Muziek, het is en blijft een kwestie van ontdekken. Het Gentse conservatorium is dan ook één van de gedroomde visvijvers om talent op te scharrelen. Geheel vanuit het niets verscheen Anke Thomassen met haar muzikale project Amo. Zalige indiepopjazz dat naar de perfectie leidt. Een gesprek met deze jonge vrouw die wel eens zeer vlug ontdekt zou kunnen worden…
Dag Anke, jij bent de bezielster achter Amo. Kun je daar iets meer over vertellen?
Ik ben altijd al met muziek bezig geweest en schrijf sinds mijn 14de songs. Sinds vorig jaar ben ik gaan zoeken naar muzikanten die de songs nog meer kunnen aanvullen en zo is Amo ontstaan. Ik denk dat we sindsdien een eigen stijl hebben kunnen vormen, zoals je kan horen in Black Panther!
Is Amo volledig een muzikaal project van jezelf, of zijn er andere muzikanten bij betrokken?
De songwriting, dus het tot stand komen van de tekst, harmonie en melodie komt uit mezelf. Daarna zit ik samen met de rest van de band en probeer ik hen vooral de sfeer van de song uit te leggen. De band bestaat uit gitarist Achilles De Raedt, bassist Mathieu Janssens en drummer Sam Goekint. Wij zijn allemaal studenten aan het conservatorium van Kask, wat een leuke samenwerking teweeg brengt.
Vanuit het niets kom jij met je debuutsingle Black Panther en die klinkt ontzettend professioneel. Het lijkt wel alsof je de lat voor jezelf wel heel erg hoog wil leggen…
Ja, ik wil de lat hoog leggen! Dat is iets wat ik doe op vlak van songwriting, keuze van muzikanten en dus ook met de opnames. Ik ben niet snel tevreden en kan soms uren, dagen, maanden liggen sleutelen aan een tekst of melodie. Maar het kan ook zijn dat ik een song op een halve dag heb neergeschreven. Het moet mij gewoon een goed gevoel kunnen geven.
Het vergt veel moed, werk en tijd om het als muzikant(e) te maken. Wat drijft jou?
Om het clichématig te zeggen, sta ik al van kinds af aan op een podium! Acteren, zingen, dansen noem maar op! Sinds mijn 12de is dat dan specifieker naar zang gegaan en vanaf mijn 14 schrijf ik eigen songs. Het heeft dus wel altijd al in mij gezeten. Als tiener droomde ik over bekend worden met mijn eigen muziek en toen heb ik gekozen om dat ook als studie te doen. Hetgeen wat mij drijft is de muziek zelf, I guess? Zo lang ik het graag doe en er positieve reacties op zijn, zie ik hier niet snel een einde aan komen!
Je studeerde aan de KASK, dus iets zegt ons dat je het al een hele tijd in je hoofd zat om muzikaal iets te doen, niet?
Wel, ik studeer eigenlijk nog steeds aan KASK, Jazz-zang in het tweede jaar. Mijn middelbare school deed ik in Hasselt, Kindsheid Jesu. Daar volgde ik KSO zang vanaf mijn 15. Toen is de songwriter in mij ontwaakt!
Heeft jouw muzikale opleiding jou gevormd of was het eerder de perfecte tool om je zoektocht te vinden?
Ik denk dat de invloeden van jazz wel zijn parten hebben gespeeld (en dat doen ze nog steeds). De zoektocht is nog steeds gaande. Ik denk dat ik wel voor iedere muzikant kan spreken, wanneer je muziek maakt, het steeds een zoektocht blijft en een uitdaging om jezelf opnieuw uit te vinden. Gelukkig is het nog een pril begin en ben ik daar niet al te veel mee bezig.
Je mengt een klassieke jazzy stijl met een hippe indiesound in je debuutsingle, is dat het elan van Amo dat we in de toekomst mogen verwachten?
Alle songs zijn afgewerkt met band. Stuk voor stuk zijn het verhalen apart met elk een unieke, herkenbare melodie, sound en feel! Het slingert van melancholisch naar up-tempo. Maar dan toch ook weer samenhangend. “Trancemuziek” zei de gitarist onlangs. Ikzelf vind het moeilijk om een genre te plakken op de muziek die ik schrijf. Dat is volgens mij ook niet nodig, want iedereen verwerkt alles op een andere manier en brengt het op zijn manier naar buiten.
Er was ook een allereerste concert in Gent, hoe verliep dat?
Zeer goed! Ik denk dat ik voor heel de band kan spreken dat we er allemaal van hebben genoten! En aan de reacties van het publiek te horen, zij ook! Het was een fantastisch debuut concert!
Je gaat er prat op dat de luisteraar zelf zijn fantasie moet geven aan de muziek, je verwerpt voorgekauwde stukjes?
Ik vind het belangrijk om verrast te worden. Als ik zelf naar muziek luister, al is het live of gewoon op Spotify, moet het mij volledig kunnen vastgrijpen. Persoonlijk vind ik het erg leuk om maandenlang luisterend naar éénzelfde album toch nog iets nieuw op te vangen! Al is het een onnozel belletje in de achtergrond! Muziek mag voor mij gelaagdheid hebben, geen oppervlakkige popsongs.
Welke film weet ik niet, maar ik moest meteen aan films denken toen ik Black Panther hoorde. Zijn films jouw inspiratie?
Onbewust geloof ik er wel in dat dat mij geïnspireerd kan hebben. Nu ik er zelf op terugblik, lijkt de sfeer van de song goed terug te vinden in de serie Twin Peaks van David Lynch. Een donkere mysterieuze stad met bizarre louche gebeurtenissen. Ik weet nog dat ik tegen de band zei dat de gitaar op de soundtrack zeer vet klonk.
Heb je zelf muzikale voorbeelden?
Ontelbaar veel! Ik luister veel naar hedendaagse Scandinavische muziek zoals Ásgeir, een IJslandse zanger met machtig mooie teksten en sounds! Zeker de moeite waard om eens te checken! Of Aurora, met haar powermuziek! Ze geeft me energie! Maar ook Radiohead, The Notorious B.I.G., Ben Howard of de Foo Fighters staan in mijn afspeellijst. Van eigen bodem luister ik veel naar Balthazar, Slyvie Kreusch, Tsar B en niet te vergeten Tamino, de god van melancholie en dieptegang in zijn songs, iets wat ik echt bemin als songwriter. And many many more…
Met zo’n talent en stem kan het niet anders dan dat je binnenkort overrompeld wordt, ben je klaar voor dit circus?
Is eender wie daar ooit klaar voor? Moest hier iets uit bloeien, laat ik dat gewoon op mij afkomen en dan zien we wel! Zolang je maar met je twee voeten op de grond blijft en niet gaat zweven zit het goed!
Wat is voor jezelf het mooiste wat je als muzikante kan bereiken?
Er zijn zo veel dingen die ik fantastisch zou vinden! Misschien het mooiste lijkt mij wanneer je voor een volle zaal staat en deze je songs meezingen, ik denk dat dit je als artiest een onbeschrijfelijk gevoel kan geven!
Twee vraagjes die ik steeds stel. Wat is je favoriete plaat aller tijden en waarom?
I Know van Jude van de film City Of Angels. De tekst, de stem en de muziek geven me telkens opnieuw een goeie krop in de keel.
Met wie zou je het niet erg vinden om 8 uur mee in een lift te zitten en wat zou je dan doen?
Nick Cave! Filosoferen over het leven.
