Het is een ietwat vreemd ep’tje dat het uit Oslo, Noorwegen afkomstige Takamaha ons presenteert. Met feedback doorladen noiserock is het meestal, met een oerschreeuw om de boel nog meer op te fokken.
De band profileert zich als ergens tussen At The Drive In en A Place To Bury Strangers en daar kunnen we ons wel in vinden. Een beetje emorock doorheen de noiserock, daar draaien deze Noren de hand niet voor om.
Niet dat het allemaal nu zo schitterend, afwijkend of urgent klinkt, of toch dat beslissen onze oren. Het is goed gedaan allemaal maar het komt ons net iets te vrijblijvend over om in onze hersenpan een plekje te veroveren.
En dan is er nog Tropical Slitwrist. Het stuk begint als een doorsnee Takomaha-nummer maar ontpopt zich na een minuut of twee tot een technostamper en dat hadden we toch niet zien aankomen. Het werkt wel, daar niet van, maar het is wel een heel andere sfeer qua geluid en aanpak. Wat ons betreft mogen ze op deze lijn verder werken want hier weet de band zich wel te onderscheiden van het pak. Ook de stem werkt hier namelijk veel beter. Een beetje zweverig, met veel effecten erop, een beetje dubby zelfs, als Underworld die een broertje dood heeft aan noiserock. Het is het prijsbeest van de ep, de redder van de eer van de band, het stuk dat we wel gaan onthouden omdat dit nummer wel aan de ribben blijft kleven. Uiteindelijk ontploft het wel en barst compleet uit de voegen maar net daardoor werkt het.
Bandcamp – Facebook Takomaha – Facebook Loyal Blood
