Toen het nieuws van het overlijden van Mimi Parker op 5 november 2022 rondging, sloeg dit bij ons in als een bom. Natuurlijk hadden we al vernomen dat ze kanker had, maar toch. We hadden Low nog maar enkele maanden daarvoor op het podium gezien en toen leek Mimi nog in muzikale topvorm. Het is moeilijk voor te stellen hoe zwaar dit verlies moet geweest zijn voor Alan Sparhawk, die in één klap zijn vrouw, muzikale partner en moeder van zijn kinderen verloor.
Kort hierna reikten de heren van de bluegrass/folk band Trampled by Turtles de hand uit naar Alan en vroegen hem met hen op tour te gaan. De band is, net als Low, afkomstig van de kleine en afgelegen stad Duluth in Minnesota. Ze werden vanaf het begin van hun carrière fel gesteund door Alan en Mimi. Zo ontstond er doorheen de jaren naast wederzijdse bewondering en respect ook een hechte vriendschap.
Het idee was dat een tour omringd door zijn vrienden, Alan zou helpen om te gaan met dit verschrikkelijke verlies. Dit resulteerde naarmate de tour vorderde ook in gastoptredens van Sparhawk tijdens de set.
Doorheen deze reeks concerten groeide het idee om ook samen een plaat te maken. Sparhawks songwriting heeft altijd al duidelijke sporen van folk vertoond heeft (in het bijzonder op het door Jeff Tweedy geproducete album The Invisible Way). Dit effect werd enkel versterkt door de prachtige meerstemmige zang samen met Mimi. De combinatie met de bluegrass roots van Trampled by Turtles is dus een pak logischer dan je op het eerste gezicht zou denken. Als fan van beide artiesten waren we onmiddellijk geïntrigeerd toen de aankondiging van dit album verscheen op de Sub Pop website.
Het is vanaf het openingsnummer Stranger gelijk duidelijk hoe organisch deze samenwerking werkt. De track opent met de typische ritmisch uitgepuurde bariton gitaar van Sparhawk, hier geflankeerd door viool en cello. Kort nadat de akoestische gitaar en banjo het arrangement verrijken herkennen we Alans melodieuze zangstijl.
Dit klinkt niet als Alan Sparhawk die meezingt met Trampled by Turtles. Er wordt eerder samen een gemeenschappelijke muzikale taal gevonden, waarbij de band zich af en toe ook een pak experimenteler toont dan we van hen gewoon zijn. Dit komt in het bijzonder tot uiting op Screaming Song. Richting het einde van de song creëert een krassende, soms dissonante viool een bijna onaangename spanning, die uiteindelijk oplossing vindt in de gezongen outro.
Het is onmogelijk om als jarenlange Low fan Alans vocals te horen zonder Mimi’s stem te missen. De vocale blend die zij hadden was uniek en enkel te omschrijven als buitenaards mooi. Je kan haar harmonieën er dan ook bijna bij denken als je naar de songs op dit album luistert.
Dit gemis is net een deel van wat deze plaat zo mooi maakt: in haar afwezigheid is Mimi nog steeds voelbaar, terwijl haar man zijn verlies verwerkt in de taal waarin hij zich het beste kan uitdrukken. Het nummer dat nog het dichtst in de buurt van de vertrouwde Low sound en sfeer komt op dit album is trouwens het erg mooie Broken. Maar ook hier geven Trampled by turtles de song een unieke kleur met hun akoestische begeleiding.
Dit is een ronduit prachtig album, het resultaat van een jarenlange vriendschap en bewondering, geboren uit een gedeeld verlies. We kunnen hier individuele nummers blijven uitlichten, maar dit is bovenal een plaat die je van begin tot einde moet beluisteren. We hopen heel erg dat er ook een gezamenlijke Europese tour volgt op deze plaat!
Instagram – Facebook – Spotify – Bandcamp
