De Gentse Feesten zitten erop. Wie nu een wandeling door de Gentse binnenstad maakt, zal nauwelijks nog opmerken dat het feestgewoel nog tot in de late ochtend door ging. Maar alvorens de feestgangers op de Vlasmarkt onder pompende discoklassiekers afscheid namen van deze Gentse Feesten-editie zochten wij plichtsbewust in de vooravond (of in de late nacht) nog een paar keer het podium op. Twee optredens waar iedereen het over had was de secret gig van Shht in de BarBroos, het verrassingsoptreden van Pavlove en natuurlijk ook HEISA. Zoals gewoonlijk had je in een straal van 100 meter drie muzikale punten. In de Spiegeltent mocht Scratch ’n Snuff voor lawaai zorgen, in de Charlatan stond Pavlove en ook de Kinky Star had met De Delvers, Staatseinde, Youff, Falling Man en The Golden Showers een meer dan puike affiche.
Een flink stukje haute cuisine kregen we in de Spiegeltent geserveerd door het Limburgse trio HEISA. De witte lijnen van hun logo tekenden zich even strak als het drumwerk af tegen hun zwarte bandshirts, maar hun sound klonk alles behalve afgebakend. Met ritme gingen ze om alsof het moodswings waren. Je voelde het niet aankomen, maar in een mum van tijd lieten de heren de nummers van atmosferisch zacht naar sterk gelaagde, chaotisch bezwerende metalnoiserock ombuigen. Dat zanger/bassist Jacky Willems (die we ook kennen van Peuk) vandaag last had van zijn verrekte rug, liet hij niet merken. Wel kregen we het brede spectrum van zijn stem te horen, waarmee hij samen met Jonathan Frederix aan de drum en het gestoorde gitaarwerk van Koen Castermans erin slaagt om een geluid neer te zetten dat ons doet denken aan een (eigen)wijze Tool-inslag. Zachte heisa zonder melig te zijn, harde heisa zonder kwetsuren. Ze stonden 2 jaar geleden in de Kinky Star op ons tweede Luminous Dash Fest en we wisten toen al waarom en nog steeds staan we graag op de eerste rij voor deze opwindende en catchy muzikale heibel.
Op de slotdag van deze memorabele Gentse Feesten – tussen al het noiserockgeweld van Trefpunt en Kinky Star in – had de Charlatan nog een lekkere muzikale hap voorzien in de vorm van een uitverkocht verrassingsconcert van de Gentse psychpophelden Pavlove. Tegen een achtergrond van klatergoud stelden Reina en de haren hun nieuwe drummer voor. Zijn vuurdoop dus en hij bracht het er voortreffelijk vanaf. Keira vonden we een beetje mak klinken, wat deels kan duiden op het verzadigde karakter van de nummers die ze al bijna 2 jaar spelen, maar het kan net zo goed aan de verzengende hitte in de Charlatan gelegen hebben. Feit is dat de nieuwe richting die de band inslaat met de nieuwe nummers ook de schwung in de tent bracht. Na de geweldige Sugababes-cover Overload achtte zangeres Reina het moment gekomen om de haren los te gooien, wat meteen ook met alle remmen gebeurde. Het nieuwe Savages van de in het najaar te verwachten ep is ook gewoon het beste nummer dat het vijftal al heeft geschreven. Een nummer dat de band doet opschuiven richting noiserock en het gaat hen verdomd goed af. Afsluiter Cupid was het orgelpunt en dreef ons dansend de nacht in.
Eerst toch even met een vingertje zwaaien. Dag in dag uit staan vele clubs paraat om je gratis concerten aan te bieden, vaak is dat vrijwilligerswerk. Ook in de Kinky Star. De avond daarvoor had een lompe boer het briljante idee gehad om een pint over de peperdure pa te gooien waardoor het instrument rijp is voor de schroot. In naam van iedere undergroundliefhebber een dikke Fuck You aan dat soort gasten, en blijf voortaan buiten als je doel is andermans spullen te vernietigen.
In de Kinky Star stond om 22u Staatseinde op het programma. Gelukkig niet één of andere politieker die iets te vertellen had, wel een buitenaards muziekgezelschap dat 10 jaar geleden in Nederland belandde, het laatste ruimteschip huiswaarts miste en besloot om te blijven. Het drietal bedient zich van genoeg synths en boordapparatuur om een gemiddeld ruimteschip mee aan de praat te krijgen, maar een onverlaat had Kinky Star genoopt in allerijl een reserve-pa van stal te halen, zodat het zoeken was naar de juiste klank. Eens warmgedraaid kregen we te horen waar Staatseinde voor staat: spacy electro die mikt op de dansbenen, met absurde Duits/Nederlandse teksten die mikken op de lachspieren (Ruimtevaart Vooruit!). Retro synth wave (Gut Gemacht doet denken aan Fred Von Jupiter) maar evengoed EBM zoals ze moet klinken in de melkweg. En hoe we daarop behoren te hossen, kwam commander Der Neo ons wel even voortonen. Staatseinde was Gentse Feesten-pret zoals we ze graag hebben.
Twee uur in de nacht. Kiezen tussen dansen op de Vlasmarkt of nog eens het niet zo frisse gezicht onder de natte oksels duwen om Falling Man te zien? We kozen voor het laatste, want dit Gentse viertal is altijd uiterst geschikt als je een feestorkest met ballen wil. In 2011 was Falling Man ook al eens de Gentse Feesten-afsluiter. Toen nog met Sam Louwyck en leverancier van een legendarisch concert waar men aan de toog nog over spreekt. Louwyck is naar Hollywood (of zoiets) en ondertussen waardig vervangen door Sander Van den Broecke. Wie Falling Man ondertussen nog niet kent, zal ze wellicht nooit kennen. 14 nummers powerrock met het genie van The Fall en de rock ’n roll van Jon Spencer in zich. De vier zorgden er meteen al met opener Red Haze voor dat de Kinky Star een draaikolk van heen en weer bewegende lijven werd, en met Robot Kaput ging het dak bijna… hum… kaput. Kwestie van onnozele dingen te verzinnen, weet je wel? Tussen de klassiekers door zoals de afsluiter Hot Hotel, hoorden we ook nog een nieuw nummer Mysty. Misschien atypisch Falling Man omdat het wat traag is, maar aan de andere kant weer typisch wegens de kwaliteit ervan!
De tien dagen Gentse Feesten zitten erop. Gent, u was wederom mooi!
Nel Mertens/Hans Vermeulen/Peter De Bruycker/Didier Becu
