“Boven Gent rijst, eenzaam en grijs, ’t Oud Belfort van ’t verleden!” Dit uit kloeke borst zingende zaten we dus in Gent, voor de Telex Rock Rally. Wat? Een concours, zo je wil, georganiseerd door en voor mensen die belangrijke dingen doen aan het conservatorium.
Conservatorium? Dat is toch zo’n aanspoelplaats voor muurbloempjes van meisjes die cello spelen en heel poëtische jongens die zich in plaats van op een zwaard op een viool storten? Forget it. Dit was de finale en er werd muziek gemaakt door de vijf finalisten en net voor die en hun muziek waren we gekomen.
Mocht aftrappen: J9RR9, uit te spreken als zijnde Jerre. Hiphop, Gentse hiphop, goeie hiphop, daar niet van. Alleen zaten er al de clichés van het al van clichés volhangende – geen gouden blingbling, oef! – genre in. Wij noteerden (we hadden jury duty) dingen als dat hij een toekomst heeft en dat hij zijn volk uit zijn hand laat eten en dan gingen wij iets eten.
Next: Unfinished Business. Ze spelen jazz voor in lounges vol van sanseverias waar ventilatoren – vermomde windmolens – aan het plafond hangen te draaien. Nu: ze kunnen spelen. Wij niet. Wij kunnen schrijven en dat is het zowat. Maar: perfect gedaan en ze kennen hun klassiekers want er zat wat Soul Sacrifice (Santana) in hun grand finale.
Safran dan, genoemd naar de specerij. En Safran heeft een zangeres en die heet Anly en ze is en heeft wat een frontvrouw hoeft te zijn: niet het gemaakt stoere van Patti Smith, niet de opgeklopte seks van Debbie Harry, wel de breekbaarheid en tegelijkertijd de sterkte van een vrouw die haar band aanvuurt tot meer, tot verder. Safran heeft een toekomst. Ze kunnen op elke radiozender, minus Klara. Ze hebben enkel één tv-optreden nodig. We hopen – maar we gaan het hier niet allemaal doen – dat ze dat gaan krijgen. ‘De Zevende Dag’, iemand?
Het zijn kiekenfretters, Brusselaars, Kids of the Elephant en hun Clarx is een frontman met wie het goed naar fronten allerhande gaan is. Strakke set, funky, het speelse van Gruppo Sportivo erin, wat Talking Heads (het nerveuze van hen) en dan kunnen we enkel besluiten dat zelfs zij een toekomst hebben. Nu wij nog.
Afsluiter: West Coast Caravan. Mixed ensemble, want hun zanger/gitarist heeft wat van een slechterik in een Mexicaanse gangsterfilm maar hij en zij hadden het: de stijl, de présence. De opwinding. De toekomst. Zijn er festivalorganisatoren die over onze schouder (Af! Dit stukje is nog niet klaar!) meelezen? Boek hen. Ze heten West Coast Caravan. Dat rijmt.
Maar de bal is rond en de koers is lang en er kan er maar één winnen. Clichés te koop en te geef. Er werd een scharensliep gebeld om onze op tafel liggende messen te komen slijpen maar de winnaar was en is en voor eeuwig Safran. Omdat zij het nu eenmaal het verst gaan schoppen, die bal. Straks op jullie bal, misschien wel op een festivalpodium en dat verdienen ze. Je kan hen aaien. Anly kan bijten. Maakt niks uit. Wat dan wel? Dat er talent in Gent (weer dat gerijm) zit ook al komen ze van overal en einde en verre. Telex Rock Rally is wat Gent nodig heeft, wat jonge bandjes nodig hebben en, bij uitbreiding, wij ook. See you next year.
J9RR9: Instagram
Unfinished Business: Facebook – Instagram
Safran: Facebook – Instagram
Kids of the Elephant: Facebook – Instagram
West Coast Caravan: Facebook / Instagram
