Muziek in het West-Vlaams. We zijn het onderwijl al gewend. Bluelink is de volgende in het rijtje en ze doen dat goed, en dus een interview!
Bluelink betekent naar verluidt bloedworst. Wie vernoemt zijn band nu naar dit soort viezigheid?
Wel, we zochten eigenlijk een typisch West-Vlaams woord en wat is er typischer dan een bloelienk? En dan zei Nicolas plots: “ey , ge kunt da ook in ’t Engels schrijven”. Waarop de rest: “ja perfect!”. Et voilà.
Jullie maken muziek in het West-Vlaams. Een bewuste keuze of heeft het er ook iets met te maken met het feit dat het hip is?
Met hip zijn heeft het eigenlijk niks te maken. We spraken al West-Vlaams 25 jaar voor het als hip gezien werd en schrijven ook al véél langer dan vandaag onze teksten in onze moedertaal. Neen, we praten en denken alle 5 in het West-Vlaams als moedertaal, dus kunnen we onszelf ook beter uitdrukken in onze teksten.
In feite, zien jullie een verband tussen Bluelink en acts zoals Brihang, Het Zesde Metaal of Flip Kowlier?
Er is natuurlijk wel iets van verband. We zijn opgegroeid met het Hof van Commerce en Kowlier zijn uitmuntend solowerk. Het Zesde Metaal is een topgroep, dus ook een inspiratiebron. En naar hoe Brihang tovert met taal kunnen we ook enkel opkijken. Maar, we hebben wel onze eigen sound en de enige associatie die echt kan gemaakt worden is dat we dezelfde taal gebruiken.
Het zal wel iets te maken hebben met de gelijklopende melancholie, maar ik hoorde toch raakpunten met Gorki. Snap je die vergelijking en kan je je er zelf in vinden?
Gorki speelt een belangrijke rol in het leven van enkele bandleden. Dus om in één adem genoemd te worden met hun is een enorme eer. De vergelijking voor onszelf is voornamelijk de emotie die in de tekst en zang terug te vinden is. Het ga je goed, Vossie Boy!
Iedere song begint met de letter “k”. Dat vergt toch enige uitleg.
Dat mysterie willen we toch liever nog even als een insider houden. Misschien is het een formule om de opwarming van de aarde tegen te gaan? Wie zal het zeggen? Wij niet alvast, al kan het getal 11 er ergens wel iets mee te maken hebben.
Jullie hebben net een ep uit en ik ben ronduit verbaasd door het professionalisme. Iets zegt me dat jullie met Bluelink toch iets willen bereiken, niet?
De zanger en leadgitarist hebben beiden al wat gespeeld in hun homestudio en we hebben allemaal wel al eens een ep gemaakt, ondingen die nu liggen te rotten in de krochten van onze kelder. En we dachten, nu gaan we het eens goed doen. We hebben onze spaarcentjes samen gelegd en beslist om te kiezen voor een volwaardige opname, dito drukwerk en zo. Met Arjan Bogaert vonden we iemand die ons uitstekend kon producen en ook echt wel snapte waar we naartoe wilden gaan. We zijn ook niet gestopt met opnemen tot elk bandlid zijn akkoord gaf. En wat we wilden bereiken is gelukt, namelijk onze mama en papa trots maken. Maar ok, we hopen natuurlijk wel op ietsje meer, ja.
Als eerder gezegd, jullie schrijven teksten met inhoud, zelfs een tikkeltje zwaarmoedig, niet?
Klopt ja. Muziek is altijd een uitlaatklep geweest. Liefdesverdriet, het heen gaan van een dierbare, slecht in het vel zitten, etc. Het zijn dingen die we al te vaak opkroppen. We proberen onze verhalen te gieten in een vorm die iedereen wel snapt. Iedereen heeft al iemand verloren en elke vent heeft de vrouw van zijn dromen al zien verdwijnen uit zijn leven. Wij schrijven het gewoon neer en maken er een liedje van, soms wel eens met een grappige noot ertussen.
De ep die jullie hebben uitgebracht, heeft die commerciële doeleinden of is het alleen maar de bedoeling om Bluelink hiermee op de kaart te zetten?
In de eerste plaats is het om mensen te laten kennis maken met Bluelink. Met commerciële doeleinden zijn we helemaal niet bezig. We bouwen stap per stap op en zien wel waar we uitkomen. Natuurlijk hebben we ambitie maar we beseffen dat de weg nog lang is. De muziekwereld is best wel hard en complex. De ep is ons debuut, en we zullen zien hoe ver we ermee geraken.
Hoe zijn de reacties tot nu toe, en lukt het met de optredens?
We krijgen best wel lovende reacties en als we kritiek krijgen is die steeds opbouwend, dus daar zijn we zeker blij mee. Qua optredens voelen we dat we steeds meer groeien. In het begin stonden we er nog wat onwennig bij en probeerden we vooral geen fouten te maken. Nu de nummers er al goed in zitten durven we al meer. We vinden het ook altijd leuk als de vrouwen op de eerste rij hun bh op het podium gooien. (dat is tot nog toe nog niet gebeurd, maar we kunnen maar tips geven)
Laten we eerlijk zijn, in België zijn er enorm veel goede bands. Zien jullie dat als een extra uitdaging of maakt het dit extra moeilijk om in de kijker te komen?
Het is een rare wereld, de muziekindustrie. Eéntje die veel te maken heeft met connecties en geld. Sommige bands mogen een scheet laten en worden 20 keer daags op de radio gedraaid, terwijl je andere toevallig in een jeugdhuis ziet, en ongelooflijk goed klinken, maar toch onder de radar blijven. We beseffen maar al te goed dat we een klein visje zijn in de grote zee, maar laat ons maar zwemmen want dat doen we graag. Go with the flow en dan zien we wel waar we stranden.
Trouwens, hoe val je als band het best op, denk je?
Zat en naakt op het podium staan? Neen, zoals onze lieve noorderburen zeggen: “Doe normaal, dan doe je al gek genoeg”. Dus gewoon jezelf blijven is een goed begin. De grote uitdaging is vooral ook om jezelf constant opnieuw uit te vinden. We vallen het liefst op door goede muziek en een goede show te geven, en ons vooral rot te amuseren op het podium.
Wat zijn de onmiddellijke toekomstplannen van Bluelink?
Ons nog wat amuseren op het podium en dan volop werken aan wat nieuwe nummers om dan hopelijk tegen volgende zomer al hier en daar op een festival te staan. Bluvn goan dus! En oja, nog wat terrasjes doen nu het nog goed weer is.
Seks, drugs of rock ’n roll?
Deze 3 woorden zijn best wel complementair zeker?
Wat is je favoriete plaat aller tijden en waarom…
Dumo (raps): The Gaslight Anthem: The ’59 Sound. Zot gedraaid en nog steeds klinkt het zo fris.
Gwen (zanger/gitarist): Damien Rice en Cheers Darling. De liveperformance en interactie met het publiek bij dit nummer is magisch. Deze man is een band op z’n eigen.
Nicolas (bassist): De plaat die mijn muziekgenre heeft beïnvloed: Nirvana en hun Nevermind.
Steve (gitarist): Queen en Innuendo. Ik ben op mijn 13de gitaar beginnen spelen nadat ik die band leerde kennen.
Tars (drummer): From Mars To Sirius van Gojira.
Met wie zou je het niet erg vinden om 8 uur mee in een lift te zitten en wat zou je dan doen?
Dumo: Met een goede pycholoog. Ik heb namelijk een panische angst voor liften.
Gwen: Met Bluelink, om er een nummer met de letter K voor te maken: kastvormig hijstoestel
Nicolas: Gal Gadot, omdat het er nog een slimme uit ziet
Steve: Freddy Mercury, al ligt dat iets moeilijker, dus ga ik voor … Olivia Wilde?
Tars: Samen vastzitten met de pizzabezorger van dienst… Honger!
Het laatste woord is aan jou…
Wij houden eigenlijk totaal niet van bloedworst, maar absoluut niemand mag dat ooit te weten komen.
