De Brusselse band Mazimpakas heeft twee nieuwe schier briljante songs vrijgegeven.
Laisse-moi is een dijk van een song. Maar mogelijk gaat het nummer Boum boum straks met alle aandacht lopen. Geen bla bla, maar wél een regelrechte afrogaragerock-sound waarmee Vévé ‘Shake’ Mazimpaka en haar sparring-partner Urundi Lack in de boksring treden. Een bokser-song waarin Vévé met een schalkse glimlach uppercuts uitdeelt. Met gestelpte bloedneus en bekomen van onze knock-out stellen we Urundi en Vévé toch enkele vragen.
Wie zijn jullie eigenlijk? En wat mogen we verwachten?
Urundi: Mazimpakas! Een nieuw album! KICK OUT the rubbish wordt de titel. Een stem, een gitaar en een drumset. Géén overdubs. Vévé (Véronique) ‘Shake’ Mazimpaka schreef de teksten en is de stem van Mazimpakas. Mark ‘Lakke’ Vanbinst aka Urundi Lack is gitarist en composer. Ti is drummer Rudy De Cremer. Producer Staf Verbeeck is gekend van Orange van Metal Molly en The Romans. Vévé is het hart van de groep. Ze zingt in verschillende talen waaronder een zelf verzonnen Creools. En Urundi kreeg daags voor de opnames een ongeluk en bleef een kwartier buiten westen.
Wanneer is de release ?
Urundi: Nu pak je ons in snelheid. De nummers zijn pas opgenomen en gemasterd. Het plan is om de cd in eigen beheer uit te brengen en op de gebruikelijke streamingdiensten (Bandcamp, Spotify, Deezer) te plaatsen. Maar we zijn ook verplicht een rondvraag te doen bij de platenlabels. Die hebben een betere logistiek. En als het kan brengen we ze ook uit op vinyl. Maar de wachttijden belopen één jaar. Verdomme!
Het zijn twee straffe songs, maar wat is verhaal achter de liedjes?
Vévé: Laisse-Moi is een ode aan iedereen die zijn goesting kan/mag/wil doen. Wanneer je een mooi evenwicht vindt tussen wat moet en niet moet ben je een gelukkige mens.
En Boum boum is een ode aan mijn overleden vader Ernest. Stel je voor: ik was een puber van 16 toen mijn 40-jarige vader het slachtoffer werd van een aanval en verlamd raakte. Ondanks die aanval op zijn leven, waardoor hij dertig jaar verlamd was, is hij steeds optimistisch gebleven. Door hem heb ik leren opboksen en alles leren relativeren. Ik heb een geweldige drang om mijn goesting te doen, maar dat kan niet altijd. En dat komt omdat ik vroeg in mijn leven geconfronteerd werd met ‘verantwoordelijkheid’. Je moet je een weg door het leven boksen.
De groepsnaam is een verwijzing naar de familienaam van Vévé? Wat betekent Urundi, je artistieke voornaam.
Urundi: Urundi is een verwijzing naar Burundi Black of de Rwandese koninklijke dansers: de Intore. Hun hedendaagse dansen en ritmes zijn gebaseerd op oude oorlogsdansen. Samples daarvan werden eind jaren 70 gebruikt in een newwavesingle. Ik kreeg de bijnaam van Wim Punk van The Wolf Banes.
Vévé is ook een naam voor voodoo-symbolen. Het staat ook voor nog niet gekende toekomst. De bijnaam ‘shake’ kreeg ze in haar jeugd door haar gemengde afkomst en haar moves op de dansvloer. Het voorval met haar vader heeft haar ook letterlijk door mekaar ‘geshaked’ en dat vandaag de kracht om steeds nieuwe dingen te zoeken. Mazimpaka staat voor het duister verleden.
Vévé: Mazimpakas komt inderdaad van mijn familienaam. Het is een koninklijke naam. Mijn Congolese vader kreeg de naam van zijn Rwandese moeder. De koning in Rwanda, de Mwami, heeft altijd het laatste woord. En zo heeft Mazimpaka de connotatie met ‘trêve de discussion’ oftewel ‘einde discussie’.
Vévé en Urundi, jullie zijn ook bekend van het geweldige bandje La fille d’Ernest. Blijft die band bestaan?
Vévé: Natúúrlijk! Ik ben de dochter van Ernest. Hahaha! De groep ligt nu even stil wegens gezondheidsperikelen van een groepslid. En omdat ik geen zittend gat heb, kwam Mazimpakas.
Urundi: Na mijn vertrek bij The Scabs hebben we La fille d’Ernest opgericht. Door de platenkast van haar vader kreeg ik de Congolese rumba-microbe te pakken. Die 6-koppige band klinkt Afrikaanser. Eigenlijk is Mazimpakas toevallig ontstaan. Organisatoren vroegen of La fille d’Ernest wegens plaatsgebrek niet met minder groepsleden kon komen. Door die beperking wordt onze sound agressiever en zo ontstond onze afrogaragerock-sound. En zo wordt ook verschil tussen beide groepen gemaakt. Vóór de lockdown hebben we een concert gegeven in de AB-Club in Brussel. Volgens de organisator Marc Decock waren we die avond zelfs beter dan het hoofdprogramma. Dat heeft ons een extra push gegeven.
Waar situeren jullie je binnen de afrogaragerock? Hebben jullie nog andere invloeden?
Urundi: Om ‘African garage rock’ te spelen, de naam spreekt voor zich, laten we ons inspireren door oude en vooral hedendaagse garagerock. Maar ook Congolese soukous biedt inspiratie. Er zijn de twee belangrijke verzamelplaten Cazumbi (African Sixties Garage vol. I en vol. II nvdr.). Heerlijk hoe Afrikanen reeds in de jaren 60 Westerse rock probeerden te imiteren, maar toch hun eigenheid wisten te bewaren. Later had je MC5, waarvan we Kick out the jams coveren. Vandaar ook de verwijzing naar onze albumtitel KICK OUT the rubbish. Langs Afrikaanse kant zijn Bavon Marie Marie en de Franse punkrockster Lizzy Mercier Descloux even belangrijk voor ons. Sommige nummers van ons album hebben dus een hedendaagse garagerockkleur en andere zijn meer Afrikaans. En nog andere zijn een mengeling hiervan. De basis is hiermee gelegd. Maar Mazimpakas moet in de toekomst nog veel ontdekken. Boeiend.
Tekst: Hindrex
