Binnenkort kun je Neon Electronics zien als de support act tijdens de afscheidsconcerten van Front 242. Speciaal daarvoor – en ook omdat het een keigoed nummer is – besloot Dirk Da Davo om samen met Glenn Keteleer (en live met Pieter-Jan Theunis) de classic Factory Walk te herwerken. Luminous Dash spraak met Dirk over de totstandkoming van deze eigentijdse versie.
Je hebt met Neon Electronics het nummer Factory Walk van The Neon Judgement heropgenomen? Waarom precies dat nummer?
Oorspronkelijk wilden we Factory Walk toevoegen aan onze livesets van vorig jaar op enkele festivals in Spanje. Dat beviel ons wel, en toen zijn Glenn en ik met die livebasis aan de slag gegaan in de studio. Het was al een tijd geleden dat we nog iets hadden uitgebracht, en met het oog op de supportconcerten voor Front 242 in januari 2025 in Gent, leek het een goede gelegenheid om in het kader daarvan wat animo te brengen en de opname digitaal te releasen. Ook omdat het wat een viering is: het was de eerste single release voor The Neon Judgement en dat is volgend jaar ook al 45 jaar geleden. Het The Neon Judgement-afscheidconcert in Ancienne Belgique is ook 10 jaar geleden en met Glenn werk ik ook al 15 jaar samen. So, let´s celebrate en we gaan terug naar start, dacht ik zo. Dus omdat we aan de track gewerkt hadden met het oog op de concerten en het resultaat ons beviel.
Is het de bedoeling om ook andere nummers van The Neon Judgement her op te nemen?
Neen niet echt, we hebben tot nu toe 3 reworks van The Neon Judgement met Neon Electronics gedaan: Tv Treated, Schizofrenic Freddy en nu Factory Walk. Dat is een mooi trio en ik denk dat we het daarbij gaan houden.
De sound van het nummer toen was vernieuwend en dat voelt ook nu nog steeds zo. Wat heb je precies veranderd?
Klankgewijs is het vooral Glenn zijn werk. Hij staat als producer voor de track. Structureel is er niets aan veranderd buiten de intro. Voor mij is het de krachtigste versie die er gemaakt is. Glenn heeft de technische kennis, het materiaal en de capaciteiten om de rework een eigentijdse soundupdate te geven. Weet je, toen Frank en ik toentertijd uit de studio kwamen en achteraf de eerste opname van de Factory Walk 7” single herbeluisterden, waren we er niet erg gelukkig mee. Het was niet geworden wat wij in gedachten hadden door ons gebrek aan studio-ervaring. Maar goed, het was een aparte sound die we hadden en die deed het hem. Deze keer is dat gevoel er helemaal niet. Het is een sterke productie van Glenn.
Laten we eerlijk zijn, het is een classic. Ook al is het je eigen nummer had je schrik dat sommige vastgeroeste fans het over heiligschennis zouden hebben?
Neen absoluut niet wegens de hierboven aangehaalde redenen. Ik probeer muzikaal ook met mijn tijd mee te gaan… en de vastgeroeste fans kunnen dan naar één van de vorige versies luisteren hé, no sweat. Niemand is verplicht om mij te volgen in het hedendaagse.
Hoe zijn de reacties?
Erg goed mag ik zeggen. Glenn heeft onder zijn alter ego RADICAL G ook een fijne Dystopian Rework gemaakt van het nummer die alvast airplay en goeie comments kreeg bij Dave Clarke’s White Noise Radio Show. Bij Marcel Vanthilt heb ik hem ook al horen passeren in zijn programma op Willy Radio. En er zijn erg veel positieve commentaren op de socials… So we are happy!
Het origineel klonk vrij Suicide, de remake nog meer Suicide. Toeval?
Dat is zeker toeval. Toen we met The Neon Judgement de eerste opname maakten van Factory Walk, kenden we Suicide zelfs nog niet. Suicide hebben we pas leren kennen nadat de The Neon Judgement Concrete 7” single uitkwam en een vriend die dit hoorde zei: “Dat klinkt als Suicide.” Toen zijn we pas naar de muziek van Suicide beginnen luisteren. Dat was dus na Factory Walk. Dus jazeker, puur toeval.
Grappig of triest, maar het nummer sloot perfect aan bij de wereld zoals hij toen was en nu past de remake perfect bij de wereld van vandaag. Dit kan je toch niet gelukkig maken?
Dat is een moeilijke vraag. Ik voelde de innerlijke behoefte om eens iets heel erg donkers te doen. Als artiest probeer je de vinger aan de pols te houden en de tijden te reflecteren zoals ze zijn. Het is geen vrolijk volkslied. Maar geluk betekent voor iedereen wat anders. Misschien ligt geluk voor mij in het maken van een donker stuk muziek. Het is ook therapeutisch: een weerstand reflex tegen de alom heersende waanzin. I was born in the dark and I try to deal with it, and heal with it I guess. (lacht)
Neon Electronics doe je met Glen Keteleer en Pieter-Jan Theunis. Hoe groot was hun inbreng, want Factory Walk is toch jouw kindje?
Ja, een kindje van mij en van TB Frank. Het is een dominant elektronisch nummer: we waren niet op zoek naar een rocksound met basgitaar, dus PJ ontbreekt op deze opname. Maar PJ is voor de groep zeker een vaste meerwaarde. Bij liveconcerten hebben we een ander verhaal en spelen we het wel met basgitaar. Het krijgt dan de extra PJ-vibe waar we live naar zoeken. Dus in de basis is de rework een co-werk tussen Glenn en mijzelf. En Glenn deed de eindproductie.
En was het vroeger beter dan nu?
Vroeger was er voor jonge muzikanten perspectief, demo maken, repeteren en demo’s leuren bij de platenfirma’s in de hoop een plaat gereleased te krijgen. Door een totaal gebrek aan een rendabele financiële structuur in de muziekbusiness zoals hij nu is, mits de absurd karige streamingopbrengsten en het daarmee ook gepaard gaande verlies aan auteursrechten, is die optie quasi nihil geworden voor de meesten. Muzikanten werden koud gepakt door de digitalisering van hun werk. De digitale elite was al vergeten dat hun leveranciers mensen van vlees, bloed, en met een ziel zijn denk ik. Not so nice at all. Welk label kan er veel investeren als er niet genoeg inkomsten te genereren zijn? En dan spreek ik nog niet over de komst van AI in de muziek. Ik zie de toekomst van de muziek somber in. Ik heb het sowieso niet voor digitalisering in vele sectoren, laat het ons menselijk houden en rekening blijven houden met mensen aub. Maar dat lijkt mij een kreet in het ijle. Het publiek staat daar niet of amper bij stil. Ten tijde van de nineties music piracy wel, toen werd erover geschreven, maar ondertussen is dat normaal geworden. Vroeger was het misschien niet zoveel beter, maar zeker en vast wel veel veel leuker!
