your feet tapping.
Onze lp moet je, denk ik, een paar keer opleggen om volledig mee te zijn. Er zitten redelijk wat lagen in en het is niet mogelijk om alles in één luisterbeurt te hebben gehoord. Je kunt ze kopen tijdens een show, in de OHK, in de distro’s van Nosebleed Records en Bearded Punk Records. We kijken ook om ze in de rekken van een aantal platenwinkels te krijgen.
Hoelang schreven jullie aan dit album, en hoe schrijft Eastwood een plaat.. afgewerkte nummers of jammen in de repetitieruimte?
The Old New, het oudste nummer, is acht jaar. De twee recentste een paar maanden.
Meestal kom ik af met een aantal opeenvolgende riffs. Daarop wordt dan voortgebouwd. Sam neemt de melodieën voor z’n rekening en Joachim en Ken zorgen voor een solide ritmische muur. Teksten ontstaan veelal uit slagzinnen die ik hier of daar eens heb neergeschreven. Op Safe And Sound stonden bijvoorbeeld nog geen vocals. Die hebben we tijdens het opnemen uitgewerkt. Dat is wel goed uitgedraaid, vind ik.
Welke andere Belgische bands moeten we zeker in het oog houden?
Ik ben enorm slecht in het volgen van releases, nieuwe bands etc. Dirk. vind ik wel héél erg goed! Teen Creeps volg ik ook vanuit een ooghoek. Als ik lokaler kijk, dan noem ik in één adem: BRLRS, Nealions, Mother, Seagulls en Lethal Injury! Ik kan 1001 bands uit het punk/HC-circuit vermelden, maar dan vergeet ik ongetwijfeld één, dus dat doe ik liever niet.
We merken steeds vaker dat bands kiezen voor een release op vinyl, een schare bands durft zelfs de cassette terug op de kaart te zetten. Hoe zien jullie dit evolueren?
Ik kan mis zijn, maar ik heb het gevoel dat we op vlak van streaming t.o.v. fysieke aankopen opnieuw beter zitten dan een aantal jaren terug. Mensen willen iets in hun handen hebben in plaats van iets dat op een server staat ver weg. De shops waren ten dode opgeschreven, maar kijk, onlangs kwam er in Oostende zelfs een vinyl-shop bij, “Retro Shack”. “De Ostendsche Ploate” bestaat ook nog altijd en zet steeds meer in op vinyl… Alles komt terug. Het lijkt wel alsof we op zoek zijn gegaan naar beter, maar tot het besef zijn gekomen dat ‘het betere’ eigenlijk niet meer is dan een goeie additie.
Wat houdt jullie wakker als band?
Als band willen we ons boven alles amuseren! Shows spelen, enthousiastelingen spreken en plaatjes verkopen komen op een gedeelde tweede plaats. Twee uur onderweg zijn naar een show, een goeie set spelen, muziek checken, mensen leren kennen, daar draait het om. Het is nog nooit een opdracht geweest. We zijn altijd content dat we mogen optreden en even het huis uit zijn. Persoonlijk, het feit dat ik wil dat m’n zoon in een goeie wereld kan opgroeien. Waar mensen respect hebben voor elkaar en naar elkaar luisteren. We leven in tijden waar een mening naar waarde hoger wordt ingeschat dan empirisch bewijs, ronduit geschift.
Last words/shout outs?
Even Kris Vannecke (Maudlin) in de kijker zetten. Fantastische mens die ons in z’n vrije tijd heeft geholpen met het opnemen en mixen! Wijzelf en onze portefeuille zijn die mens eeuwig dankbaar! Nick Vanhove: onze trouwe chauffeur, fotograaf en ronduit aangename beer! Pierre en Laurent van AEM-project voor de vele kansen en zoveel anderen die ons in de afgelopen jaren hebben geholpen! Op naar de volgende tien jaar. Ah ja, wat moeten we anders doen op een woensdagavond? En de mannen van Rich Widows kunnen niet zuipen. Dat wil ik er ook nog even bij vermelden.
Hans Verbeke
