Als festivalganger is Pukkelpop een uitdaging omdat je doorheen het programma een ideaal parcours moet zien te vinden zodat je de leukste optredens kan meepikken. Dit jaar zijn we al aan de 34e Pukkelpop toe en het programma was er één waarover al veel inkt vloeide want bij de aankondigingen bleef het supernamen regenen. Dit weekend speelden niet minder (maar misschien wel meer) dan 198 groepen, waaronder 65 Belgische, verspreid over 8 podia. Als reviewer is verslag uitbrengen over dit festival gekkenwerk maar we hebben het geprobeerd…
Officieel begon Pukkelpop op vrijdag maar ook op donderdag was het al feest met een aantal fijne optredens en heel wat dj-sets. Omdat dat te mooi was om te laten liggen, gingen we al op donderdag polshoogte nemen. En we waren niet alleen. Uit de dance hall en de boilerroom kwam het gedreun van pompende beats vermengd met het geluid van velen die er al direct met veel energie ingevlogen waren. Tegelijk flitsten de lazerlichten uit de boilerroom, als was het een op hol geslagen disco-glitterbol. Het was dan ook de bedoeling om het wereldrecord “meeste flitsen” te verbreken. Ook uit de Beer Shack en het recycle punt kwamen ophitsende beats.
Onze eerste afspraak was met de Limburgers van Peuk. Ze speelden op menig kleiner festival maar vanavond op Pukkelpop in het avondprogramma. Het gaat héél hard voor Nele, Jacky en Dave. Niet vergeten dat hun debuut pas begin dit jaar verscheen. Peuk speelde in de club en niet op een opwarmuurtje maar om 21u. De club is een kleinere tent maar ze heeft toch nog altijd een capaciteit die flink hoger ligt dan de gemiddelde zaal in het Vlaamse clubcircuit. Het was er niet aan te merken want ook deze zaal zat afgeladen vol nog voor het trio op de podium was verschenen. Veel opwarmen is er bij Peuk niet bij: gitaarke pakken, pedaalkes schikken en dan boempatat ervoor gaan.
De show van Peuk wordt gekenmerkt door een goed opgebouwde playlist met in vergelijking met andere bands relatief weinig show. Dat is ongetwijfeld een bewuste keuze omdat de focus dan op de muziek ligt. Op een festival is dat durven want je moet echt wel nummers hebben waarmee je de mensen bij hun nekvel vastpakt zodat ze aandacht blijven houden. Zoniet komen al die dekselse smartphones boven. Even was er een lastig moment toen Nele wat technische problemen had dus sprong Jacky bij: “Zal ik een lol vertellen of efkes met Dave wat doen?” Het werd het tweede en dus kregen we een song waarbij Jacky een klein beetje Heisa op Pukkelpop binnensmokkelde. De reprise was op de tonen van Manipulated Rats dus iedereen wist meteen wie bij huize Peuk echt de broek draagt. Jacky was ondertussen aan het crowdsurfen mét gitaar. Op het einde van het concert gooiden ze geen plectrums maar t-shirts in het publiek. Concertorganisatoren te velde, hou jullie klaar voor een uitgelaten menigte want als Peuk iets bewezen heeft vanavond dan is het dat ze ook klaar zijn voor de grotere podia
Ook Sons brachten nog maar dit jaar hun debuut uit maar ze speelden al die nummers al vele malen. Ze waren al te gast op Werchter vorig jaar en hebben dus al heel wat live ervaring met grote menigten en dat merk je eraan. Het publiek ging helemaal uit hun dak, biertjes vlogen in het rond. Halverwege de set ging het tempo er wat uit met enkele trage nummers, net op het moment dat je je moest afvragen: blijf ik of probeer ik de Heideroosjes? En toen begon die andere opzweper: I Need A Gun. Op de eerste 10 rijen ontstond er ondertussen een gigantische moshpit. En dan hadden we Ricochet nog niet gehad. De angst in de ogen van de security die alles in goede banen probeerden te leiden sprak boekdelen toen ze ons toeriepen “en nu mag alles kapot”. Het was bijna zo.
