Crowd Of Chairs, een band die toch al een jaar of vijf een gevestigde waarde is in ons muzieklandje. De groep bestaande uit Benjamin Caes (bas, stem), Mitch Van Laecke (gitaar, stem) en Manu Mahie (drum) bracht vorige maand het sublieme Mod Kid With Dog uit. Met een buitenlandse tournee en lovende kritieken, kan 2020 wel eens het jaar van de grote doorbraak worden als het coronavirus geen stok in de wielen steekt. Wij hadden een gesprek met Benjamin.
Hoe is Crowd Of Chairs eigenlijk ontstaan?
Mitch en ik zijn reeds 15 jaar vrienden. We leerden elkaar kennen in de kunstacademie in Brugge. Samen met Arne Lannoo hadden we toen de band Deer. We speelden post hardcore, sludge, idk… Manu, drummer bij COC, had toen een diy opnamestudio in Brugge. Hij was nauw betrokken bij Deer en nam de eerste ep’s op. Hij ging mee naar shows en werd een goede vriend. Toen we met Deer aansluiting vonden bij het label van Joppe Berhaege, live fast die young, was de band eigenlijk al op sterven na dood. We hebben coole dingen gedaan met die band. Je kan stellen dat dit een geweldige leerschool was en verklaart waarom Crowd Of Chairs zo snel van de grond gekomen is. Een vijftal jaar terug speelden we met Deer onze laatste show in het Gouvernement in Gent. Op diezelfde LFDY showcase speelden Mitch, Manu en ik ook onze eerste Crowd Of Chairs show ooit.
Naar welke bands luisteren jullie zelf zoal en welke hebben invloed gehad op COC?
We hebben elk afzonderlijk een erg verschillende muzieksmaak. Los van het genre dat we zelf brengen, worden thuis ook veel rustigere platen opgelegd. Follakzoid, Mount Kimbie, King Krule, Portishead, Mac Demarco, Beak>… Zo kan ik nog wel een tijdje doorgaan. Desondanks zijn er ook veel raakpunten, die vinden we vooral terug in alt-rock uit de laatste 20 jaar. Bands als Liars, No Age, Holograms, Ice Age, Metz, Eagulls, The Oh Sees, DIIV, Total Control, Part Chimp, etc…
Zijn jullie nog actief in andere bands?
Manu bedriegt ons aan de lopende band. Hij is mede-oprichter en bezieler van Youff, speelt sporadisch bij het Antwerpse garage collectief Moar en god weet waar nog allemaal. Ikzelf heb plannen om mij te engageren in een andere reeds bestaande band. Maar daar kan ik nu nog niet veel over zeggen. In tijden van corona wordt er veel op de lange baan geschoven.
Tijdens de optredens vloeit er altijd een enorme energie uit jullie, ik kan me inbeelden dat een set spelen wel intens en vermoeiend kan zijn? Als we Manu bezig zien, hij slaat er alleszins wel lekker op los?
Manu is zeker ons paradepaardje. Mensen die de show gezien hebben komen achteraf naar mij om te zeggen hoe goed onze drummer wel niet was. Eigenlijk zijn we alle drie drummers. Dat zorgt ervoor dat we erg kritisch zijn. Nu, hij is de beste van ons allemaal, vandaar dat hij ook op die stoel zit. We spenderen veel aandacht aan ritmes en groves, zeker op Mod Kid With Dog is dat goed te horen.
Live geven we altijd net dat tikkeltje extra. Alles gaat 5bpm sneller, we spelen harder. We hebben al vaak geprobeerd om daar op te letten maar tevergeefs.
Mod Kid With Dog is nu een maand uit, hoe zijn de reacties op de nieuwe plaat?
In eerste instantie goed! We kregen goede pers, het momentum was daar. Op de vooravond van onze eerste reeks release shows gooit corona roet in het eten. We deden eind februari een pre-release feestje bij Weekday in Gent, een heel aparte ervaring, maar wel super cool om te doen. Dat smaakte naar meer. Voorlopig blijven we dus nog even op onze honger zitten.
Ik ben zelf erg blij met het album, goede songwriting, geen fillers. Ik hoop dan ook dat de mensen de tijd zullen nemen om het te ontdekken en uit te luisteren.
Is er een verschil met de andere albums?
Fuck Fuck Fuck was een creatieve uitbarsting, waar bitter weinig aan geschaafd is geweest.
Muziek maken is voor ons, zoals voor zovelen een vorm van expressie. Iets eruit gooien, iets van je af spelen. Daarom is alles aan die plaat ook zo eerlijk en oprecht. De ene kopstoot na de andere zonder veel rekening te houden met songstructuren. Ik kan me voorstellen dat het een zeer moeilijk album is om in één keer uit te luisteren. Onze vorige releases zijn in het algemeen een samenraapsel van losse ideeën, bij Mod Kid With Dog hebben we meer aandacht besteed aan het creëren van een coherente sound en er zit meer continuïteit in het album. Al zeggen bepaalde critici dan dat het teveel van hetzelfde is. ’t Is ook nooit wel hé! Daarom: geen compromissen.
Jullie staan op het punt om door te breken, helaas door de gekende omstandigheden staat dit nu eventjes on hold. Ik neem aan dat dit een harde slag is? Hoe gaan jullie hier mee om?
2020 moest ons jaar worden. Alles is on hold gezet. Onze releaseshows, de tour,… SUPER KUT, maar ja het is voor iedereen zo. Nu hopen we dat het merendeel van de geplande shows kan verplaatst worden naar het najaar, maar daar hoopt iedereen natuurlijk op. Ik heb wel enorm veel vertrouwen in Toutpartout. Dit is ook voor hen een ongeziene situatie, ook zij hebben dit nog nooit meegemaakt.
Wat vinden jullie zelf van de Belgische muziekscene?
Ik heb altijd graag geluisterd naar bands van bij ons. Waar is de tijd dat labels als Vlas Vegas & Kinky Star records met de ene coole release na de andere kwamen. (Oeps oude vent alarm)
Er bestaan veel kleine scenes naast elkaar. Al heb ik het idee dat een aantal mensen serieus hun best aan het doen zijn om te verbinden. Wat zeker ook kan gezegd worden van Kobe en Fenne van sentimental. Ze hebben naar mijn gevoel erg interessante acts in huis. Bands die erg internationaal klinken. Ohio Mark, Sunflower, Fornet, Rumours,… Veelbelovend allemaal.
Ik heb ook veel respect voor iemand als Jonas Messelier. Hij probeert verschillende alternatieve groepen en genres bij elkaar te brengen. Dat is de juiste instelling. Het moet maar eens gedaan zijn met die houding van ieder voor zich, het lijkt soms een wedstrijd.
Er is enorm veel talent in België, dat staat zeker vast met een serieus overaanbod als gevolg. Wat mij dan opvalt is dat veel bands onder de kerktoren blijven spelen en elkaar van alles in de weg leggen. Daarmee maken ze het zichzelf wel erg moeilijk. België is zo klein.
In plaats van te besparen op deze sector zou onze regering net moeten inzetten op het ondersteunen van Belgische groepen in het buitenland. Mocht alle talent van hier goed omkaderd worden, de ene na de andere band zou het ver kunnen schoppen.
Hebben jullie nog een advies voor beginnende bands?
Probeer gewoon lekker je eigen ding te doen. Iets maken om in de gratie van professionals te vallen lijkt me een dom idee. Niemand heeft nood aan een zoveelste Stake of Raketkanon, stay true to yourself. Als het goed is dan gaat die omkadering er wel komen. En stel jezelf de vraag of het wel dat is wat je wil. Er is niets mis mee met zelf de touwtjes in handen te nemen. Wat je zelf doet…
Tot slot, wat zijn jullie toekomstdromen als band?
Ik hoop nog een mooie tour te kunnen doen met Mod Kid With Dog. Nu hebben we nog niet de kans gehad om het album ten volle te promoten en dat zou enorm jammer zijn. Technisch werkloos zijn heeft natuurlijk ook zijn voordelen. Tijd om veel muziek te luisteren, zelf shit te maken. Eens verder doen aan die nummers die al een hele tijd in mijn hoofd zitten.
Verder hoop ik ooit eens te kunnen samenwerken met een buitenlands label. Iets als Matador, Captured Tracks, Rough Trade of waarom ook niet, Sub Pop.
