Voor hun eigen mix van synthpop, darkwave en postpunk haalt Scenius inspiratie bij synthpioniers als Kraftwerk, Eno en Foxx, postpunkiconen zoals Joy Division, New Order en The Cure, maar evengoed bij hedendaagse elektronische klankenontdekkers zoals LCD Sound System, Boards Of Canada en Boy Harsher.
De Britse producer Steve Whitfield uit Leeds (The Cure, The Mission, Yann Tiersen…) en de Franse zanger Fab Nau uit Angers blijven zweren bij vintage synthesizers en drummachines. Geen gitaren, live drums of sampling, wat hun sound kenmerkt. Scenius was aanvankelijk hun studioproject, maar is inmiddels uitgegroeid tot een live-act. In 2022 lanceerden ze een reeks optredens in Frankrijk en het Verenigd Koninkrijk en in 2024 waren ze – op uitnodiging van Wayne Hussey – het voorprogramma van het iconische The Mission.
Het Anglo-Frans dark synthpopduo laat met hun derde album, 13 Billion Dark Years, een donkergestemde plaat op de wereld los, die in zijn geluid toch enkele sprankeltjes hoop laat klinken.
In de kosmologie verwijzen ‘de donkere jaren’ namelijk naar een periode van duisternis in het vroege heelal die eindigde toen de eerste sterren ontstaken en licht begonnen te verspreiden over de kosmos. De titel van het album speelt met de ietwat gewaagde gedachte dat, zo’n 13 miljard jaar later, deze donkere tijden misschien nog steeds voortduren. Er zijn immers nog steeds veel schaduwperiodes waarin we wachten tot het licht doorbreekt.
Titeltrack 13 Billion Dark Years mag de plaat openen en doet dat met een ietwat bizarre intro, die na anderhalve minuut overgaat in een enorm mooie, traag meeslepende track.
Meer uptempo gaat Swift As Light aan de slag met een heleboel retro-elementen. De zanglijn is vrij speels, waardoor het nummer – in combinatie met de elektro-bliepjes – een ironisch kinderlijk kantje heeft. Guesswork is ook één van de tracks die het positiever uitzingt, doch met een meer volwassen sound in de retro-instrumentatie.
Het postpunkritme in Golden By No Means laat van bij de eerste noot terug de sombere ernst horen en zo hebben we het eerlijk gezegd toch liever. Bittere synths klinken tussen de klankklare zang van Fab Nau. Die bitterheid zit ook in het Funny Sky, waarbij de hemel glanst in de zwevende soundscape op de achtergrond en de bevreemding in de grimmige toetsen en ritmes vervat zit.
Net zoals de openingstrack, krijgt Every Time – naast enkele Franse zinnen tussen het Engels door – ook meer ademruimte in zijn tempo, waardoor de zang emotioneel sterk wordt. We houden wel van de tragere tracks op dit album, zoals deze en ook het innemende All-In Good Time, het knap ritmische Five Arm Crystal, Beat The Light, met als synthpoptoppunt toch wel de afsluiter Blink.
Deze derde Scenius-plaat klinkt anders dan zijn voorgangers Enough Fears (2020) en Life Is A Thing (2023): de nummers zijn korter, de arrangementen klinken ruimer, de songopbouw eenvoudiger en daardoor krijgt de zang meer ruimte en aandacht. De tien tracks op 13 Billion Dark Years zijn wellicht daardoor ook wel iets toegankelijker, hoewel de duistere kant van het duo nog steeds sterk aanwezig is.
13 Billion Dark Years is digitaal en op cd verschenen.
Deezer – Facebook – Bandcamp – Website
