Als we van de ondernemende promotieman Andrew Plummer, zelf in World Sanguine Report en Bilbao Syndrome, een tip krijgen, zijn we altijd nieuwsgierig. We vinden niet alles wat de man ons toestuurt de moeite, soms is het een beetje jazz die wat te belegen klinkt voor onze oren, maar verrassen, ja daar heeft hij wel een paar pollekes van weg.
Zo’n verrassing is onderhavig schijfje, vol gespeeld door het duo Johnny Richards (piano) en Dave King (percussie). Richards won al enkele prijzen binnen de jazzwereld, is medeoprichter van Shatner’s Bassoon en bracht behalve twee soloalbums vol pianomuziek ook platen uit met The Sorcerers en Craig Scott’s Lobotomy en Nightports, waar ook Matthew Bourne bij speelt. Die laatste is eveneens een pianist die onder andere speelt bij voornoemd Bilbao Syndrome.
Dave King is net als Richards ondertussen een gerenommeerd componist, pianist en drummer, geboren in Minneapolis, en speelde in een brede waaier aan bands. Eentje ervan was The Gang Font, waar ook Greg Norton bij speelde, die we kennen van Hüsker Dü. Hij speelde verder onder meer samen met Bill Frisell en Tim Berne maar is het bekendst als medeoprichter van The Bad Plus. Die band heeft doorheen de jaren, ze zijn actief sinds 1989 maar pas sinds 2000 onder deze bandnaam, een ferme reputatie opgebouwd, ware het alleen maar om hun inventieve jazzy interpretaties van nummers van Black Sabbath, Tears For Fears, Nirvana, Rush en ga zo maar door.
Twee heren met een reputatie dus die ze graag in eer willen houden en dat doen ze ook op dit heerlijk avant-gardistisch plaatje die de sottise van een Zappa tot een kunst weet te verheffen.
Opgenomen tijdens de pandemie, dus werkend met het naar elkaar zenden van files van Londen naar Minneapolis en omgekeerd, hadden beide heren de tijd van hun leven om de kleinste details uit te werken en het resultaat mag er dan ook zijn. Denk aan Aksak Maboul die met Robert Wyatt een streepje Zappa wil spelen en dat louter met geprepareerde piano en dito drums. Elke noot zit goed, zit speels, zit dwars, zit perfect op zijn plek.
Mr. Bungle goes jazz, zoiets. Lekker gestoord en net zo verslavend.
