Jammer genoeg is de taalgrens in België vaak ook een muzikale grens. In Wallonië en Brussel zijn Coline & Toitoine gekend als beloftevolle talenten. Zo speelden ze reeds op verschillende grote Brusselse en Waalse festivals. Ook bij Studio Brussel en Radio 1 passeerden ze al de revue. Op Spotify verzamelden ze al meer dan anderhalf miljoen streams. Het duo schoot onlangs hun eerste ep SOMA op de wereld af. Hoog tijd dus om in Brussel op de koffie te gaan en het jonge duo beter te leren kennen!
Laten we beginnen met het begin. Hoe hebben jullie elkaar leren kennen?
Toitoine: We hebben elkaar ongeveer drie jaar geleden op vakantie leren kennen in de Périgord, in Frankrijk. We waren daar allebei op vakantie en kwamen elkaar tegen. We ontdekten dat we beiden van België afkomstig waren en muziek speelden. Later spraken we in België nog met elkaar af.
Het zijn nu zware tijden voor artiesten. Hebben jullie veel plannen moeten cancelen door de coronapandemie?
T: We hebben toch twee grote shows die we moesten afgelasten. We hadden een show in New York en een show in Zweden. Dat zouden de eerste shows geweest zijn die ver buiten België hadden plaatsgevonden. Dus dat was wel jammer.
Coline: Hopelijk kunnen we die volgend jaar inhalen!
Jullie hadden reeds een aantal singles die goed ontvangen zijn. Die staan nu niet op de ep. Jullie hadden er ook voor kunnen kiezen reeds een goedgevuld album uit te brengen. Waarom gingen jullie toch voor een plaat met allemaal nieuwe songs?
C: Dat was een weldoordachte keuze. We wilden echt een verhaal vertellen met de plaat. De ep is namelijk gebaseerd op een boek, genaamd Brave New World, dat we beiden hebben gelezen tijdens de lockdown. Daarom heet onze nieuwe ep ook SOMA. Dat is de drug die personages in het boek moesten innemen (om geestelijke noden te bestrijden red.). Zodra we de idee kregen om een verhaal te vertellen met het boek hebben we besloten om van nul te beginnen. We wilden echt een plaat maken met een verhaal die zowel in een ruk beluisterd kan worden alsook alle nummers apart.
Wij hebben gehoord dat jullie effectief in de slaapkamer nummers opnemen. Is dat echt zo of is het eerder bij wijze van spreken?
T: Voor de opnames van de ep namen we de singles echt in Coline’s slaapkamer of mijn slaapkamer op. Nu hebben we de demo’s van de plaat ook in de slaapkamer opgenomen, maar voor de finale opnames hebben we er toch voor gekozen in de studio op te nemen om meer precieze opnames te verkrijgen.
Deed je dan ook alle mixing en mastering zelf?
C: Voor de opnames van de singles die niet op de ep staan heeft Toitoine alle nummers zelf gecomponeerd, geproducet, gemixt en gemasterd. Nu hebben we samengewerkt met Adenine Records in Brussel. Zij hebben ons nu geholpen met het mixen en masteren maar wij hielden natuurlijk altijd een vinger aan de pols.
T: We hebben bij wijze van spreken hand in hand samengewerkt met de studio engineer. Het was zeer cool om zijn visie en expertise te horen en toch het resultaat te bekomen dat we voor ogen hadden.
Dus jullie zullen dan in de toekomst in de studio blijven opnemen in plaats van de slaapkamer?
C: Ja ik hoop het wel, hoewel we tot het besef zijn gekomen tijdens dit proces dat de takes die je in de slaapkamer maakt, soms beter zijn omdat je meer op je gemak bent in een vertrouwde omgeving en je soms meer je gevoel in de zangopnames kan leggen. Ook als de microfoon minder goed is dan die in de studio. Dus misschien zullen we ook nog in de slaapkamer opnames maken, maar dan met een betere microfoon… Toch was mixen en masteren in een studio zeer interessant om te doen met een professional.
Kan je ons wat meer vertellen over jullie songwritingproces? Schrijven jullie de songs samen of maakt Toitoine bijvoorbeeld een track en schrijft Coline daar dan teksten voor?
T: Voor deze ep hebben we echt vaak samen geschreven omdat we met elkaar de quarantaine periode hebben doorgemaakt. Daardoor hebben we samen bijna alle stappen van het schrijfproces samen doorlopen.
C: We zijn ook vanuit een ander werkproces gestart bij de plaat. Normaal kom ik met een idee voor een melodie of Toitoine met een begin van een beat. Voor de ep hebben we eerst papieren op de muren geplakt en alle thema’s waarover we wilden schrijven per nummer opgeschreven.
T: Dat deden we omdat we voor elk nummer op de plaat een ander genre en thema wilden behandelen. Dus hebben we een lijst gemaakt met muzikale ideeën die we in zeven nummers hebben opgedeeld. Daarna hebben we de nummers gemaakt met de beperkingen van de thema’s die we onszelf hebben opgelegd.
Hebben de nummers dan allemaal iets te maken met passages uit het boek of hoe moeten we dat zien?
C: Neen niet helemaal. Het boek is gebaseerd op een dystopie van de sociale samenleving. Onze ep is ook op de negatieve kenmerken van onze samenleving gebaseerd maar los van de thema’s in het boek. Under My Arms gaat bijvoorbeeld over de sociale druk om te voldoen aan de normen van de samenleving. Zo vond ik de eerste keer dat ik het haar onder mijn armen schoor oprecht eng. Toch deed ik het omdat de samenleving dat van ons verwacht. AI Lovestory gaat dan weer over een romance tussen een robot en een mens. Dat zijn thema’s die ook echt gebeuren of kunnen gebeuren en de limieten in onze samenleving opzoeken.
Voor Under My Arms hebben jullie een zeer dansbare disco/funky sound, bij Welfare Queens horen we dan eerder een stevige trapbeat. De plaat heeft dus een zeer variabel palet aan genres. Is dat iets wat jullie in de toekomst gaan blijven doen, of zijn jullie opzoek naar een eigen unieke sound?
C: Het is al iets wat we van in het begin doen. Alle songs hebben een verschillende vibe. Soms maken we akoestische nummers, soms meer electropop. We willen geen limieten zetten op onze creativiteit, denk ik. We schrijven onze nummers zoals ze bij ons opkomen.
Hebben jullie dan ook dezelfde muzieksmaak of luisteren jullie zelf naar geheel andere genres?
C: Ik denk dat we echt wel een verschillende muzieksmaak hebben. Toitoine luisterde toen hij klein was veel naar klassieke muziek. Nu luistert hij vooral naar elektronische muziek.
T: Ja, ik denk dat ik twaalf jaar oud was toen ik pas echt andere muziek begon te ontdekken dan de klassieke muziek die ik al kende. Nu probeer ik naar alle genres te luisteren die ik maar kan ontdekken en wil ik graag een bredere kijk krijgen op het muzikale spectrum.
C: Ik luister bijvoorbeeld heel graag naar Lorde. Ik hou echt van de verhalen die ze vertelt en ik hou van haar stem. Als ik dan een andere artiest moet noemen dan is dat MØ. Ik hou ook van echt van haar stem.
T: En dan zou ik ook nog Finneas O’Connell (de broer van Billie Eilish, red.) willen aanvullen bij mijn grote invloeden. Hij benadert net zoals wij ook de nummers telkens vanuit een andere stemming en een ander genre. Er is niet een specifiek genre dat je kan toewijzen aan Billie Eilish en daar hou ik ook echt van bij artiesten.
Jullie hebben reeds een aantal mooie videoclips gereleaset. Komen jullie zelf met de ideeën over hoe de clip er moet uitzien?
T: Wij hebben vaak een idee rond een videoclip en gaan dan op zoek naar een videodirector die de juiste sfeer kan creëren rond de nummers die wij voor ogen hebben. Op de set werken we dan samen om een meer precies scenario uit te werken. Op de set geven we ons idee en de videodirector zorgt dan vanuit zijn artistiek standpunt dat we een mooi geheel krijgen.
Voor ons steekt de song Lâchez-Moi er echt bovenuit op de plaat. Het is helemaal anders dan de dreampop en de feelgood sound op rest van de plaat. Heeft dat nummer ook voor jullie een speciale betekenis?
C: Jazeker! Het is het eerste nummer dat we releasen in het Frans. Het is ook de eerste song die Toitoine heeft geschreven waarbij hij de tekst is beginnen schrijven. De song behandelt ook een zeer zwaar onderwerp. Het gaat onder meer over een oudere vrouw die haar leven altijd ten volle heeft geleden maar nu ouder is en dat dus in mindere mate kan. Het was ook zeer intens om het nummer in te zingen. Toitoine zingt trouwens ook voor het eerst in een nummer van ons.
Is dat iets wat jullie in de toekomst meer zullen doen, beiden zingen in jullie songs?
C: Dat weten we nog niet. We willen geen limieten zetten op ons creatief proces, we doen gewoon wat goed voelt voor ons. Maar we kijken er in ieder geval wel naar uit om dit live op het podium te brengen.
T: Ik moet mijn stem dan nog wel trainen want ik zing anders nooit. Het was dus moeilijk om in de studio goede takes te hebben. Vooral omdat de stukken waar ik zing ook meer schreeuwen is dan echt zingen. Dus daar zal ik zeker nog moeten op oefenen om dit live te brengen.
Toitoine, je zegt dat het de eerste song is die je zelf geschreven hebt, is het dan eerder een autobiografisch nummer of meer een observatie van de maatschappij?
T: Ik had pas na het schrijven van een groot deel van de song door dat ik onbewust over mijn eigen grootmoeder een liedje aan het schrijven was, die een gelijkaardig levensverhaal heeft geleden. Het was dus niet echt de bedoeling. Het maken van het nummer begon met de zin: ‘pour choisir l’heure de ma mort, je veux carte blanche. Si c’est pour être entre quatre murs, quatre planches’. Pas later had ik door dat het nummer overeenkomsten had met het leven van mijn grootmoeder. Dat voelde dan wel wat raar aan.
Mogen we in de toekomst meer Franstalige nummers verwachten van jullie?
C: Ik denk van wel. Maar nu zijn we nog niet echt gericht aan het werken aan een nieuw project. Ik schrijf tegenwoordig wel veel in het Frans. Dat is eigenlijk iets wat ik al van in het begin deed maar ik was er nog niet klaar voor om echt nummers in het Frans te schrijven voor grotere projecten. Het is mijn moedertaal dus je behandelt automatisch meer persoonlijke thema’s. Daar moet ik klaar voor zijn. Want in het Engels kan ik het gemakkelijk met metaforen verstoppen.
Heb je ook het gevoel dat wat je in je moedertaal schrijft soms sneller melig of inhoudsloos overkomt dan in Engels?
C: Ja en ook als ik in het Frans schrijf gaan de teksten vaak over persoonlijke, emotionele onderwerpen. Daar moet ik echt nog aan wennen. Ik moet er echt klaar voor zijn deze te delen. Maar ik denk wel dat ik daar op een dag voor open zal staan.
Mochten jullie kunnen kiezen van alle festivals in de wereld, op welk festival zouden jullie dan super graag willen optreden?
C: Ik denk meteen aan Coachella omdat dat het grootste festival is, maar eigenlijk zou ik toch voor Dour kiezen. Omdat het voor ons Belgen een beetje mythisch is.
T: Ja, ik zou ook Dour kiezen.
Welk optreden was voor jullie tot nog toe het leukste optreden dat jullie samen ooit deden?
C: Ik denk dat dat voor ons het Swipe Up Festival zou zijn…
T: We hebben al heel wat leuke optredens gehad maar ik denk ook dat Swipe Up Festival het leukste optreden is dat we ooit hebben gedaan. Dat was tijdens de quarantaine zonder publiek. Maar het was magisch om praktisch alleen in Paleis 12 te staan. Het was raar om in zo’n groot concertzaal te staan, maar de lichtshow was zo fantastisch…
C: Ja het was leuk om alleen in de grote zaal op te treden. We hebben zelfs steps gehuurd en door alle gigantische en lege expo hallen te cruisen. Dat was echt super uniek.
Om te eindigen zouden we graag willen weten hoe jullie zomer er tot nu toe uitziet nu alles langzaam terug opstart?
C: Het is nog zeer rustig voorlopig. We hebben ook onze vakanties al geboekt.
T: We hopen op Les Solidarités te spelen in Namen (ondertussen kondigde het festival al aan niet door te gaan dit jaar, red.). Daarnaast hebben we normaal ook een optreden op Les Nuits Botanique.
C: Voor de rest is het nog wat uitkijken wat er komt.
Laat ons hopen dat de geplande optredens kunnen doorgaan. Bedankt voor het leuke gesprek!
