Een plaat die wordt opgedragen aan iedereen die meer vragen dan antwoorden heeft, daar willen we ons nog wel eens aan wagen. Bovendien komt de band uit Sydney, Australië en daar komen met grote regelmaat interessante bands vandaan en tot leven.
Het kwartet Turtle Skull heeft een nieuwe line-up sinds het debuut Monoliths uit 2020 en lijkt er met nog meer goesting dan voorheen tegenaan te gaan op deze opvolger, met de titel Being Here.
Acht nummers prijken er op het schijfje, nummers die proeven van psychpop, shoegaze en stoner. Van die laatste invloed vergeven we heb het Black Sabbath-riffje dat plots ongevraagd opduikt, want voor het overige kiest Turtle Skull alleen voor de betere elementen uit dat genre.
Leuke is ook dat Turtle Skull koos om hun sound vast te leggen op het NoWave festival in Mullumbimby, en met die opnames de studio indook. Het heeft als gevolg dat het livegevoel overeind is gebleven en de nummers dus behoorlijk rauw en krachtig overkomen. Dat past prima bij de veelal redelijk gepolijste sound die ze neerzetten, met een nummer als Apathy dat zomaar eens een alternatief hitje zou kunnen worden.
De synths van nieuwkomer Ally Gradon geeft de band meer body en speelsheid, wat ze wat doet aanleunen bij bijvoorbeeld Spiritualized. De stemmen, drie van de vier trekken al eens hun keel open, kan voor sommigen een struikelblok vormen. Te poppy bij momenten, te netjes en te proper, maar eigenlijk past dat prima bij wat ze zelf flower-doom noemen.
Hippies zoals we zeggen, die bij voorkeur de andere deur nemen en als ze een vraag stellen als antwoord 42 krijgen. Niet dat we het met de heren van Turtle Skull zouden wagen, want elk van de liedjes heeft een of ander melodieus lijntje dat in ons hoofd blijft zitten, waarmee Being Here een onverwachte plaat vol oorwurmen blijkt te worden.
