Soms zijn woorden overbodig en al zeker bij een band als Aufhebung. En toch hengelden wij naar woorden van hen in dit interview. Dit oprechte postmetalvijftal staat woensdag 26/2 samen met Belomorkanal in de Kinky Star om hun stevige instrumentale manifestatie op ons af te vuren, op de tweede avond van het gloednieuwe Belgisch underground muziekcollectief Dishwash.
Jullie muziek wordt beschreven als donkermelancholische composities die de toekomst van de mensheid weergeven, vanuit een disharmonisch wereldbeeld. Niet eenvoudig om dat zonder woorden weer te geven. Wat zijn de elementen in jullie geluid die daarom niet mogen ontbreken?
Het voornaamste daarin is niet noodzakelijk een kenmerk van geluid, maar de mind-set tijdens het schrijven van de muziek – die heel intuïtief was. Die was voornamelijk gekarakteriseerd door de dichotomie of tegenstelling tussen mens en natuur. Het is heel zielig dat de desastreuze gevolgen van die disharmonie tussen wereld en mens als eerste gevoeld worden door de weerlozen en stemlozen van de wereld. Dit is voornamelijk de tristesse die in de nummers wordt weerspiegeld.
Meer technisch: de muziek bedient zich wel van enkele vaker voorkomende elementen om spanning, melancholie en een duistere vibe op te wekken. Bijvoorbeeld dissonante intervallen, lagere gitaarstemmingen en wat specifieke sounds van synthesizers. En uiteraard de effectpedalen. Onze twee gitaristen zijn elk uitgerust met een stevig aantal effectpedalen waar men wel al wat mee kan spelen.
Hoe ontstaat een Aufhebung-nummer?
Deze mindset die we net beschreven is dus het fundament van ons schrijven. Precies dit spanningsveld, aangevuld met persoonlijk leed, is de plaats waar de nummers ontstaan. Eigenlijk zijn de nummers een kanalisering van die verscheidene duistere plekken. Toch is de melancholie in onze nummers een manier om tegenwind te bieden aan de volgstroom die toestaat dat de situatie verergert. Ons erbij neer leggen is dus niet wat in de muziek naar boven komt.
Ook naar een volgend album toe is dezelfde onvrede aan het werk. De crisis van de planeet is niet iets dat zomaar gaat opgelost zijn – optimistisch zijn we nu ook niet bepaald – dus als thema is dit zeker niet naar de achtergrond verschoven. Uiteraard zijn er persoonlijke ontwikkelingen die eigen zijn aan elk specifiek schrijfproces, dat gaat bij het volgende album niet anders zijn. Thematisch gelijkaardig dus, maar de muzikale manifestatie wordt beïnvloed door ervaringen en veranderingen die eigen zijn aan ouder worden en alle voorbijgaan van tijd.
Wat jullie produceren wordt gelabeld als ‘postmetal’, maar hoe beschrijven jullie zelf graag wat jullie doen?
Postmetal is zeker een acceptabele term. Het is een genre zonder vaste structuren, verwachtingen of clichés. Er zijn terugkerende elementen, maar het gaat veel meer over aanvoelen, luisteren en meegesleept worden. Je hebt hier weinig of geen gedoe over dingen die niet rechtstreeks met de muziek te maken hebben, dingen die extern zijn aan de luisterervaring. Bands als Neurosis, Russian Circles, Amenra of Pelican zijn onderling heel verschillende bands, met uiteenlopende sounds en structuren, maar vallen wel allen onder de noemer postmetal. Deze erg losse groepering van artiesten voorkomt dat er te gevestigde structuren ontstaan die dan een soort rem gaan vormen op intuïtie en creativiteit. Net die intuïtieve, rauwe manier van schrijven die we hanteren lijkt overeen te stemmen met postmetal.
Wat is jullie doel? Wens?
Ons doel op korte termijn is ons eerste album opnemen en daar een stevige release rond bouwen. Verder zijn er plannen voor een tour met Belomorkanal – wiens eerste album er ook zit aan te komen. We wensen ooit genoeg mensen te overtuigen van de noodzaak om een duidelijke tegenwind te bieden aan de disharmonie tussen mens en aarde. De opheffing van de tegenstellingen.
Dank je wel, Giel, Tijs, Simon, Joris en Sigi! Wij hopen mee dat die wens mag uitkomen.
Ontdek Aufhebung op Vi.be
