Het overkomt ons niet elke dag dat we muziek horen afkomstig uit Zuid-Korea. We hebben een behoorlijk grote collectie muziek fysiek in huis staan maar er zullen wellicht heel weinig platen, cd’s of cassettes tussen zitten van bands van ginder achter.
Cotoba heeft besloten daar iets aan te doen met een vijf nummers tellende ep waarmee ze een staalkaartje aanbieden van waartoe ze in staat zijn. Een beetje de hele waaier aan postrock en shoegaze passeert de revue met een vreemd soort popgevoel in elk liedje.
Dat komt grotendeels door de stem van gitariste DyoN Joo. Soms klinkt ze een beetje als Björk maar dan met een Oosterse twist in haar stem.
Het kwartet lijkt zich, vooral in de eerste drie nummers, voortdurend ietwat in te houden om niemand tegen de borst te stoten. Twee poppy liedjes waarna de ballade 今t合 (Contigo) volgt, heel ingetogen, meditatief bijna. Het is wennen hoor. De tekst is dan ook nog in het Japans, Spaans en Engels, wat de verwarring nog groter maakt.
Away Home lijkt geschreven voor een soort van Aziatisch Eurosongfestival, en werd door Joo geschreven na het lezen van het kinderverhaaltje De zoon van de ijsbeer.
Afsluiter Sin is het meest experimentele liedje van de ep. Het nummer begint net als de rest eerder poppy maar dan komt na een eindje eindelijk die math/postrock om de hoek piepen en gaat het er allemaal wat steviger aan toe. Het redt echter allesbehalve het geheel.
Interessant soms, maar bevredigend? Neen, niet helemaal. Misschien weet een band als deze live ons makkelijker te overtuigen.
