Stephen O’Malley woont al een tijdje in Parijs, wat er voor zorgt dat hij regelmatig op Europese podia terug is te vinden. Solo of met een van zijn bands, waaronder Sunn O))) of KTL. Het is ook iets makkelijker dan voorheen om zijn werk op fysieke dragers te volgen wegens net iets makkelijker verkrijgbaar.
Ondertussen heeft hij al een indrukwekkend aantal albums gemaakt onder zijn eigen naam, al dan niet solo of in samenwerkingen met bevriende artiesten die soms ook in de bredere muzikale wereld van O’Malley opduiken. Attila Csihar, de jammer genoeg overleden Z’ev, Oren Ambarchi, Senyawa, Kali Malone en Mats Gustafsson zijn maar enkele van de mensen waarmee hij live en op plaat aan zijn muzikale verkennings- en ontdekkingstochten werkte.
Hij exploreert en creëert zijn eigen drone-universum, al dan niet nauw verwant met die van moederband Sunn O))). Onderhavig album, bestaande uit één stuk van een goed half uur, is er eentje dat wel aanleunt bij dat universum maar toch net dat tikje anders klinkt, vooral omdat hij zich meer toelegt op het elektroakoestische aspect. De gelaagdheid blijft, de tot op het bot beklijvende drones ook natuurlijk. Toch lijkt er net dat tikkeltje meer variatie in het geluid te zijn gekropen.
Het zit hem dikwijls in de details natuurlijk en de openheid van de luisteraar om zich al dan niet te laten meetrekken in de drones die door de boxen sluipen, drones die dermate goed in elkaar zitten dat een beetje liefhebber geen andere keus heeft dan zich helemaal te laten opslorpen.
In beperkte oplage verkrijgbaar op vinyl (en op cd en digitaal natuurlijk), al is het bij een album als deze zonde om halfweg de trip te onderbreken om van A naar B te gaan.
Opgedragen aan de jammerlijk overleden Peter Rehberg (Pita), iemand die wel wat van invloed is geweest op O’Malley.
