Het Schotse, Edinburghse om exacter te zijn, kwartet Vexations verraste ons behoorlijk met de vijf nummers tellende cassette A Dream Unearthly.
De bandnaam refereert naar een compositie van Erik Satie, die hij schreef in 1893. Het werk telt slechts 18 noten, verdeeld over 3 regels die 840 keer dienen te worden herhaald volgens een rekenkundig schema. Het instrument waarmee het moest worden uitgevoerd staat niet gespecificeerd dus de uitvoerder kan het naar eigen invulling spelen.
De Schotten doen er hun eigen ding mee en leveren deuntjes af vol overstuurde gitaren (met twee zijn ze), oerritmiek op de drums en een stem die het midden houdt tussen spoken word en zingen. Een beetje als Kim Gordon (en Lydia Lunch) eigenlijk. De muziek doet ons trouwens over de hele lijn denken aan het vroege werk van Sonic Youth in een modern jasje, en ook Live Skull eigenlijk, en daar hebben we absoluut niets op tegen. We trokken zowaar meteen Bad Moon Rising en Evol nog eens uit het rek en genoten met volle teugen. Dat doen we net zo goed als deze vijf nummers door de boxen knallen. En dat knallen mag bijna letterlijk worden genomen.
Muziek die ietwat ongemakkelijk aanvoelt door de opgejaagde gitaren en gefragmenteerde structuren, wat de naam van de band en de verwijzing naar bovengenoemd werk van Satie meer dan rechtvaardigt.
Live doen ze het blijkbaar bijzonder goed in Schotland dus het wordt hoog tijd dat ze de plas eens oversteken en ons dit debuut ook eens van op een podium laten horen. Straffe cassette als debuut, dat belooft voor de toekomst.
