Je muziek als punkrock bestempelen als je zo goed bent als Wheeper is jezelf oneer aandoen. Niet dat punkrock een scheldnaam is, toch duidt het op simpele akkoorden en dat is allesbehalve het geval bij dit project uit Utrecht.
Uit Nederland dus. De spilfiguur rond dit alles is Alex Popelier, tijdens de werkuren actief in de fauteuil als psycholoog, maar daarna houdt hij zich bezig met muziek. Een muzikaal duiveltje-doet-al. Zo kun je hem aan het werk zien in de dreampopband Mountain States of aan de slag met de hardere metalen in de hardcorepunkband Room 13, maar dus ook als Wheeper.
Volgens Alex dient zijn muziek als catharsis en zoekt hij via de muziek antwoorden op de vragen die we onszelf allemaal weleens stellen. Psychologen kunnen het inderdaad weten. Hoe zwaarmoedig dit ook lijkt, gaat Wheeper – ten minste op deze Nederlandstalige track – voor licht verteerbare postpunk die in de lijn ligt van zowel The Sound als The Chameleons. Niet dat Wheeper per se eighties klinkt, maar deze track drijft wel voort op dezelfde melancholische gitaarlijntjes van deze bands, terwijl de stem van Alex ons onverwijld doet denken aan zijn naar België uitgeweken landgenoot Fulco Ottervanger. Rood is dus een meer dan prima single!
